Krążowniki ciężkie typu Pensacola: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
wydzielenie do haseł USS Pensacola (CA-24) i USS Salt Lake City (CA-25) |
Courcelles (dyskusja | edycje) m (GR) File renamed: File:SaltLake Pensacola NO.jpg → File:USS Salt Lake City (CA-25), USS Pensacola (CA-24) and USS New Orleans (CA-32) at Pearl Harbor on 31 October 1943.jpg [[c:COM:FR#reasons|File renaming criterion #2]... |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
Kotłownie i maszynownie okrętów rozmieszczono naprzemiennie, podobnie jak w lekkich krążownikach [[Krążowniki lekkie typu Omaha|''Omaha'']], co miało zapewnić żywotność okrętów w przypadku trafienia w jedną z kotłowni lub maszynowni. Krążowniki zabierały na pokład 4 [[wodnosamolot]]y, nie miały one jednak hangarów i samoloty stały na 2 [[katapulta]]ch lub bezpośrednio pod nimi, co narażało je na czynniki atmosferyczne. |
Kotłownie i maszynownie okrętów rozmieszczono naprzemiennie, podobnie jak w lekkich krążownikach [[Krążowniki lekkie typu Omaha|''Omaha'']], co miało zapewnić żywotność okrętów w przypadku trafienia w jedną z kotłowni lub maszynowni. Krążowniki zabierały na pokład 4 [[wodnosamolot]]y, nie miały one jednak hangarów i samoloty stały na 2 [[katapulta]]ch lub bezpośrednio pod nimi, co narażało je na czynniki atmosferyczne. |
||
W połowie lat trzydziestych zdemontowano [[wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torped]], których było 6 kalibru 533 mm na górnym pokładzie, gdyż nie przewidywano, aby krążowniki walczyły z okrętami przeciwnika w odległości, w której można byłoby zastosować [[torpeda|torpedy]]. [[Plik: |
W połowie lat trzydziestych zdemontowano [[wyrzutnia torpedowa|wyrzutnie torped]], których było 6 kalibru 533 mm na górnym pokładzie, gdyż nie przewidywano, aby krążowniki walczyły z okrętami przeciwnika w odległości, w której można byłoby zastosować [[torpeda|torpedy]]. [[Plik:USS Salt Lake City (CA-25), USS Pensacola (CA-24) and USS New Orleans (CA-32) at Pearl Harbor on 31 October 1943.jpg|thumb|300px|Ciężkie krążowniki: USS "Salt Lake City" (CA-25), USS "Pensacola" (CA-24) i [[USS New Orleans (CA-32)|USS New Orleans]] (CA-32) (od lewej) w Pearl Harbor, 31 października 1943]] |
||
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] na platformach nadbudówki rufowej zamontowano dodatkowo 4 działa przeciwlotnicze kal. 127 mm, a pod koniec 1941 roku jeszcze 16 działek przeciwlotniczych kal. 28 mm (cztery zestawy sprzężone po 4 działka). Później jeszcze kilkakrotnie zmieniano uzbrojenie okrętów poprzez zwiększenie ilości lekkiego uzbrojenia przeciwlotniczego. Wprowadzono działka Boforsa kal. 40 mm (w zestawach po 6 działek) i działka Oerlikon kal. 20 mm. Zamontowano również [[radar]]y ostrzegawcze i kierowania ogniem. Ponadto w USS "Pensacola" usunięto tylny maszt oraz ścięto do połowy maszt dziobowy. W USS "Salt Lake City" przebudowy tej nie wykonano z uwagi na zakończenie wojny. |
Po wybuchu [[II wojna światowa|II wojny światowej]] na platformach nadbudówki rufowej zamontowano dodatkowo 4 działa przeciwlotnicze kal. 127 mm, a pod koniec 1941 roku jeszcze 16 działek przeciwlotniczych kal. 28 mm (cztery zestawy sprzężone po 4 działka). Później jeszcze kilkakrotnie zmieniano uzbrojenie okrętów poprzez zwiększenie ilości lekkiego uzbrojenia przeciwlotniczego. Wprowadzono działka Boforsa kal. 40 mm (w zestawach po 6 działek) i działka Oerlikon kal. 20 mm. Zamontowano również [[radar]]y ostrzegawcze i kierowania ogniem. Ponadto w USS "Pensacola" usunięto tylny maszt oraz ścięto do połowy maszt dziobowy. W USS "Salt Lake City" przebudowy tej nie wykonano z uwagi na zakończenie wojny. |
||
Wersja z 03:53, 16 paź 2016
Kraj budowy | |
---|---|
Użytkownicy | |
Wejście do służby |
1930 |
Zbudowane okręty |
2 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 9100 t |
Długość |
178 m |
Szerokość |
20 m |
Zanurzenie |
6 m |
Napęd |
turbiny parowe o mocy 107 000 KM |
Prędkość |
32,7 węzła |
Załoga |
1200 |
Uzbrojenie |
10 dział kal. 203 mm |
Wyposażenie lotnicze |
4 wodnosamoloty |
Krążowniki ciężkie typu Pensacola – seria dwóch amerykańskich ciężkich krążowników, zbudowanych w latach 1926–1930 w amerykańskich stoczniach.
Historia powstania
Podpisany w 1922 roku traktat waszyngtoński ograniczył tonaż i kaliber artylerii głównej nowo budowanych okrętów. Nowe krążowniki nie mogły mieć wyporności standardowej większej niż 10 000 ton, a maksymalny kaliber ich armat nie mógł być większy niż 203 mm. Stany Zjednoczone jako ostatnie z państw – sygnatariuszy tego traktatu przystąpiły do budowy nowej klasy krążowników ciężkich, o maksymalnych parametrach dopuszczalnych traktatem. Podjęto decyzję o budowie dwóch krążowników tego typu, oznaczonego od pierwszej jednostki jako typ Pensacola.
Konstrukcję nowych okrętów Amerykanie oparli na doświadczeniach innych państw. I tak, Francja i Włochy budując swoje okręty typów Duquesne i Trento dążyli do uzyskania największej prędkości kosztem słabego opancerzenia. Japończycy w swoich krążownikach typu Myōkō dodali piątą wieżę artylerii głównej, zwiększając liczbę dział do 10, przy dobrym opancerzeniu i niezłej prędkości, lecz uzyskano to w wyniku przekroczenia limitu tonażu o przeszło 1000 ton, czego nie ujawniono. Natomiast brytyjskie okręty typu County miały niższą prędkość od ich odpowiedników, były także słabiej uzbrojone i opancerzone niż okręty japońskie. Miały jednak solidną budowę i bardzo dobre właściwości morskie.
Przy projektowaniu okrętów typu Pensacola położono nacisk na siłę ognia. Opancerzenie, w walce na dystansie mniejszym niż 5 km, skuteczne było jedynie w walce z niszczycielami, a znacznie słabsze w walce z okrętami liniowymi. Krążowniki przewidziane były do działań na Pacyfiku, gdzie miały służyć do dalekiego zwiadu.
Koncepcja ogólna okrętów była zbliżona do okrętów japońskich. Uzbrojono je również w 10 armat kalibru 203 mm (okręty japońskie kal. 200 mm), choć inaczej rozmieszczone. Z uwagi na ostry kształt kadłuba, przy dużej średnicy barbet i objętości komór amunicyjnych, wieże trzylufowe musiały być odsunięte od dziobu i rufy oraz ustawione na nadbudówkach, co jednak pogorszyło stateczność okrętu, poprzez wysokie usytuowanie ciężkich mas.
Dopiero zastosowanie szerszych stępek przeciwprzechyłowych poprawiło tę sytuację. Przy budowaniu gładkopokładowego kadłuba o płynnej linii wzniosu pokładu oraz w konstrukcji nadbudówek zastosowano szereg elementów wykonanych z aluminium w celu zmniejszenia ciężaru. Dzięki temu okręty były wyjątkowo lekkie jak na swoją wielkość i miały masę niższą o 900 ton od limitu, a w stosunku do japońskich krążowników typu Myoko aż o 1840 ton.
Kotłownie i maszynownie okrętów rozmieszczono naprzemiennie, podobnie jak w lekkich krążownikach Omaha, co miało zapewnić żywotność okrętów w przypadku trafienia w jedną z kotłowni lub maszynowni. Krążowniki zabierały na pokład 4 wodnosamoloty, nie miały one jednak hangarów i samoloty stały na 2 katapultach lub bezpośrednio pod nimi, co narażało je na czynniki atmosferyczne.
W połowie lat trzydziestych zdemontowano wyrzutnie torped, których było 6 kalibru 533 mm na górnym pokładzie, gdyż nie przewidywano, aby krążowniki walczyły z okrętami przeciwnika w odległości, w której można byłoby zastosować torpedy.
Po wybuchu II wojny światowej na platformach nadbudówki rufowej zamontowano dodatkowo 4 działa przeciwlotnicze kal. 127 mm, a pod koniec 1941 roku jeszcze 16 działek przeciwlotniczych kal. 28 mm (cztery zestawy sprzężone po 4 działka). Później jeszcze kilkakrotnie zmieniano uzbrojenie okrętów poprzez zwiększenie ilości lekkiego uzbrojenia przeciwlotniczego. Wprowadzono działka Boforsa kal. 40 mm (w zestawach po 6 działek) i działka Oerlikon kal. 20 mm. Zamontowano również radary ostrzegawcze i kierowania ogniem. Ponadto w USS "Pensacola" usunięto tylny maszt oraz ścięto do połowy maszt dziobowy. W USS "Salt Lake City" przebudowy tej nie wykonano z uwagi na zakończenie wojny.
Do 1 lipca 1931 okręty były klasyfikowane jako krążowniki lekkie.
Dane taktyczno – techniczne
- Wyporność:
- standardowa: 9100 ton
- pełna: 11500 – 12050 ton
- Wymiary:
- długość: 178,5 m
- szerokość: 19,9 m
- zanurzenie:
- standardowe: 5,0 m
- maksymalne: 6,7 m
- Napęd:
- 4 zespoły turbin parowych Parsonsa, 8 kotłów parowych White-Forster
- Moc maszyn: 107 000 KM
- Prędkość: 32,7 węzła
- Zasięg:
- Załoga: 631 (w czasie wojny 1200) osób
- Uzbrojenie:
- 10 dział kal. 203 mm długość lufy L/55 kalibrów (w dwóch wieżach trzydziałowych i dwóch dwudziałowych)
- 8 dział przeciwlotniczych 127 mm L/25 (pojedynczych)
- 24 armaty przeciwlotnicze 40 mm Bofors (6 zestawów czterolufowych) - dodane podczas wojny
- 17 – 22 działek przeciwlotniczych kal. 20 mm Oerlikon (dodane podczas wojny)
- 8 karabinów maszynowych 12,7 mm - przeciwlotniczych
- 4 wodnosamoloty (później zdjęte) - 2 katapulty
- 6 wyrzutni torped kal. 533 mm (później zdjęte)
- Opancerzenie:
- pas burtowy: 64 – 102 mm
- pokład: 25 mm
- wieże artylerii głównej: 19 – 64 mm
Bibliografia
- Roger Chesneau, Robert Gardiner: Conway’s All the World’s Fighting Ships, 1922—1945. Annapolis, Maryland, U.S.A: US Naval Institute Press, 1980. ISBN 0870219139.
- M. J. Whitley: Cruisers of World War Two. An international encyclopedia. Annapolis, Maryland, U.S.A: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-141-6.