Alexander Bustamante: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
lit. |
||
Linia 19: | Linia 19: | ||
'''Sir William Alexander Clarke Bustamante''' (ur. [[24 lutego]] [[1884]] w pobliżu Kingston na Jamajce, zm. [[6 sierpnia]] [[1977]]), [[Jamajka|jamajski]] [[polityk]] i działacz związkowy; odznaczony orderem Bohatera Narodowego [[Jamajka|Jamajki]]; [[1938]] założył centralę związków zawodowych, a [[1943]] [[Jamajska Partia Pracy|Jamajską Partię Pracy]] (jej przywódca do [[1967]]); główny [[minister]] [[Jamajka|Jamajki]] od [[5 maja]] [[1953]] do [[2 lutego]] [[1955]], jej pierwszy [[premier]] po uzyskaniu niepodległości od [[29 kwietnia]] [[1962]] do [[23 lutego]] [[1967]]. |
'''Sir William Alexander Clarke Bustamante''' (ur. [[24 lutego]] [[1884]] w pobliżu Kingston na Jamajce, zm. [[6 sierpnia]] [[1977]]), [[Jamajka|jamajski]] [[polityk]] i działacz związkowy; odznaczony orderem Bohatera Narodowego [[Jamajka|Jamajki]]; [[1938]] założył centralę związków zawodowych, a [[1943]] [[Jamajska Partia Pracy|Jamajską Partię Pracy]] (jej przywódca do [[1967]]); główny [[minister]] [[Jamajka|Jamajki]] od [[5 maja]] [[1953]] do [[2 lutego]] [[1955]], jej pierwszy [[premier]] po uzyskaniu niepodległości od [[29 kwietnia]] [[1962]] do [[23 lutego]] [[1967]]. |
||
Syn irlandzkiego plantatora, spędził wiele lat poza krajem. Przebywał głównie w |
Syn irlandzkiego plantatora, spędził wiele lat poza krajem. Przebywał głównie w Nowym Jorku, na Kubie i w Panamie. W 1932 powrócił do kraju, gdzie udało mu się nakłonić dotąd apolitycznych jamajskich robotników do organizowania się w związki zawodowe. Podczas stanu wyjątkowego w 1940 został internowany z polecenia gubernatora. W 1943 założył Partię Pracy Jamajki, która w 1944 wygrała wybory do Izby Reprezentantów. Uznany przez następne rządy Wielkiej Brytanii za przywódcę Jamajki, w 1955 otrzymał tytuł szlachecki. Wskutek opozycji wobec jego rządów projekt federacji głównych Wysp Karaibskich zakończył się fiaskiem<ref>Alan Palmer, ''Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860'', Wydawnictwo Magnum, Warszawa, 1998, przeł. Wiesław Horabik, Tadeusz Szafrański, s. 83</ref>. W sierpniu 1962 Jamajka uzyskała status dominium. Bustamante objął urząd szefa rządu, jednak słabe zdrowie nie pozwoliło mu sprawować urzędu premiera dłużej niż trzy lata. |
||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 19:06, 24 wrz 2015
Ilustracja Podobizna Bustamantego na rewersie monety 1 dolar jamajski | |
Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1884 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
6 sierpnia 1977 |
Premier Jamajki | |
Okres |
od 1962 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Sir William Alexander Clarke Bustamante (ur. 24 lutego 1884 w pobliżu Kingston na Jamajce, zm. 6 sierpnia 1977), jamajski polityk i działacz związkowy; odznaczony orderem Bohatera Narodowego Jamajki; 1938 założył centralę związków zawodowych, a 1943 Jamajską Partię Pracy (jej przywódca do 1967); główny minister Jamajki od 5 maja 1953 do 2 lutego 1955, jej pierwszy premier po uzyskaniu niepodległości od 29 kwietnia 1962 do 23 lutego 1967.
Syn irlandzkiego plantatora, spędził wiele lat poza krajem. Przebywał głównie w Nowym Jorku, na Kubie i w Panamie. W 1932 powrócił do kraju, gdzie udało mu się nakłonić dotąd apolitycznych jamajskich robotników do organizowania się w związki zawodowe. Podczas stanu wyjątkowego w 1940 został internowany z polecenia gubernatora. W 1943 założył Partię Pracy Jamajki, która w 1944 wygrała wybory do Izby Reprezentantów. Uznany przez następne rządy Wielkiej Brytanii za przywódcę Jamajki, w 1955 otrzymał tytuł szlachecki. Wskutek opozycji wobec jego rządów projekt federacji głównych Wysp Karaibskich zakończył się fiaskiem[2]. W sierpniu 1962 Jamajka uzyskała status dominium. Bustamante objął urząd szefa rządu, jednak słabe zdrowie nie pozwoliło mu sprawować urzędu premiera dłużej niż trzy lata.
Bibliografia
- F. Hill, BuUstamante and his Letters, Kingston (Jamaica) 1976
- G. K. Lewis, The Growth of the Modern West Indies, 1968
- Alan Palmer, Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860, Wydawnictwo Magnum, Warszawa, 1998, przeł. Wiesław Horabik, Tadeusz Szafrański, s. 76-77