Bitwa pod Prochorowką: Różnice pomiędzy wersjami

Bitwa pod Prochorowką
	II wojna światowa, front wschodni, część bitwy pod Kurskiem
	; PzKpfw VI Tiger otwiera ogień do radzieckiego czołgu w czasie walk na południowym skrzydle łuku kurskiego
Czas	12 lipca 1943
Miejsce	okolice Prochorowki
Terytorium	ZSRR
Przyczyna	dążenie sił radzieckich do zniszczenia nacierających w kierunku Prochorowki sił niemieckich
Wynik	taktyczne zwycięstwo III Rzeszy;; strategiczne zwycięstwo ZSRR
Strony konfliktu
ZSRR	III Rzesza
Dowódcy
Pawieł Rotmistrow	Paul Hausser
Siły
5. Gwardyjska Armia Pancerna; • 18. Korpus Pancerny; • 29. Korpus Pancerny; • 2. Gwardyjski Korpus Pancerny; • 2. Korpus Pancerny; • 5. Gwardyjski Korpus Zmechanizowany	II Korpus Pancerny SS; • 1. Dywizja Pancerna SS „Leibstandarte Adolf Hitler”; • 2. Dywizja Pancerna SS „Das Reich”; • 3. Dywizja Pancerna SS „Totenkopf”
	Położenie na mapie brak Brak mapy: Obwód biełgorodzki miejsce bitwy
	Położenie na mapie europejskiej części ZSRR (granice powojenne) miejsce bitwy
	51°01′01,2″N 36°40′30,0″E/51,017000 36,675000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 22:50, 11 lip 2019

Bitwa pod Prochorowką – bitwa rozegrana 12 lipca 1943 roku w rejonie miejscowości Prochorowka, jako część bitwy na łuku kurskim na froncie wschodnim podczas II wojny światowej. W czasie bitwy radziecka 5. Gwardyjska Armia Pancerna zaatakowała niemiecki II Korpus Pancerny SS w największej bitwie pancernej II wojny światowej.

Historia

W kwietniu 1943 roku niemieckie dowództwo rozpoczęło przygotowania do operacji „Cytadela”, mającej na celu otoczenie i zniszczenie wojsk radzieckich w wybrzuszeniu kurskim^[1]. Radzieckie naczelne dowództwo, Stawka, znało niemieckie plany i rozpoczęło budowanie głęboko urzutowanej obrony na odcinkach planowanej niemieckiej ofensywy. Daleko na swoich tyłach Rosjanie zgromadzili olbrzymie siły rezerwowe w postaci Frontu Stepowego, w skład którego wchodziła m.in. 5. Gwardyjska Armia Pancerna. Zamierzano ich użyć do przeprowadzenia własnej kontrofensywy po zatrzymaniu niemieckiego uderzenia^[2]. 5 lipca 1943 roku rozpoczęła się operacja „Cytadela”. Na południowym odcinku łuku kurskiego do ofensywy przystąpiła niemiecka 4. Armia Pancerna i nacierająca na jej prawej flance Grupa Operacyjna „Kempf”^[3]. Obronę przeciwko nim organizował radziecki Front Woroneski^[4].

W tydzień po rozpoczęciu niemieckiej ofensywy Rosjanie kontratakowali. Na południu wybrzuszenia kurskiego niedaleko Prochorowki 12 lipca 5. Gwardyjska Armia Pancerna zaatakowała II Korpus Pancerny SS 4. Armii Pancernej, co doprowadziło do wielkiej bitwy pancernej. Natarcie 5. Gwardyjskiej Armii Pancernej zostało zatrzymane i nie udało jej się całkowicie zniszczyć nacierających sił II Korpusu Pancernego SS. Osiągnęła ona jednak strategiczny sukces w postaci powstrzymania Niemców od zajęcia Prochorowki i przełamania trzeciej linii obronnej Armii Czerwonej, a tym samym wejścia na głęboką strefę operacyjną wojsk radzieckich^[5]^[6]. Niemiecka ofensywa została następnie wstrzymana, a siły niemieckie wycofane na pozycje wyjściowe, które zajmowały przed 5 lipca^[7]. 3 sierpnia Armia Czerwona przeszła do generalnej kontrofensywy na południowym skrzydle łuku kurskiego^[8] i przejęła inicjatywę strategiczną na froncie wschodnim, którą utrzymała aż do końca II wojny światowej^[9].

26 kwietnia 1995 roku dekretem prezydenta Rosji, Borysa Jelcyna obszar wokół Prochorowki został uznany za Państwowe Wojenno-Historyczne Muzeum-Rezerwat o nazwie „Prochorowskie Pole” (ros. Государственный Военно-Историческый Музей-Заповедник „Прохоровское Поле”).

Przypisy

↑ Encyklopedia II wojny światowej nr 49 – Wielkie bitwy: Kursk 1943. Oxford Educational sp. z o.o., 2008, s. 8. ISBN 978-83-252-0215-6.
↑ Encyklopedia II wojny światowej nr 37: Bitwa na łuku kurskim. Zajęcie północnego Kaukazu. Oxford Educational sp. z o.o., 2008, s. 657–658. ISBN 978-83-252-0060-2.
↑ Encyklopedia II wojny światowej nr 49..., s. 11.
↑ Encyklopedia II wojny światowej nr 37..., s. 658.
↑ Encyklopedia II wojny światowej nr 37..., s. 663–664.
↑ Encyklopedia II wojny światowej nr 49..., s. 16–18.
↑ Tadeusz Konecki: Operacja „Cytadela”: największa bitwa w dziejach. Warszawa: „Książka i Wiedza”, 2005, s. 338. ISBN 83-05-13410-5.
↑ Encyklopedia II wojny światowej nr 38: Przerwanie blokady Leningradu. Walki na Ukrainie. Oxford Educational sp. z o.o., 2008, s. 669. ISBN 978-83-252-0061-9.
↑ M. K. Barbier: Kursk: największa bitwa pancerna w dziejach świata. Warszawa: Bellona, 2010, s. 244. ISBN 978-83-11-11927-7.

[1] Encyklopedia II wojny światowej nr 49 – Wielkie bitwy: Kursk 1943. Oxford Educational sp. z o.o., 2008, s. 8. ISBN 978-83-252-0215-6.

[2] Encyklopedia II wojny światowej nr 37: Bitwa na łuku kurskim. Zajęcie północnego Kaukazu. Oxford Educational sp. z o.o., 2008, s. 657–658. ISBN 978-83-252-0060-2.

[3] Encyklopedia II wojny światowej nr 49..., s. 11.

[4] Encyklopedia II wojny światowej nr 37..., s. 658.

[5] Encyklopedia II wojny światowej nr 37..., s. 663–664.

[6] Encyklopedia II wojny światowej nr 49..., s. 16–18.

[7] Tadeusz Konecki: Operacja „Cytadela”: największa bitwa w dziejach. Warszawa: „Książka i Wiedza”, 2005, s. 338. ISBN 83-05-13410-5.

[8] Encyklopedia II wojny światowej nr 38: Przerwanie blokady Leningradu. Walki na Ukrainie. Oxford Educational sp. z o.o., 2008, s. 669. ISBN 978-83-252-0061-9.

[9] M. K. Barbier: Kursk: największa bitwa pancerna w dziejach świata. Warszawa: Bellona, 2010, s. 244. ISBN 978-83-11-11927-7.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

@@ Linia 28: / Linia 28: @@
 W kwietniu 1943 roku niemieckie dowództwo rozpoczęło przygotowania do operacji „Cytadela”, mającej na celu otoczenie i zniszczenie wojsk radzieckich w wybrzuszeniu kurskim<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia II wojny światowej nr 49 – Wielkie bitwy: Kursk 1943| wydawca = Oxford Educational sp. z o.o.| rok = 2008| strony = 8| isbn = 978-83-252-0215-6}}</ref>. Radzieckie naczelne dowództwo, [[Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa|Stawka]], znało niemieckie plany i rozpoczęło budowanie głęboko urzutowanej obrony na odcinkach planowanej niemieckiej ofensywy. Daleko na swoich tyłach Rosjanie zgromadzili olbrzymie siły rezerwowe w postaci [[Front Stepowy|Frontu Stepowego]], w skład którego wchodziła m.in. 5. Gwardyjska Armia Pancerna. Zamierzano ich użyć do przeprowadzenia własnej kontrofensywy po zatrzymaniu niemieckiego uderzenia<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia II wojny światowej nr 37: Bitwa na łuku kurskim. Zajęcie północnego Kaukazu| wydawca = Oxford Educational sp. z o.o.| rok = 2008| strony = 657–658| isbn = 978-83-252-0060-2}}</ref>. 5 lipca 1943 roku rozpoczęła się operacja „Cytadela”. Na południowym odcinku łuku kurskiego do ofensywy przystąpiła niemiecka [[4 Armia Pancerna (III Rzesza)|4. Armia Pancerna]] i nacierająca na jej prawej flance [[Grupa Operacyjna Kempf|Grupa Operacyjna „Kempf”]]<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 49...'', s. 11.</ref>. Obronę przeciwko nim organizował radziecki [[Front Woroneski]]<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 37...'', s. 658.</ref>.
-W tydzień po rozpoczęciu niemieckiej ofensywy Rosjanie kontratakowali. Na południu wybrzuszenia kurskiego niedaleko Prochorowki 12 lipca 5. Gwardyjska Armia Pancerna zaatakowała II Korpus Pancerny SS 4. Armii Pancernej, co doprowadziło do wielkiej bitwy pancernej. Natarcie 5. Gwardyjskiej Armii Pancernej zostało zatrzymane i nie udało jej się całkowicie zniszczyć nacierających sił II Korpusu Pancernego SS. Osiągnęła ona jednak strategiczny sukces w postaci powstrzymania Niemców od zajęcia Prochorowki i przełamania trzeciej linii obronnej Armii Czerwonej, a tym samym wejścia na głęboką strefę operacyjną wojsk radzieckich<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 37...'', s. 663–664.</ref><ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 49...'', s. 16–18.</ref>. Niemiecka ofensywa została następnie wstrzymana, a siły niemieckie wycofane na pozycje wyjściowe, które zajmowały przed 5 lipca<ref>{{cytuj książkę | autor = [[Tadeusz Konecki]]| tytuł = Operacja „Cytadela”: największa bitwa w dziejach| wydawca = „Książka i Wiedza”| miejsce = Warszawa| rok = 2005| strony = 338| isbn = 83-05-13410-5}}</ref>. 3 sierpnia Armia Czerwona przeszła do generalnej [[Operacja biełgorodzko-charkowska|kontrofensywy]] na południowym skrzydle łuku kurskiego<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia II wojny światowej nr 38: Przerwanie blokady Leningradu. Walki na Ukrainie| wydawca = Oxford Educational sp. z o.o.| rok = 2008| strony = 669| isbn = 978-83-252-0061-9}}</ref> i przejęła inicjatywę strategiczną na froncie wschodnim, którą utrzymała aż do końca Wielkiej Wojny Ojczyźnianej<ref>{{Cytuj książkę | autor = M. K. Barbier| tytuł = Kursk: największa bitwa pancerna w dziejach świata| wydawca = Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 2010| strony = 244| isbn = 978-83-11-11927-7}}</ref>.
+W tydzień po rozpoczęciu niemieckiej ofensywy Rosjanie kontratakowali. Na południu wybrzuszenia kurskiego niedaleko Prochorowki 12 lipca 5. Gwardyjska Armia Pancerna zaatakowała II Korpus Pancerny SS 4. Armii Pancernej, co doprowadziło do wielkiej bitwy pancernej. Natarcie 5. Gwardyjskiej Armii Pancernej zostało zatrzymane i nie udało jej się całkowicie zniszczyć nacierających sił II Korpusu Pancernego SS. Osiągnęła ona jednak strategiczny sukces w postaci powstrzymania Niemców od zajęcia Prochorowki i przełamania trzeciej linii obronnej Armii Czerwonej, a tym samym wejścia na głęboką strefę operacyjną wojsk radzieckich<ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 37...'', s. 663–664.</ref><ref>''Encyklopedia II wojny światowej nr 49...'', s. 16–18.</ref>. Niemiecka ofensywa została następnie wstrzymana, a siły niemieckie wycofane na pozycje wyjściowe, które zajmowały przed 5 lipca<ref>{{cytuj książkę | autor = [[Tadeusz Konecki]]| tytuł = Operacja „Cytadela”: największa bitwa w dziejach| wydawca = „Książka i Wiedza”| miejsce = Warszawa| rok = 2005| strony = 338| isbn = 83-05-13410-5}}</ref>. 3 sierpnia Armia Czerwona przeszła do generalnej [[Operacja biełgorodzko-charkowska|kontrofensywy]] na południowym skrzydle łuku kurskiego<ref>{{cytuj książkę | tytuł = Encyklopedia II wojny światowej nr 38: Przerwanie blokady Leningradu. Walki na Ukrainie| wydawca = Oxford Educational sp. z o.o.| rok = 2008| strony = 669| isbn = 978-83-252-0061-9}}</ref> i przejęła inicjatywę strategiczną na froncie wschodnim, którą utrzymała aż do końca II wojny światowej<ref>{{Cytuj książkę | autor = M. K. Barbier| tytuł = Kursk: największa bitwa pancerna w dziejach świata| wydawca = Bellona| miejsce = Warszawa| rok = 2010| strony = 244| isbn = 978-83-11-11927-7}}</ref>.
 kwietnia 1995 roku dekretem prezydenta Rosji, [[Borys Jelcyn|Borysa Jelcyna]] obszar wokół Prochorowki został uznany za Państwowe Wojenno-Historyczne Muzeum-Rezerwat o nazwie „Prochorowskie Pole” ([[Język rosyjski|ros.]] Государственный Военно-Историческый Музей-Заповедник „Прохоровское Поле”).