Wikipedysta:Ffkapa/brudnopis7

Szczurów

{{{rodzaj miejscowości}}}
Państwo	mazowieckie
Powiat	węgrowski
Gmina	Korytnica
Liczba ludności (2011)	70
Strefa numeracyjna	25
Kod pocztowy	07-120
Tablice rejestracyjne	WWE
SIMC	0675761
Położenie na mapie gminy Korytnica Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie powiatu węgrowskiego Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark}

{{Polska miejscowość infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | miejscowość podstawowa = | rodzaj miejscowości = | współrzędne = | alt zdjęcia = Nieznane pola: "flaga wsi", "sekundE", "minutE", "herb wsi", "stopniN", "sekundN", "minutN", "stopniE", "mapa wsi", "dopełniacz wsi" oraz "herb artykuł".

Szczurów – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie węgrowskim, w gminie Korytnica.

Historia

Nazwa wsi jest przeniesieniem nazwy wcześniejszego gniazda rodowego szlacheckiego rodu Szczurowskich herbu Prus[1], nieistniejącego dziś (ostatnie wzmianki pochodzą z końca XIX wieku) Szczurowa w ziemi zakroczymskiej (parafia Grodziec), do którego Prusowie przybyli najprawdopodobniej w XIV wieku[2].

Szczurowo (do XVII wieku funkcjonowała taka forma nazwy[3]) w ziemi liwskiej (parafia Pniewnik) powstało na części wsi Kąty koło Liwa, którą nabył w pierwszej połowie XV wieku Andrzej ze Szczurowa, co potwierdza zachowany dokument źródłowy z 27 stycznia 1431 roku[4]. Z kolei dokument księcia mazowieckiego Konrada III Rudego z 1476 roku wymienia w Szczurowie trzech synów Andrzeja, a mianowicie Ścibora, Zbrosława i Piotra[5]. Zbrosław w roku 1474 otrzymał nadanie od w/w księcia Konrada w Goźdźcu (obecnie Gójszcz) przy granicy z Kałuszynem – obszar dzisiejszych części Gójszcza: Zbrożki i Skrzeki (do XVI wieku Szczurowo)[6]. Jego synowie, Piotr i Łukasz, dali początek rodom Gójskich-Skrzeków i Zbrożków, co oznacza, że przedstawiciele dwóch powyższych rodów są rodowcami Szczurowskich i de facto stanowią z nimi jeden ród[7]. Potomkowie Ścibora, Piotra oraz najstarszego syna Zbrosława, który pozostał na dziale w Szczurowie w parafii Pniewnik – Jana przyjęli nazwisko Szczurowski, które wykształciło się na przełomie XV i XVI wieku[8].

Z zachowanych rejestrów podatkowych wynika, że w roku 1665 w Szczurowie było 7 dymów i mieszkało tam 45 osób[9]. Natomiast w roku 1673 podatkiem objęto już tylko 24 osoby, zaś w roku 1676 ledwie 15 osób[10]. W roku 1790 w Szczurowie było 7 dymów i około 20 osób[11]. W 1827 roku odnotowano w Szczurowie 15 domów i 83 mieszkańców, natomiast w roku 1890 już tylko 10 domów i 17 mieszkańców[12], co zapewne było efektem dwóch powstań narodowych (listopadowego i styczniowego), które bardzo dotknęły ziemię liwską.

W styczniu 2011 roku w Szczurowie były 22 gospodarstwa rolne i 73 mieszkańców[13]; nie mieszkają tam już żadni Szczurowscy.

[1] P. Szczurowski, Ród heraldyczny Prus na Mazowszu w XIII-XVI wieku, Sandomierz 2018, s. 215-217 i 271-272; P. Szczurowski, Historia Szczurowskich – pięć wieków w ziemi liwskiej, zawsze na Mazowszu, „Rocznik Kałuszyński”, z. 14, Kałuszyn 2014, s. 41-101.

[2] P. Szczurowski, Ród…, s. 217; P. Szczurowski, Późnośredniowieczne osadnictwo rycerskie w ziemi liwskiej na przykładzie Szczurowa, Żaboklik i Czapli, „Rocznik Liwski”, t. 5, Liw 2012, s. 34.

[3] P. Szczurowski, Historia Szczurowa w ziemi liwskiej parafii Pniewnik w świetle najstarszych źródeł pisanych, „Zeszyty Korytnickie”, t. 3, Korytnica 2011, s. 82.

[4] Metryka Księstwa Mazowieckiego z XV-XVI wieku, t. 2, księga oznaczona nr 334 z lat 1429-1433 (w:) Pomniki prawa, t. VI, Warszawa 1930, nr 267; P. Szczurowski, Historia Szczurowskich…, s. 52-53; P. Szczurowski, Ród…, s. 271.

[5] Kodeks dyplomatyczny Księstwa Mazowieckiego, wyd. J. T. Lubomirski, Warszawa 1863, nr CCXXXVI, s. 274; P. Szczurowski, Historia Szczurowskich…, s. 53-54; P. Szczurowski, Ród…, 272.

[6] Matricularum Regni Poloniae Summaria, cz. IV, t. 3, wyd. T. Wierzbowski, Warszawa 1915, nr 1047; P. Szczurowski, Ród…, s. 235-236 i 279-280.

[7] P. Szczurowski, Późnośredniowieczne osadnictwo…, s.39; P. Szczurowski, Ród…, s. 235-236 i 279-280.

[8] P. Szczurowski, Historia Szczurowskich…, s. 52 i 57; P. Szczurowski, Ród…, s. 209 i 272.

[9] P. Szczurowski, Historia Szczurowa…, s. 82.

[10] P. Szczurowski, Historia Szczurowa…, s. 82.

[11] P. Szczurowski, Historia Szczurowa…, s. 82-83.

[12] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XI, Warszawa 1890, s. 867.

[13] P. Szczurowski, Historia Szczurowa…, s. 84.

Bibliografia

• Piotr Szczurowski: Ród heraldyczny Prus na Mazowszu w XIII-XVI wieku. Sandomierz: ARMORYKA, 2018.
• Piotr Szczurowski. Historia Szczurowskich – pięć wieków w ziemi liwskiej, zawsze na Mazowszu. „Rocznik Kałuszyński”. zeszyt 14, 2014. Kałuszyn. 
• Piotr Szczurowski. Późnośredniowieczne osadnictwo rycerskie w ziemi liwskiej na przykładzie Szczurowa, Żaboklik i Czapli. „Rocznik Liwski”. tom 5, 2012. Liw. 
• Piotr Szczurowski. Historia Szczurowa w ziemi liwskiej parafii Pniewnik w świetle najstarszych źródeł pisanych. „Zeszyty Korytnickie”. tom 3, 2011. Korytnica. 

• Kodeks dyplomatyczny Księstwa Mazowieckiego. Warszawa: J. T. Lubomirski, 1863. nr LXXXIII.

• Matricularum Regni Poloniae Summaria. T. 1, cz IV. Warszawa: T. Wierzbowski, 1910. nr 1047.
• Metryka Księstwa Mazowieckiego z XV-XVI wieku. T. 2, księga oznaczona nr 334 z lat 1429-1433: Pomniki prawa. T. VI. Warszawa: 1930. nr 267.

• Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. XI. Warszawa: 1890.

Linki zewnętrzne

• Szczurów 1, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 867 .

Kategoria:Korytnica (gmina)