Witalis Martanus: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
mNie podano opisu zmian |
|||
Linia 22: | Linia 22: | ||
|commons = Category:Karol Świerczewski |
|commons = Category:Karol Świerczewski |
||
}} |
}} |
||
'''Witalis Martanus''', [[Język rosyjski|ros.]] Виталий Николаевич Мартанус (ur. [[27 kwietnia]] [[1896]] w Żabłówku, zm. 27 czerwca 1955 w Taszkent |
'''Witalis Martanus''', [[Język rosyjski|ros.]] Виталий Николаевич Мартанус (ur. [[27 kwietnia]] [[1896]] w Żabłówku, {{Fakt|zm. 27 czerwca 1955 w [[Taszkent|Taszkencie]]}}) - [[Generał|generał major]] [[Armia Czerwona|Armii Radzieckiej]] i [[Generał|generał brygady]] [[Ludowe Wojsko Polskie|Wojska Polskiego]]. |
||
== Biografia == |
== Biografia == |
Wersja z 13:05, 13 cze 2016
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1896 |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby |
od 1915 |
Siły zbrojne |
Armia Imperium Rosyjskiego Armia Czerwona |
Jednostki |
Wyższa Szkoła Oficerska |
Stanowiska |
komendant szkoły oficerskiej |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Witalis Martanus, ros. Виталий Николаевич Мартанус (ur. 27 kwietnia 1896 w Żabłówku, zm. 27 czerwca 1955 w Taszkencie[potrzebny przypis]) - generał major Armii Radzieckiej i generał brygady Wojska Polskiego.
Biografia
Witalis Martanus urodził się 27 kwietnia 1896 roku w Żabłówku, w powiecie oszmiańskim ówczesnej guberni wileńskiej, w polskiej rodzinie. W 1913 roku skończył szkołę miejską w Dwińsku. Od 1915 roku służył w armii rosyjskiej. W jej szeregach walczył na froncie przeciwniemieckim. W 1916 roku skończył szkołę oficerską.
Od 1918 roku żołnierz Armii Czerwonej i uczestnik wojny domowej w Rosji. Ukończył akademię wojskową. Uczestnik wojny niemiecko-sowieckiej 1941-1944, trzykrotnie ranny i dwukrotnie kontuzjowany. W dniu 3 czerwca 1944 roku awansował na generała majora.
W dniu 25 maja 1944 został skierowany do służby w Armii Polskiej w ZSRR. W dniu 12 czerwca 1944 został wyznaczony na stanowisko komendanta Centrum Wyszkolenia Armii w Riazaniu, które później przemianowano na Wyższą Szkołę Oficerską i w marcu 1945 roku przeniesiono do Rembertowa. Od 30 kwietnia do 28 sierpnia 1945 roku dowodził 1 Szkolną Dywizją Piechoty w Skierniewicach. Po zdaniu dowództwa tej dywizji powrócił do ZSRR. Dalsze jego losy nie są znane.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1945)
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Czerwonej Gwiazdy
Bibliografia
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 454-455.
- Edward Jan Nalepa, Oficerowie Armii Radzieckiej w Wojsku Polskim 1943-1968, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1995, ISBN 83-11-08353-3.
- Generałowie majorowie Sił Zbrojnych ZSRR
- Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
- Radzieccy oficerowie w ludowym Wojsku Polskim
- Czerwoni (wojna domowa w Rosji)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1944-1989)
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru
- Odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Urodzeni w 1896
- Zmarli w XX wieku