Jan Chrzciciel de Grandville Malletski: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Kaz~plwiki (dyskusja | edycje)
m dod. kategoria
dr red; linki dodawszy
Linia 1: Linia 1:
'''Jan Chrzciciel de Grandville Malletski''' (Jean-Baptiste Mallet de Grandville), ur. [[27 listopada]] [[1777]] w [[Marsylia|Marsylii]], francuski inżynier wojskowy w służbie polskiej.
'''Jan Chrzciciel de Grandville Malletski''' (Jean-Baptiste Mallet de Grandville), ur. [[27 listopada]] [[1777]] w [[Marsylia|Marsylii]], francuski inżynier wojskowy w służbie polskiej.


Ukończył szkołę wojskową w [[Metz]]. Brał udział w kampaniach: we [[Włochy|Włoszech]] ([[1795]]-[[1798]]), [[Niemcy|Niemczech]] ([[1798]]) i [[Holandia|Holandii]] ([[1799]]-[[1804]]). W sztabie armii [[Napoleon I|napoleońskiej]] odbył kampanię w [[Prusy|Prusach]] ([[1806]]-[[1807]]; pod [[Iława|Preussisch-Eylau]] dostał się do niewoli w lutym [[1807]] (przetrzymywany był w [[Ryga|Rydze]]). Po uwolnieniu w sierpniu [[1807]]przeznaczony został do armii [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]].
Ukończył szkołę wojskową w [[Metz]]. Brał udział w kampaniach: we [[Włochy|Włoszech]] ([[1795]]-[[1798]]), [[Niemcy|Niemczech]] ([[1798]]) i [[Holandia|Holandii]] ([[1799]]-[[1804]]). W sztabie armii [[Napoleon I|napoleońskiej]] odbył kampanię w [[Prusy|Prusach]] ([[1806]]-[[1807]]; pod [[Bagrationowsk|Preussisch-Eylau]] dostał się do niewoli w lutym [[1807]] (przetrzymywany był w [[Ryga|Rydze]]). Po uwolnieniu w sierpniu [[1807]]przeznaczony został do armii [[Księstwo Warszawskie|Księstwa Warszawskiego]].
Brał udział w projektowaniu i rozbudowie fortyfikacji [[Modlin]]a i [[Zamość|Zamościa]].
Brał udział w projektowaniu i rozbudowie fortyfikacji [[Modlin]]a i [[Zamość|Zamościa]].
Walczył pod: [[Raszyn]]em ([[1809]]), Górą (1809), [[Sandomierz]]em (1809), [[Smoleńsk]]iem ([[1812]]) i [[Możajsk]]iem (1812) oraz [[Lipsk]]iem ([[1813]]), gdzie dostał się do niewoli.
Walczył [[Bitwa pod Raszynem|pod Raszynem]] ([[1809]]), Górą (1809), [[Sandomierz]]em (1809), [[Bitwa pod Smoleńskiem (1812)|Smoleńskiem]] ([[1812]]) i [[Możajsk]]iem (1812) oraz [[Bitwa pod Lipskiem|Lipskiem]] ([[1813]]), gdzie dostał się do niewoli.
Po zwolnieniu pozostał w Polsce przyjmując służbę w armii [[Królestwo Polskie|Królestwa Polskiego]]; car [[Aleksander I]] nadał mu szlachectwo polskie w [[1816]] i pozwolił na zmianę nazwiska na ''Grandville-Malletski''. Był dyrektorem - dowódcą Korpusu Inżynierów, początkowo w stopniu [[generał]]a brygady, potem dywizji.
Po zwolnieniu pozostał w Polsce, przyjmując służbę w armii [[Królestwo Kongresowe|Królestwa Polskiego]]; car [[Aleksander I]] nadał mu szlachectwo polskie w [[1816]] i pozwolił na zmianę nazwiska na ''Grandville-Malletski''. Był dyrektorem - dowódcą Korpusu Inżynierów, początkowo w stopniu [[generał]]a brygady, potem dywizji.

Od czerwca [[1824]] do końca [[1831]] kierował budową [[Kanał Augustowski|Kanału Augustowskiego]].
Od czerwca [[1824]] do końca [[1831]] kierował budową [[Kanał Augustowski|Kanału Augustowskiego]].

Po wybuchu [[powstanie listopadowe| powstania listopadowego]] za dyktatury generała [[Józef Chłopicki|Józefa Chłopickiego]] był kwatermistrzem generalnym i przewodniczącym Komitetu Artylerii i Inżynierów; po przejęciu dowództwa przez generała [[Jan Zygmunt Skrzynecki| Skrzyneckiego]] stopniowo był usuwany ze stanowisk. Po kapitulacji Warszawy przeszedł do wojska rosyjskiego w randze generała-lejtnanta. Przeniesiony został do [[Kronsztad]]u gdzie prowadził prace fortyfikacyjne. W [[1837]] poprosił o dymisję i powrócił do Królestwa Polskiego.
Po wybuchu [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]], za [[dyktator|dyktatury]] generała [[Józef Chłopicki|Józefa Chłopickiego]] był kwatermistrzem generalnym i przewodniczącym Komitetu Artylerii i Inżynierów; po przejęciu dowództwa przez generała [[Jan Zygmunt Skrzynecki|Skrzyneckiego]] stopniowo był usuwany ze stanowisk. Po kapitulacji Warszawy przeszedł do wojska rosyjskiego w randze generała-lejtnanta. Przeniesiony został do [[Kronsztad]]u, gdzie prowadził prace fortyfikacyjne. W [[1837]] poprosił o dymisję i powrócił do Królestwa Polskiego.
Osiadł we wsi [[Zbożenna]] koło [[Opoczno|Opoczna]], w dobrach swojej pierwszej żony - Wiktorii Szydłowskiej.

Zmarł [[30 listopada]] [[1846]] w Zbożennej. Pochowany został w [[Skrzyńsk]]u.
Osiadł we wsi [[Zbożenna]] koło [[Opoczno|Opoczna]], w dobrach swojej pierwszej żony Wiktorii Szydłowskiej.
Zmarł [[30 listopada]] [[1846]] w [[Zbożenna|Zbożennej]]. Pochowany został w [[Skrzyńsko|Skrzyńsku]].





Wersja z 00:06, 20 gru 2006

Jan Chrzciciel de Grandville Malletski (Jean-Baptiste Mallet de Grandville), ur. 27 listopada 1777 w Marsylii, francuski inżynier wojskowy w służbie polskiej.

Ukończył szkołę wojskową w Metz. Brał udział w kampaniach: we Włoszech (1795-1798), Niemczech (1798) i Holandii (1799-1804). W sztabie armii napoleońskiej odbył kampanię w Prusach (1806-1807; pod Preussisch-Eylau dostał się do niewoli w lutym 1807 (przetrzymywany był w Rydze). Po uwolnieniu w sierpniu 1807przeznaczony został do armii Księstwa Warszawskiego. Brał udział w projektowaniu i rozbudowie fortyfikacji Modlina i Zamościa. Walczył pod Raszynem (1809), Górą (1809), Sandomierzem (1809), Smoleńskiem (1812) i Możajskiem (1812) oraz Lipskiem (1813), gdzie dostał się do niewoli.

Po zwolnieniu pozostał w Polsce, przyjmując służbę w armii Królestwa Polskiego; car Aleksander I nadał mu szlachectwo polskie w 1816 i pozwolił na zmianę nazwiska na Grandville-Malletski. Był dyrektorem - dowódcą Korpusu Inżynierów, początkowo w stopniu generała brygady, potem dywizji.

Od czerwca 1824 do końca 1831 kierował budową Kanału Augustowskiego.

Po wybuchu powstania listopadowego, za dyktatury generała Józefa Chłopickiego był kwatermistrzem generalnym i przewodniczącym Komitetu Artylerii i Inżynierów; po przejęciu dowództwa przez generała Skrzyneckiego stopniowo był usuwany ze stanowisk. Po kapitulacji Warszawy przeszedł do wojska rosyjskiego w randze generała-lejtnanta. Przeniesiony został do Kronsztadu, gdzie prowadził prace fortyfikacyjne. W 1837 poprosił o dymisję i powrócił do Królestwa Polskiego.

Osiadł we wsi Zbożenna koło Opoczna, w dobrach swojej pierwszej żony — Wiktorii Szydłowskiej. Zmarł 30 listopada 1846 w Zbożennej. Pochowany został w Skrzyńsku.