Stanisław Radziejowski (wojewoda łęczycki): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
drobne techniczne
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat., drobne merytoryczne
Linia 17: Linia 17:


{{SORTUJ:Radziejowski, Stanisław}}
{{SORTUJ:Radziejowski, Stanisław}}
[[Kategoria:Deputaci Trybunału Skarbowego Koronnego]]
[[Kategoria:Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (ziemia sochaczewska)]]
[[Kategoria:Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (ziemia sochaczewska)]]
[[Kategoria:Posłowie na sejm 1611]]
[[Kategoria:Posłowie na sejm 1611]]
[[Kategoria:Radziejowscy herbu Junosza|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:Radziejowscy herbu Junosza|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:Senatorowie – członkowie Trybunału Skarbowego Koronnego]]
[[Kategoria:Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej]]
[[Kategoria:Wojewodowie łęczyccy]]
[[Kategoria:Wojewodowie łęczyccy]]

Wersja z 11:03, 21 cze 2017

Herb Junosza

Stanisław Radziejowski herbu Junosza (ur. 1575, zm. 1637) – wojewoda rawski i łęczycki, kasztelan rawski.

Syn Michała, wnuk Mikołaja (zm. 1567), kasztelana gostyńskiego, prawnuk Andrzeja (zm. 1517), kasztelana sochaczewskiego i wojewody płockiego. Poślubił kolejno córkę Marka Sobieskiego, kasztelana i wojewody lubelskiego Katarzynę, następnie córkę Jana Piotra Sapiehy, pułkownika królewskiego Krystynę.

W roku 1598 został wysłany jako delegat pokojowy do Moskwy. W roku 1606 był deputatem do korekty praw, następnie w latach 1617–1618 do Trybunału w Radomiu. Od 1608 roku starosta sochaczewski. Poseł na sejm 1611 roku z ziemi sochaczewskiej[1]. W latach 1613–1618 kasztelan rawski. W latach 1618–1628 wojewoda rawski. W latach 1628–1633 wojewoda łęczycki. W roku 1633 otrzymał dobra majątkowe: Opinogórę.

Synowie Stanisława: Hieronim, podkanclerzy koronny, Mikołaj Kazimierz, kasztelan łęczycki i Jan Szczęsny, kasztelan wieluński. Córki: Eleonora Eulalia Niszczycka, po mężu kasztelonowa sierpska; Katarzyna Brochowska, podkomorzyna zakroczymska.

Bibliografia

  • „Polski Słownik Biograficzny” (tom 30, str. 79)
  • Hr. Seweryn Uruski „Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej” (tom 15, str. 133)
  1. Janusz Byliński, Sejm z 1611 roku. W nowym opracowaniu., Wrocław 2016, s. 217.