Traktat w Radnot: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne merytoryczne, źródła |
drobne merytoryczne |
||
Linia 10: | Linia 10: | ||
* [[Jerzy II Rakoczy]] - pozostałe ziemie Rzeczypospolitej m.in. z [[Kraków|Krakowem]]. |
* [[Jerzy II Rakoczy]] - pozostałe ziemie Rzeczypospolitej m.in. z [[Kraków|Krakowem]]. |
||
Pod dokumentem swoje podpisy w imieniu Karola Gustawa złożyli Sternbach i Vellingk, zaś w imieniu księcia siedmiogrodzkiego János Kemény i kanclerz Mihály Mikes. |
Pod dokumentem swoje podpisy w imieniu Karola Gustawa złożyli Sternbach i Gotthard Vellingk, zaś w imieniu księcia siedmiogrodzkiego János Kemény i kanclerz Mihály Mikes. |
||
Traktat nie wszedł w życie. |
Traktat nie wszedł w życie. |
Wersja z 18:24, 12 mar 2014
Traktat w Radnot – zawarty w Radnot (w Siedmiogrodzie) 6 grudnia 1656 r. w czasie wojny polsko-szwedzkiej przez Karola X Gustawa i Jerzego II Rakoczego. W Radnot stronami w negocjacjach byli wyłącznie Karol X Gustaw i Jerzy II Rakoczy, natomiast Bohdan Chmielnicki, Fryderyk Wilhelm i Bogusław Radziwiłł nie byli sygnatariuszami traktatu, jednak ich interesy zostały w dokumencie zagwarantowane.
Król Szwecji Karol X Gustaw zmuszony zwiększającym się oporem wojsk koronnych i sojuszem pomiędzy Janem Kazimierzem i carem moskiewski Aleksym (Traktat w Niemieży) podpisał w dniu 20 listopada Traktat w Liabawie z elektorem brandenburskim. W Radnot sygnatariusze zobowiązali się do wspólnego uczestniczenia w wojnie z Polską oraz do podziału ziem Rzeczypospolitej. Ważną rolę w jego przygotowaniu odegrali polscy arianie[1].
Dotyczył on sojuszu szwedzko - siedmiogrodzkiego i planowanego rozbioru Rzeczypospolitej, w którym wziąć mieli udział:
- Bogusław Radziwiłł - miał dostać województwo nowogródzkie oraz zachować prawa do dziedzicznych posiadłości radziwiłłowskich,
- Karol X Gustaw - miał dostać Prusy Królewskie, Kujawy, północne Mazowsze, Żmudź, powiaty kowieński, wołkowyski, upicki, brasławski, część województw połockiego i witebskiego wzdłuż Dźwiny, Inflanty polskie i Kurlandia (art.5),
- Fryderyk Wilhelm Hohenzollern - zgodnie z Traktatem z Liabawy miał otrzymać województwa łęczyckie, kaliskie, poznańskie i sieradzkie wraz z ziemią wieluńską,
- Bohdan Chmielnicki - co do przekazania mu terytoriów odłożono tę decyzję na później, tym bardziej że w rozmowach nie brał udziału żaden przedstawiciel Chmielnickiego (art.6),
- Jerzy II Rakoczy - pozostałe ziemie Rzeczypospolitej m.in. z Krakowem.
Pod dokumentem swoje podpisy w imieniu Karola Gustawa złożyli Sternbach i Gotthard Vellingk, zaś w imieniu księcia siedmiogrodzkiego János Kemény i kanclerz Mihály Mikes.
Traktat nie wszedł w życie.
Zobacz też
Bibliografia
- Józef Andrzej Gierowski, Rzeczpospolita w dobie złotej wolności (1648-1763), Kraków 2001, s. 69.
- Ludwik Kubala, Wojna Brandenburska i najazd Rakoczego w roku 1656 i 1657, szkiców historycznych serya 5 Lwów 1910 s. 130 - 133
- Leszek Podhorodecki, Sławni hetmani Rzeczypospolitej, Warszawa 1994, s. 458.
- Janusz Tazbir i inni, Sekrety historii Polski - tego nie uczyli nas w szkole, Warszawa 2004, s. 200.
- Traktat szwedzko-siedmiogrodzki o rozbiorze Polski podpisany w Radnot 10 grudnia 1658 roku.
- Traktat w Radnot. Pierwsza próba rozbioru Rzeczypospolitej Obojga Narodów
- TRAKTAT Z RADNOT I UDZIAŁ BOGUSŁAWA RADZIWIŁŁA W PLANACH PODZIAŁU RZECZYPOSPOLITEJ