Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Wikipedia:Zadania dla botów: Kocio - daty do kalendariów, 2003-2007, fixed + WP:SK |
m bot poprawia linki: Papież Jan Paweł II→Jan Paweł II |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
Pochodził z rodziny pogańskiego wodza plemiennego. Studiował w seminarium w Bolongo, następnie w Kabwe. W [[1954]] wstąpił do nowicjatu zakonnego Kongregacji Niepokalanego Serca Maryi (CICM) w Katoka. Naukę kontynuował w Instytucie Katolickim w [[Paryż]]u (gdzie obronił doktorat z [[socjologia|socjologii]]) oraz Instytucie ''Lumen Vitae'' w [[Bruksela|Brukseli]]. Przyjął [[święcenia kapłańskie]] [[13 lipca]] [[1958]]. Pracował jako duszpasterz w archidiecezji Kinszasa, pełnił funkcję wiceprowincjała zakonu i przełożonego zakonu w Kongo (wówczas pod nazwą Zair). |
Pochodził z rodziny pogańskiego wodza plemiennego. Studiował w seminarium w Bolongo, następnie w Kabwe. W [[1954]] wstąpił do nowicjatu zakonnego Kongregacji Niepokalanego Serca Maryi (CICM) w Katoka. Naukę kontynuował w Instytucie Katolickim w [[Paryż]]u (gdzie obronił doktorat z [[socjologia|socjologii]]) oraz Instytucie ''Lumen Vitae'' w [[Bruksela|Brukseli]]. Przyjął [[święcenia kapłańskie]] [[13 lipca]] [[1958]]. Pracował jako duszpasterz w archidiecezji Kinszasa, pełnił funkcję wiceprowincjała zakonu i przełożonego zakonu w Kongo (wówczas pod nazwą Zair). |
||
[[8 lipca]] [[1976]] został mianowany arcybiskupem-koadiutorem Mbandaka-Bikoro (z prawem następstwa), otrzymał stolicę tytularną Menefessi; sakry biskupiej udzielił mu [[7 listopada]] 1976 kardynał [[Joseph Malula]], arcybiskup Kinszasy. Objął archidiecezję Mbandaka-Bikoro [[11 listopada]] [[1977]]. Był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Zairu, a w lipcu [[1990]] został następcą zmarłego kardynała Maluli na arcybiskupstwie Kinszasy. Pozostał jednocześnie (do października [[1991]]) administratorem apostolskim ''ad nutum Sanctae Sedis'' Mbandaka-Bikoro. W czerwcu 1991 [[ |
[[8 lipca]] [[1976]] został mianowany arcybiskupem-koadiutorem Mbandaka-Bikoro (z prawem następstwa), otrzymał stolicę tytularną Menefessi; sakry biskupiej udzielił mu [[7 listopada]] 1976 kardynał [[Joseph Malula]], arcybiskup Kinszasy. Objął archidiecezję Mbandaka-Bikoro [[11 listopada]] [[1977]]. Był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Zairu, a w lipcu [[1990]] został następcą zmarłego kardynała Maluli na arcybiskupstwie Kinszasy. Pozostał jednocześnie (do października [[1991]]) administratorem apostolskim ''ad nutum Sanctae Sedis'' Mbandaka-Bikoro. W czerwcu 1991 [[Jan Paweł II]] wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Lucia a Piazza d'Armi. |
||
Brał udział w pracach Komisji Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej (od grudnia [[1993]]), wiosną [[1994]] uczestniczył w specjalnej sesji Światowego Synodu Biskupów w [[Watykan]]ie poświęconej Kościołowi w Afryce, a w kwietniu [[2005]] w [[konklawe 2005|konklawe po śmierci Jana Pawła II]]. |
Brał udział w pracach Komisji Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej (od grudnia [[1993]]), wiosną [[1994]] uczestniczył w specjalnej sesji Światowego Synodu Biskupów w [[Watykan]]ie poświęconej Kościołowi w Afryce, a w kwietniu [[2005]] w [[konklawe 2005|konklawe po śmierci Jana Pawła II]]. |
||
Wersja z 14:05, 24 lut 2007
Frédéric Etsou-Nzabi-Bamungwabi (ur. 3 grudnia 1930 w Mazalonga, zm. 6 stycznia 2007 w Louvain, Belgia), kongijski duchowny katolicki, arcybiskup Kinszasy, kardynał.
Pochodził z rodziny pogańskiego wodza plemiennego. Studiował w seminarium w Bolongo, następnie w Kabwe. W 1954 wstąpił do nowicjatu zakonnego Kongregacji Niepokalanego Serca Maryi (CICM) w Katoka. Naukę kontynuował w Instytucie Katolickim w Paryżu (gdzie obronił doktorat z socjologii) oraz Instytucie Lumen Vitae w Brukseli. Przyjął święcenia kapłańskie 13 lipca 1958. Pracował jako duszpasterz w archidiecezji Kinszasa, pełnił funkcję wiceprowincjała zakonu i przełożonego zakonu w Kongo (wówczas pod nazwą Zair).
8 lipca 1976 został mianowany arcybiskupem-koadiutorem Mbandaka-Bikoro (z prawem następstwa), otrzymał stolicę tytularną Menefessi; sakry biskupiej udzielił mu 7 listopada 1976 kardynał Joseph Malula, arcybiskup Kinszasy. Objął archidiecezję Mbandaka-Bikoro 11 listopada 1977. Był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu Zairu, a w lipcu 1990 został następcą zmarłego kardynała Maluli na arcybiskupstwie Kinszasy. Pozostał jednocześnie (do października 1991) administratorem apostolskim ad nutum Sanctae Sedis Mbandaka-Bikoro. W czerwcu 1991 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Lucia a Piazza d'Armi.
Brał udział w pracach Komisji Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej (od grudnia 1993), wiosną 1994 uczestniczył w specjalnej sesji Światowego Synodu Biskupów w Watykanie poświęconej Kościołowi w Afryce, a w kwietniu 2005 w konklawe po śmierci Jana Pawła II.