Języki pozycyjne: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
źródła/przypisy BATUTA 2017 |
||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Języki pozycyjne''' – języki w których każda część zdania ma swoje ustalone miejsce, które pozwala na zachowanie sensu wypowiedzi (np. [[język angielski]]). Języki pozycyjne to zwykle [[języki izolujące]], i przeciwstawia się im [[języki fleksyjne]]. |
'''Języki pozycyjne''', '''amorficzne''' – języki w których każda część zdania ma swoje ustalone miejsce, które pozwala na zachowanie sensu wypowiedzi (np. [[język angielski]]). Języki pozycyjne to zwykle [[języki izolujące]], i przeciwstawia się im [[języki fleksyjne]]{{odn|Milewski|1967|s=236}}. |
||
Języki pozycyjne posiadają zwykle [[Przedimek|przedimki]], określające kategorię rzeczowników po nich następujących. |
Języki pozycyjne posiadają zwykle [[Przedimek|przedimki]] lub inne [[morfem]]y, określające kategorię rzeczowników po nich następujących<ref>{{Cytuj stronę | url = https://sjp.pwn.pl/sjp/jezyki-analityczne-amorficzne-izolujace-pozycyjne;2468194.html | tytuł = języki analityczne, amorficzne, izolujące, pozycyjne | praca = Słownik języka polskiego PWN | data dostępu = 2017-12-08}}</ref>. |
||
Zmiana pozycji części zadania następuje w przypadku inwersji, czyli zamienności części zdania przy stawianiu pytań, czy zastosowaniu czasowników silnych jak np. ''can'' w języku angielskim. |
Zmiana pozycji części zadania następuje w przypadku inwersji, czyli zamienności części zdania przy stawianiu pytań, czy zastosowaniu czasowników silnych jak np. ''can'' w języku angielskim{{odn|Majewicz|1999|s=212}}. |
||
Językami pozycyjnymi są na przykład [[język angielski|angielski]], [[język francuski|francuski]], [[język chiński|chiński]] i [[język paszto|paszto]]. |
Językami pozycyjnymi są na przykład [[język angielski|angielski]], [[język francuski|francuski]], [[język chiński|chiński]] i [[język paszto|paszto]]{{odn|Majewicz|1999|s=216}}. |
||
==Zobacz też== |
==Zobacz też== |
||
*[[klasyfikacja języków]] |
*[[klasyfikacja języków]] |
||
*[[języki izolujące]] |
*[[języki izolujące]] |
||
{{Przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
|||
* {{Cytuj książkę | odn = tak| nazwisko = Majewicz | imię = Alfred | tytuł = Języki świata i ich klasyfikowanie | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1999 | strony = | isbn = 83-01-08163-5}} |
|||
* {{Cytuj książkę | odn = tak| nazwisko = Milewski | imię = Tadeusz | tytuł = Językoznawstwo | wydawca = Państwowe Wydawnictwo Naukowe | miejsce = Warszawa | data = 1967 | strony = | isbn = }} |
|||
[[Kategoria:Typologia języków]] |
[[Kategoria:Typologia języków]] |
||
Wersja z 20:41, 8 gru 2017
Języki pozycyjne, amorficzne – języki w których każda część zdania ma swoje ustalone miejsce, które pozwala na zachowanie sensu wypowiedzi (np. język angielski). Języki pozycyjne to zwykle języki izolujące, i przeciwstawia się im języki fleksyjne[1].
Języki pozycyjne posiadają zwykle przedimki lub inne morfemy, określające kategorię rzeczowników po nich następujących[2].
Zmiana pozycji części zadania następuje w przypadku inwersji, czyli zamienności części zdania przy stawianiu pytań, czy zastosowaniu czasowników silnych jak np. can w języku angielskim[3].
Językami pozycyjnymi są na przykład angielski, francuski, chiński i paszto[4].
Zobacz też
- ↑ Milewski 1967 ↓, s. 236.
- ↑ języki analityczne, amorficzne, izolujące, pozycyjne. [w:] Słownik języka polskiego PWN [on-line]. [dostęp 2017-12-08].
- ↑ Majewicz 1999 ↓, s. 212.
- ↑ Majewicz 1999 ↓, s. 216.
Bibliografia
- Alfred Majewicz: Języki świata i ich klasyfikowanie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1999. ISBN 83-01-08163-5.
- Tadeusz Milewski: Językoznawstwo. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1967.