Nicola Chiaromonte: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Bibliografia: int. |
|||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* [[Wojciech Karpiński]], ''Nicola Chiaromonte i jego „Notesy”''' [w:] tegoż, ''Herb wygnania'', Warszawa 2012. |
* [[Wojciech Karpiński]], ''Nicola Chiaromonte i jego „Notesy”''' [w:] tegoż, ''Herb wygnania'', Warszawa 2012. |
||
* Wojciech Karpiński, ''Czytanie Chiaromontego'' [w:] tegoż, ''Twarze'', Warszawa 2012 ([http://www.wojciechkarpinski.com/sylwetki1/czytanie-chiaromontego tekst dostępny online]) |
* Wojciech Karpiński, ''Czytanie Chiaromontego'' [w:] tegoż, ''Twarze'', Warszawa 2012 ([http://www.wojciechkarpinski.com/sylwetki1/czytanie-chiaromontego tekst dostępny online]). |
||
* {{Cytuj stronę | url = http://www.treccani.it/enciclopedia/nicola-chiaromonte_(Dizionario-Biografico)/ | tytuł = Nicola Chiaromonte in Dizionario Biografico — Treccani | data dostępu = 2015-03-03 | autor = Piero Craveri | opublikowany = | praca = | data = | język = it }} |
* {{Cytuj stronę | url = http://www.treccani.it/enciclopedia/nicola-chiaromonte_(Dizionario-Biografico)/ | tytuł = Nicola Chiaromonte in Dizionario Biografico — Treccani | data dostępu = 2015-03-03 | autor = Piero Craveri | opublikowany = | praca = | data = | język = it }} |
||
Wersja z 23:06, 7 mar 2015
Nicola Chiaromonte (ur. 12 lipca 1905 w Rapolla, zm. 18 stycznia 1972 w Rzymie) – włoski eseista i działacz antyfaszystowski.
W 1934 roku Chiaromonte opuścił Włochy, sprzeciwiając się w faszystowskiemu rządowi Benita Mussoliniego. Walczył podczas hiszpańskiej wojny domowej po stronie republikańskiej w eskadrze André Malraux. W 1941 roku przeniósł się do Nowego Jorku, gdzie był ważną postacią wśród lewicowych ruchów sprzeciwiających się stalinizmowi. W latach 1956-1968 z Ignazio Silonem współredagował włoski miesięcznik Tempo presente[1].
Zmarł na atak serca[2] w Rzymie, podczas nagrywania wywiadu radiowego[3].
Chiaromonte za swojego mistrza i „przewodnika duchowego” uważał Andreę Caffiego (1886-1955), „włosko-rosyjskiego kosmopolitę, człowieka skrytego, o zadziwiającej kulturze i szerokości zainteresowań”[4], którego poznał w Paryżu w 1932 roku. Do śmierci Caffiego Chiaromonte toczył z nim dyskusje na tematy polityczne, społeczne i kulturalne[5]. Książka Critica della violenza (Krytyka przemocy) Caffiego z 1966 roku została przygotowana do druku i opatrzona przedmową przez Chiaromontego[6].
Wybrane publikacje
W języku oryginalnym
- 1960 La situazione drammatica
- 1970 The Paradox of History: Stendhal, Tolstoy, Pasternak and others
- 1971 Credere e non credere
- 1976 Scritti politici e civili (pisma polityczne)
- 1976 The Worm of Consciousness and Other Essays (red. Miriam Chiaromonte, wstęp Mary McCarthy)
- 1976 Scritti sul teatro (pisma teatralne)
- 1978 Silenzio e parole (pisma literacko-filozoficzne)
- 1992 Il tarlo della conscienza (z przedmową Gustawa Herlinga-Grudzińskiego)
- 1995 Che cosa rimane. Taccuini 1955-1971 (z przedmową Wojciecha Karpińskiego)
- 2013 Fra me e te la verità, lettere a Muska (red. Wojciech Karpiński i Cesare Panizza, posłowie Wojciech Karpiński)
Trzy tomy wydane w latach 1976-1978 opracowała po śmierci pisarza wdowa po nim, Miriam Chiaromonte.
W języku polskim
Obie pozycje przełożył i opracował Stanisław Kasprzysiak.
- ↑ Nota biograficzna [w:] Nicola Chiaromonte, Granice duszy, Warszawa 1996, ss. 404-406.
- ↑ Wojciech Karpiński, Nicola Chiaromonte i jego „Notesy”' [w:] tegoż, Herb wygnania, Warszawa 2012, s. 61.
- ↑ Gustaw Herling-Grudziński, Z dziennika pisanego nocą, wpis z 18 stycznia 1972 [w:] Nicola Chiaromonte, Granice duszy, Warszawa 1996, s. 5.
- ↑ Wojciech Karpiński, Nicola Chiaromonte i jego „Notesy” [w:] tegoż, Herb wygnania, Warszawa 2012, s. 64.
- ↑ Gino Bianco, Chiaromonte i Caffi — wzajemne listy [w:] Nicola Chiaromonte, Granice duszy, Warszawa 1996, s. 388.
- ↑ Nicola Chiaromonte, Andrea Caffi [w:] tegoż, Granice duszy, Warszawa 1996, s. 217.
Bibliografia
- Wojciech Karpiński, Nicola Chiaromonte i jego „Notesy”' [w:] tegoż, Herb wygnania, Warszawa 2012.
- Wojciech Karpiński, Czytanie Chiaromontego [w:] tegoż, Twarze, Warszawa 2012 (tekst dostępny online).
- Piero Craveri: Nicola Chiaromonte in Dizionario Biografico — Treccani. [dostęp 2015-03-03]. (wł.).