Gianni De Michelis: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Andrzei111 (dyskusja | edycje) m drobne redakcyjne |
dr typogr. |
||
| Linia 28: | Linia 28: | ||
W 1980 po raz pierwszy wszedł w skład rządu jako minister do spraw skarbu państwa. Stanowisko to zajmował przez trzy lata. W 1986 w okresie kierowania rządem przez Bettina Craxiego pełnił funkcję ministra pracy. Od 1988 do 1989 był [[premierzy Włoch|wicepremierem]], następnie do 1992 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych. |
W 1980 po raz pierwszy wszedł w skład rządu jako minister do spraw skarbu państwa. Stanowisko to zajmował przez trzy lata. W 1986 w okresie kierowania rządem przez Bettina Craxiego pełnił funkcję ministra pracy. Od 1988 do 1989 był [[premierzy Włoch|wicepremierem]], następnie do 1992 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych. |
||
Jego karierą polityczną zachwiało [[śledztwo]] ''[[Mani pulite]]'' prowadzone w związku z tzw. aferą [[Tangentopoli]], które doprowadziło na początku lat 90. do upadku większości włoskich partii politycznych. De Michelis został oskarżony o szereg przestępstw [[korupcja|korupcyjnych]] i następnie skazany na kary [[pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]] za wręczanie [[łapówka|łapówek]] i nielegalne finansowanie partii. |
Jego karierą polityczną zachwiało [[śledztwo]] ''[[Mani pulite]]'' prowadzone w związku z tzw. aferą [[Tangentopoli]], które doprowadziło na początku lat 90. do upadku większości włoskich partii politycznych. Gianni De Michelis został oskarżony o szereg przestępstw [[korupcja|korupcyjnych]] i następnie skazany na kary [[pozbawienie wolności|pozbawienia wolności]] za wręczanie [[łapówka|łapówek]] i nielegalne finansowanie partii. |
||
Do działalności partyjnej powrócił w 1996, powołując wraz z innymi dawnymi działaczami PSI Partię Socjalistyczną. Po zjednoczeniu się z Ligą Socjalistyczną został jednym z liderów [[Nowa Włoska Partia Socjalistyczna|Nowej Włoskiej Partii Socjalistycznej]], która przystąpiła do centroprawicowego [[Dom Wolności|Domu Wolności]]. |
Do działalności partyjnej powrócił w 1996, powołując wraz z innymi dawnymi działaczami PSI Partię Socjalistyczną. Po zjednoczeniu się z Ligą Socjalistyczną został jednym z liderów [[Nowa Włoska Partia Socjalistyczna|Nowej Włoskiej Partii Socjalistycznej]], która przystąpiła do centroprawicowego [[Dom Wolności|Domu Wolności]]. |
||
Wersja z 23:25, 11 maj 2019
 Gianni De Michelis | |
| Data i miejsce urodzenia |
26 listopada 1940 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 maja 2019 |
| Minister spraw zagranicznych Włoch | |
| Okres |
od 22 lipca 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Gianni De Michelis (ur. 26 listopada 1940 w Wenecji, zm. 11 maja 2019 tamże[1]) – włoski polityk, nauczyciel akademicki, eurodeputowany, minister w licznych rządach.
Życiorys
Ukończył w 1963 studia z zakresu chemii na Uniwersytecie Padewskim. Pracował na tej uczelni jako wykładowca, w latach 1980–1999 był profesorem uniwersyteckim. Od 1976 zasiadał w kierownictwie Włoskiej Partii Socjalistycznej. Należał do najbliższych współpracowników Bettina Craxiego.
W latach 1964–1980 i ponownie od 1990 do 1995 zasiadał w radzie Wenecji. W okresie 1976–1994 sprawował mandat posła do Izby Deputowanych VII, VIII, IX, X i XI kadencji. W drugiej połowie lat 80. przez rok kierował grupą deputowanych PSI.
W 1980 po raz pierwszy wszedł w skład rządu jako minister do spraw skarbu państwa. Stanowisko to zajmował przez trzy lata. W 1986 w okresie kierowania rządem przez Bettina Craxiego pełnił funkcję ministra pracy. Od 1988 do 1989 był wicepremierem, następnie do 1992 sprawował urząd ministra spraw zagranicznych.
Jego karierą polityczną zachwiało śledztwo Mani pulite prowadzone w związku z tzw. aferą Tangentopoli, które doprowadziło na początku lat 90. do upadku większości włoskich partii politycznych. Gianni De Michelis został oskarżony o szereg przestępstw korupcyjnych i następnie skazany na kary pozbawienia wolności za wręczanie łapówek i nielegalne finansowanie partii.
Do działalności partyjnej powrócił w 1996, powołując wraz z innymi dawnymi działaczami PSI Partię Socjalistyczną. Po zjednoczeniu się z Ligą Socjalistyczną został jednym z liderów Nowej Włoskiej Partii Socjalistycznej, która przystąpiła do centroprawicowego Domu Wolności.
W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego[2]. W 2005 przejął władzę w NPSI, gdy sądownie unieważniono wybór Vittoria Craxiego na sekretarza partii, co doprowadziło do rozłamu u socjalistów. W 2006 został wybrany deputowanym, jednak odmówił objęcia mandatu, pozostając w PE.
W 2007 przegrał walkę o przywództwo w NPSI na rzecz Stefano Caldoro, który sprzeciwiał się porzuceniu dotychczasowej koalicji Silvia Berlusconiego. Gianni De Michelis wraz ze swoimi zwolennikami (wśród których znalazł się europoseł Alessandro Battilocchio) utworzył Partię Socjalistyczną, z którą po kilku miesiącach wszedł do większego ugrupowania o tej samej nazwie. W 2009 nie kandydował w wyborach europejskich.
Przypisy
- ↑ È morto Gianni De Michelis. ansa.it, 11 maja 2019. (wł.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego