Juliusz Kłos: Różnice pomiędzy wersjami

Juliusz Kłos
Data i miejsce urodzenia	8 sierpnia 1881 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1933 ; Wilno
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 16:49, 17 sty 2014

Juliusz Kłos (ur. 8 sierpnia 1881 w Warszawie, zm. 5 stycznia 1933 w Wilnie) – polski architekt, historyk architektury, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.

Od 1920 był profesorem Uniwersytetu Stefana Batorego. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca Piotra Skargi Uniwersytetu Stefana Batorego. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety.

Badał podziemia Katedry Świętego Stanisława, architektoniczne zabytki południowo-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).

Juliusz Kłos jest autorem osiedla urzędniczego zaprojektowanego w Brasławiu w okresie II Rzeczypospolitej. Osiedle zostało zabudowane kilkurodzinnymi domkami w jednym stylu pośród zieleni na wzór miasta-ogrodu.

Pochowany na Cmentarzu Na Rossie.

Prace

Wilno. Przewodnik krajoznawczy Juliusza Kłosa, Prof. Uniwersytetu St. Batorego. Wydanie trzecie poprawione po zgonie autora, Wilno 1937.

Bibliografia

Hanna Krzyżanowska, Kłos Juliusz, [w:] Polski słownik biograficzny konserwatorów zabytków, red. Henryk Kondziela, Hanna Krzyżanowska, z. 2, Poznań, Wyd. Poznańskie 2006, ISBN 83-7177-416-8.

@@ Linia 22: / Linia 22: @@
 '''Juliusz Kłos''' (ur. [[8 sierpnia]] [[1881]] w [[Warszawa|Warszawie]], zm. [[5 stycznia]] [[1933]] w [[Wilno|Wilnie]]) – polski [[architekt]], historyk architektury, profesor [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]] w [[Wilno|Wilnie]].
-Od [[1920]] był profesorem [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach [[1920]]–[[1929]] kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca [[Piotr Skarga (kaznodzieja)|Piotra Skargi]] [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety.
+Od 1920 był profesorem [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Był dziekanem wydziału sztuk pięknych. W latach 1920–1929 kierował katedrą architektury. Później wykładał historię architektury. Zajmował się rekonstrukcją dziedzińca [[Piotr Skarga (kaznodzieja)|Piotra Skargi]] [[Uniwersytet Wileński|Uniwersytetu Stefana Batorego]]. Przeprojektował budynki Uniwersytetu Stefana Batorego, by umożliwić ich wykorzystanie jako sale wykładowe i gabinety.
 Badał podziemia [[Bazylika archikatedralna św. Stanisława Biskupa i św. Władysława w Wilnie|Katedry Świętego Stanisława]], architektoniczne zabytki południowo-wschodniej części kraju, i je fotografował. Tworzył albumy. Materiały te są obecnie przechowywane w archiwach muzeów. Opracował przewodnik po Wilnie (wydany w 1923, 1929 i 1937).