Stanisław Lubomirski (wojewoda krakowski): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 13:47, 6 lip 2011

Stanisław Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1583 - zm. 16 czerwca 1649) – wojewoda krakowski od 1638, ruski od 1625, starosta spiski, obrońca Chocimia przed Turkami (1621), uważany za jednego z najbardziej wpływowych ludzi w Polsce. Właściciel 18 miast, 313 wsi i 163 folwarków.

Pochodzenie i rodzina

Syn Sebastiana i Anny z Branickich. W wieku jedenastu lat został wysłany na naukę do Monachium, by uczyć się w tamtejszym kolegium jezuitów. Towarzyszyli mu znajomi ojca, wyznaczeni na preceptorów Józef Kępiński i Jan Gębczyński. Po dwóch latach nauki opuścił Monachium by kontynuować studia w Padwie.

Ojciec Jerzego Sebastiana (1616-1667), (marszałka wielkiego koronnego i hetmana polnego), Konstantego Jacka (1620-1663) - krajczego i podczaszego koronnego oraz Aleksandra Michała (ok. 1614-1677) - wojewody krakowskiego.

Jego córkami były: Konstancja i Anna Krystyna Lubomirska, którą poślubił Albrecht Stanisław Radziwiłł.

Działalność wojskowa i polityczna

Dowodził jako regimentarz w 1621 wojskami koronnymi i litewskimi pod Chocimiem po śmierci Jana Karola Chodkiewicza. W 1625 został wojewodą ruskim, w 1638 krakowskim, a w 1647 r. otrzymał od cesarza Ferdynanda III tytuł książęcy. Był najpotężniejszym magnatem w Małopolsce, pomnożył majątek swego rodu, cieszył się wielką popularnością wśród szlachty, był też szczodrym dobrodziejem kościołów.

Fundacje

Był fundatorem klasztoru i kolegium pijarów w Podolińcu na Spiszu. Inicjator rozbudowy zamku w Łańcucie i pierwszy z tego rodu pan na Łańcucie. Wybudował tam tez potężne fortyfikacje bastionowe. Ufundował budowę klasztoru i kościoła Karmelitów Bosych w Nowym Wiśniczu oraz tamtejszego kościoła parafialnego, kaplicę św. Karola Boromeusza w kościele pw. Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach, kościół w Berdyczowie i inne.

Szablon:Władca

@@ Linia 9: / Linia 9: @@
 Jego córkami były: Konstancja i Anna Krystyna Lubomirska, którą poślubił [[Albrecht Stanisław Radziwiłł]].
-== Działalność ==
+== Działalność wojskowa i polityczna ==
 Dowodził jako [[regimentarz]] w [[1621]] wojskami koronnymi i litewskimi [[bitwa pod Chocimiem (1621)|pod Chocimiem]] po śmierci [[Jan Karol Chodkiewicz|Jana Karola Chodkiewicza]]. W [[1625]] został [[Wojewodowie ruscy|wojewodą ruskim]], w [[1638]] krakowskim, a w [[1647]] r. otrzymał od cesarza [[Ferdynand III Habsburg|Ferdynanda III]] tytuł [[książę]]cy. Był najpotężniejszym [[magnat]]em w [[Małopolska|Małopolsce]], pomnożył majątek swego rodu, cieszył się wielką popularnością wśród [[szlachta|szlachty]], był też szczodrym dobrodziejem kościołów.
-Był fundatorem klasztoru i [[Kolegium Pijarów w Podolińcu|kolegium]] [[Pijarzy|pijarów]] w [[Podoliniec|Podolińcu]] na [[Spisz]]u. Inicjator budowy [[Zamek w Łańcucie|twierdzy w Łańcucie]] i pierwszy z tego rodu pan na Łańcucie.
+== Fundacje ==
+Był fundatorem klasztoru i [[Kolegium Pijarów w Podolińcu|kolegium]] [[Pijarzy|pijarów]] w [[Podoliniec|Podolińcu]] na [[Spisz]]u. Inicjator rozbudowy [[Zamek w Łańcucie|zamku w Łańcucie]] i pierwszy z tego rodu pan na Łańcucie. Wybudował tam tez potężne fortyfikacje bastionowe. Ufundował budowę klasztoru i kościoła Karmelitów Bosych w Nowym Wiśniczu oraz tamtejszego kościoła parafialnego, kaplicę św. Karola Boromeusza w kościele pw. Dziesięciu Tysięcy Męczenników w Niepołomicach, kościół w Berdyczowie i inne.
 {{wikiquote|dopełniacz=|Stanisława Lubomirskiego}}