Jan Chrzciciel de Grandville Malletski

Jan Chrzciciel de Grandville Malletski (Jean-Baptiste Mallet de Grandville), ur. 27 listopada 1777 w Marsylii, francuski inżynier wojskowy w służbie polskiej.

Ukończył szkołę wojskową w Metz. Brał udział w kampaniach: we Włoszech (1795-1798), Niemczech (1798) i Holandii (1799-1804). W sztabie armii napoleońskiej odbył kampanię w Prusach (1806-1807; pod Preussisch-Eylau dostał się do niewoli w lutym 1807 (przetrzymywany był w Rydze). Po uwolnieniu w sierpniu 1807przeznaczony został do armii Księstwa Warszawskiego. Brał udział w projektowaniu i rozbudowie fortyfikacji Modlina i Zamościa. Walczył pod Raszynem (1809), Górą (1809), Sandomierzem (1809), Smoleńskiem (1812) i Możajskiem (1812) oraz Lipskiem (1813), gdzie dostał się do niewoli.

Po zwolnieniu pozostał w Polsce, przyjmując służbę w armii Królestwa Polskiego; car Aleksander I nadał mu szlachectwo polskie w 1816 i pozwolił na zmianę nazwiska na Grandville-Malletski. Był dyrektorem - dowódcą Korpusu Inżynierów, początkowo w stopniu generała brygady, potem dywizji.

Od czerwca 1824 do końca 1831 kierował budową Kanału Augustowskiego.

Po wybuchu powstania listopadowego, za dyktatury generała Józefa Chłopickiego był kwatermistrzem generalnym i przewodniczącym Komitetu Artylerii i Inżynierów; po przejęciu dowództwa przez generała Skrzyneckiego stopniowo był usuwany ze stanowisk. Po kapitulacji Warszawy przeszedł do wojska rosyjskiego w randze generała-lejtnanta. Przeniesiony został do Kronsztadu, gdzie prowadził prace fortyfikacyjne. W 1837 poprosił o dymisję i powrócił do Królestwa Polskiego.

Osiadł we wsi Zbożenna koło Opoczna, w dobrach swojej pierwszej żony — Wiktorii Szydłowskiej. Zmarł 30 listopada 1846 w Zbożennej. Pochowany został w Skrzyńsku.