Giennadij Sosonko: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
VanWiel (dyskusja | edycje)
drobne techniczne
Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje)
m Dodaję nagłówek przed Szablon:Przypisy
Linia 24: Linia 24:
Najwyższy [[ranking szachowy|ranking]] w karierze osiągnął 1 stycznia 1981 r., z wynikiem 2595 punktów dzielił wówczas 16-17. miejsce na światowej liście [[Międzynarodowa Federacja Szachowa|Międzynarodowej Federacji Szachowej]], jednocześnie zajmując 2. miejsce (za [[Jan Timman|Janem Timmanem]]) wśród holenderskich szachistów<ref>[http://www.olimpbase.org/Elo/player/Sosonko,%20Gennadi.html FIDE rating history :: Sosonko, Gennadi]</ref>.
Najwyższy [[ranking szachowy|ranking]] w karierze osiągnął 1 stycznia 1981 r., z wynikiem 2595 punktów dzielił wówczas 16-17. miejsce na światowej liście [[Międzynarodowa Federacja Szachowa|Międzynarodowej Federacji Szachowej]], jednocześnie zajmując 2. miejsce (za [[Jan Timman|Janem Timmanem]]) wśród holenderskich szachistów<ref>[http://www.olimpbase.org/Elo/player/Sosonko,%20Gennadi.html FIDE rating history :: Sosonko, Gennadi]</ref>.


== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}



Wersja z 10:29, 18 sty 2018

{{{imię i nazwisko}}}
ilustracja

Giennadij Sosonko, ros. Геннадий Борисович Сосонко (ur. 18 maja 1943 w Troicku) – holenderski szachista i trener szachowy (FIDE Senior Trainer od 2004) pochodzenia rosyjskiego, arcymistrz od 1976 roku.

Kariera szachowa

Giennadij Sosonko, Tilburg 1978

Pierwszy sukces odniósł w roku 1958, zwyciężając w mistrzostwach Leningradu juniorów. W roku 1972 wyemigrował do Holandii, wkrótce stając się czołowym szachistą tego kraju. W latach 1973 i 1978 (wraz z Janem Timmanem) dwukrotnie triumfował w mistrzostwach Holandii[1]. Zwyciężył bądź zajął czołowe miejsca w turniejach rozegranych w Lugano (1976, I), Wijk aan Zee (1977, I), Nijmegen (1978, I), Amsterdamie (1980, III), Wijk aan Zee (1981, I), Tilburgu (1982, III), Haninge (1988, IV) oraz w Polanicy-Zdroju (1993, memoriał Akiby Rubinsteina, I). W roku 1985 wystąpił w turnieju międzystrefowym w Tunisie, zajmując VII miejsce[2].

W latach 19741996 jedenastokrotnie reprezentował Holandię na szachowych olimpiadach, zdobywając 4 medale: złoty (1976, za indywidualny wynik na II szachownicy), srebrny (1976, wraz z drużyną) oraz 2 brązowe (1974, za indywidualny wynik na III szachownicy oraz 1988, wraz z drużyną). Łącznie rozegrał 96 olimpijskich partii, w których zdobył 60 pkt[3]. Był również dwukrotnym uczestnikiem drużynowych mistrzostw Europy (1983, 1997)[4].

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1981 r., z wynikiem 2595 punktów dzielił wówczas 16-17. miejsce na światowej liście Międzynarodowej Federacji Szachowej, jednocześnie zajmując 2. miejsce (za Janem Timmanem) wśród holenderskich szachistów[5].

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne