Unia lubelska (obraz Jana Matejki): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Mathiasrex (dyskusja | edycje) kat. |
Pilot Pirx (dyskusja | edycje) →Linki zewnętrzne: aktualizacja |
||
Linia 40: | Linia 40: | ||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
* [[Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”]]: [http://teatrnn.pl/leksykon/node/555/%E2%80%9Eunia_lubelska%E2%80%9D_jana_matejki_1869 „Unia lubelska” Jana Matejki (1869)] |
* [[Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN”]]: [http://teatrnn.pl/leksykon/node/555/%E2%80%9Eunia_lubelska%E2%80%9D_jana_matejki_1869 „Unia lubelska” Jana Matejki (1869)] |
||
* [[Słowo Polskie]]: [http:// |
* [[Słowo Polskie]]: [http://slowopolskie.org/historia-pdzlem-i-piorem-malowana-unia-lubelska-1569/ Historia pędzlem i piórem malowana. Unia Lubelska (1569 r.)] |
||
[[Kategoria:Obrazy Jana Matejki]] |
[[Kategoria:Obrazy Jana Matejki]] |
Wersja z 18:27, 19 sie 2017
Szablon:Obraz infobox Unia lubelska – obraz olejny namalowany przez Jana Matejkę w 1869.
Obraz jest jednym z dzieł malarskich Matejki tworzących cykl poświęcony historii Polski. Namalowany został dla upamiętnienia 300. rocznicy unii Polski i Litwy zawartej na sejmie walnym w Lublinie w 1569. W 1874 we Lwowie postanowiono zakupić Unię lubelską ze składek do gmachu Sejmu Krajowego.
Kompozycja skupia się na ceremonii zaprzysiężenia unii w renesansowym wnętrzu zamku w Lublinie. Unia Lubelska uchodzi za jedno z najlepszych dzieł Jana Matejki, w uznaniu wartości obrazu malarz odznaczony został w 1870 francuskim orderem Legii Honorowej. Po II wojnie światowej, zrabowany przez Niemców obraz odnaleziono we wsi Przesieka w Karkonoszach, wraz z dwoma innymi dziełami Matejki. Na pamiątkę tego wydarzenia, wieś przez krótki czas nazywała się Matejkowice.
Obraz jest własnością Muzeum Narodowego w Warszawie[1], a znajduje się w depozycie w Muzeum Lubelskim[2] na zamku w Lublinie.
Postacie historyczne uwiecznione na obrazie
- Z krzyżem będąc centralną postacią obrazu stoi król Polski i wielki książę litewski Zygmunt II August.
- W racjonale uwieczniony został prymas Polski Jakub Uchański.
- Klęczy na klęczniku z ręką na Ewangelii, w drugiej trzyma dokument z tekstem aktu unii kasztelan krakowski Marcin Zborowski. W rzeczywistości nie żył od 4 lat, ale był gorącym orędownikiem ujednolicenia podstaw ustrojowych Polski i Litwy i stąd jego obecność na obrazie.
- Treść przysięgi odczytuje biskup krakowski Filip Padniewski stojący za prymasem.
- Z mieczem w ręce klęczy Mikołaj Radziwiłł zwany Rudym, jako jedyny litewski senator nie złożył podpisu pod dokumentem unii, a wyciągnięty miecz ma symbolizować wobec króla i unii wrogą postawę.
- Klęczy także Mikołaj Mielecki w zbroi z buławą hetmańską w prawej ręce. W rzeczywistości godność hetmana wielkiego koronnego otrzymał dopiero w 1578.
- Na lewo od króla na pierwszym planie zsuwa się z fotela biskup wileński Walerian Protasewicz. Ze względu na stan zdrowia i podeszły wiek nie był obecny w Lublinie. Podtrzymujący go Jan Łaski też nie był w Lublinie, bo zmarł w 1560.
- W czerwonych kardynalskich szatach na fotelu siedzi Stanisław Hozjusz, oparty o jego fotel stoi wojewoda poznański Łukasz III Górka; nie było go w Lublinie, ale Matejko umieścił go, aby symbolizował kolebkę państwa polskiego – Wielkopolskę.
- Z laską marszałkowską sportretowany został marszałek wielki koronny Jan Firlej.
- W głębi z ręką zgłaszającą się do odpowiedzi widać księcia pruskiego Albrechta Fryderyka Hohenzollerna.
- Po prawej stronie obrazu stoi siostra króla Anna Jagiellonka, nie było jej w Lublinie, ale umieszczenie jej postaci w koronie na głowie symbolizuje kontynuację dynastycznej polityki Jagiellonów. Malując Annę, Matejko wzorował się na zachowanym portrecie królowej w stroju koronacyjnym przechowywanym w Katedrze Wawelskiej.
- Ubrana na czarno brodata postać to Andrzej Frycz Modrzewski, autor dzieła O naprawie Rzeczypospolitej. Modrzewski na obrazie obejmuje postać chłopa, co symbolizuje głoszoną przezeń ideę zrównania w prawach chłopstwa z mieszczaństwem i szlachtą.
- Chorągiew z Archaniołem Michałem, godłem Rusi, trzyma w dłoni późniejszy kasztelan bracławski książę Michał Wiśniowiecki (zm. 1616). Symbolizuje ona ziemie, które w tym czasie przyłączył do Korony król Zygmunt II August. Książę dał początek wielkiej fortunie i potędze rodu Wiśniowieckich na wschodzie.
- Obok księcia stoi wojewoda bracławski (1566–1571), hetman polny litewski (1567–1571), książę Roman Sanguszko. Matejko chcąc nawiązać do późniejszych, siedemnastowiecznych sukcesów wojsk Rzeczypospolitej, których symbolem była husaria, odział Sanguszkę w zbroję i skrzydła husarskie.