Stanisław Tołłoczko: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kat. |
m Usunięto kategorię "Odznaczeni Orderem Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)"; Dodano kategorię "Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)" za pomocą HotCat |
||
| Linia 38: | Linia 38: | ||
{{SORTUJ:Tolloczko, Stanisław}} |
{{SORTUJ:Tolloczko, Stanisław}} |
||
[[Kategoria:Odznaczeni |
[[Kategoria:Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)]] |
||
[[Kategoria:Polscy chemicy]] |
[[Kategoria:Polscy chemicy]] |
||
[[Kategoria:Wykładowcy Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Lwowskiego]] |
[[Kategoria:Wykładowcy Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Lwowskiego]] |
||
Wersja z 19:04, 13 lip 2016
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1868 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
chemik |
| Narodowość | |
| Uczelnia | |
| Wyznanie |
rzymsko-katolickie |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Tołłoczko (ur. 22 sierpnia 1868 w Czelejowie koło Brześcia, zm. 5 marca 1935 we Lwowie) – polski chemik, profesor.
Życiorys
Syn powstańca styczniowego z 1863, zesłanego na Sybir. W 1893 ukończył Cesarski Uniwersytet Warszawski z tytułem kandydata nauk przyrodniczych. W 1896 uzyskał tytuł naukowy doktora filozofii na Uniwersytecie w Getyndze. Został asystentem na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1901 habilitował się uzyskując tytuł docenta chemii fizycznej. W 1905 powołany na profesora Uniwersytetu Lwowskiego, a w jego strukturze został kierownikiem Katedry Chemii Nieorganicznej, od 1918 do 1935 na przemianowanym Uniwersytecie Jana Kazimierza w ramach Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Od 1914 do 1917 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego lwowskiego uniwersytetu.
W 1935 wybrany na prezesa Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Był kierownikiem I Instytutu Chemicznego Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Członek przybrany Towarzystwa Naukowego we Lwowie, członek czynny Towarzystwa Naukowego w Warszawie, w latach 1912–1913 prezes Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W latach 1908–1914 redaktor „Kosmosu”.
Zajmował się głównie kinetyką reakcji chemicznych. Wraz z Ludwikiem Brunerem był autorem wielokrotnie wznawianych podręczników chemii nieorganicznej (przy współpracy Wiktora Kemuli)[1] i organicznej[1] (wydania powojenne w opracowaniu Bogusława Bobrańskiego)[2][3].
Otrzymał Order Odrodzenia Polski.
Zmarł 5 marca 1935, a 7 marca odbył się jego pogrzeb.
- ↑ a b Tołłoczko, Stanisław (1868-1935). Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].
- ↑ Chemia organiczna. Wyd. 7 dawnego podręcznika L. Brunera i St. Tołłoczki, uzup. i oprac. Bogusław Bobrański, PWN 1954. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].
- ↑ Bogusław Bobrański, Stanisław Tołłoczko, Chemia organiczna. Na podst. wyd. 7 podręcznika L. Brunera i S. Tołłoczki uzup. przez B. Bobrańskiego, PWN 1957. Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2015-11-03].
Bibliografia
- Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, str. 566, PWN, Warszawa 1968
- Zgon ś. p. prof. U. J. K. dr. Stanisława Tołłoczki. „Gazeta Lwowska”, s. 2, Nr 53 z 6 marca 1935.
- Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 36. ISBN 978-83-7188-964-6.