Upita: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
drobne redakcyjne |
drobne merytoryczne |
||
| Linia 35: | Linia 35: | ||
Było ono pierwowzorem [[Upita (u Sienkiewicza)|miasteczka Upita]] w "[[Potop (powieść)|Potopie]]" [[Henryk Sienkiewicz|Sienkiewicza]], w którym odczytano w kościele list króla [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza]] rehabilitujący [[Andrzej Kmicic|Andrzeja Kmicica]]<ref>{{Cytuj książkę | autor =Henryk Sienkiewicz |autor link=Henryk Sienkiewicz| tytuł =Potop | rozdział = Rozdział 30| adres rozdziału=http://literat.ug.edu.pl/potop/0096.htm|tom=III |wydawca = | miejsce = | rok = | strony = | isbn =|język=pl}}</ref>. |
Było ono pierwowzorem [[Upita (u Sienkiewicza)|miasteczka Upita]] w "[[Potop (powieść)|Potopie]]" [[Henryk Sienkiewicz|Sienkiewicza]], w którym odczytano w kościele list króla [[Jan II Kazimierz Waza|Jana Kazimierza]] rehabilitujący [[Andrzej Kmicic|Andrzeja Kmicica]]<ref>{{Cytuj książkę | autor =Henryk Sienkiewicz |autor link=Henryk Sienkiewicz| tytuł =Potop | rozdział = Rozdział 30| adres rozdziału=http://literat.ug.edu.pl/potop/0096.htm|tom=III |wydawca = | miejsce = | rok = | strony = | isbn =|język=pl}}</ref>. |
||
== Zabytki == |
|||
* Kościół p.w. św. Karola Boromeusza, drewniany, wzniesiony w 1787 r. na miejscu starszego, fundowanego w 1742 r. przez Stanisława Tyszkiewicza i jego żonę Ewę z Białłozorów. Według różnych źródeł w kaplicy lub przy kościele miał być lub jest pochowany poseł upicki Władysław Siciński, który (przekupiony przez Radziwiłłów) jako pierwszy skorzystał z prawa [[liberum veto]], zrywając w 1652 r. Sejm warszawski. |
|||
* Dzwonnica czworoboczna z 2 poł. XIX wieku. |
|||
* Na cmentarzu przykościelnym kaplica grobowa z tabliczką ,,GRÓB FAMILIJNY TOWGINÓW" oraz nagrobki miejscowych ziemian i drobnej szlachty z XIX i I poł. XX w. Nazwiska m.in.: Witort, Rymwid - Mickiewiczowie, Totwenowie, Semelewicz, Domaszewicz, Straszewiczowa, Wilczyńska, Waszkiewiczówna, Szabuniewiczowa, Szwojnicki, Mejerowie. |
|||
== Linki zewnętrzne == |
== Linki zewnętrzne == |
||
Wersja z 13:43, 22 wrz 2016
 Kościół w Upicie | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Okręg | |||
| Rejon | |||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||
| Kod pocztowy |
LT-38040 | ||
Położenie na mapie Litwy  Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
| Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|type:landmark} | |||
Upita (lit. Upytė) – wieś, dawne miasteczko na Litwie w rejonie poniewieskim Litwy, siedziba gminy (starostwa). Liczy 577 mieszkańców (2001). Znajduje się tu kościół pw. św. Karola Boremeusza, szkoła i poczta. Od 2004 miejscowość posiada własny herb.
Za czasów pogańskich Litwy była głównym miastem włości, czyli krainy upickiej, oddzielającej w 1394 kraj zwany Merken, t.j. późniejszy powiat wiłkomierski od Żmudzi. Upita stanowiła starostwo grodowe i tytularną siedzibę powiatu.
Właścicielem Upity w XVII wieku był polski szlachcic Władysław Siciński, który wedle Adama Mickiewicza i redaktorów Tygodnika Ilustrowanego wstał z grobu, by odpokutować swe grzechy - w tym za pierwsze użycie liberum veto.
W 1783 w Upicie urodził się Ignacy Iwicki - polski pedagog, profesor Akademii Połockiej, ksiądz katolicki, jezuita.
Miejsce to wielokrotnie odwiedzał też badacz mitologii słowiańskiej – Zorian Dołęga-Chodakowski - polski etnograf, archeolog i historyk; jeden z głównych prekursorów badań nad Słowiańszczyzną.
Było ono pierwowzorem miasteczka Upita w "Potopie" Sienkiewicza, w którym odczytano w kościele list króla Jana Kazimierza rehabilitujący Andrzeja Kmicica[1].
Zabytki
- Kościół p.w. św. Karola Boromeusza, drewniany, wzniesiony w 1787 r. na miejscu starszego, fundowanego w 1742 r. przez Stanisława Tyszkiewicza i jego żonę Ewę z Białłozorów. Według różnych źródeł w kaplicy lub przy kościele miał być lub jest pochowany poseł upicki Władysław Siciński, który (przekupiony przez Radziwiłłów) jako pierwszy skorzystał z prawa liberum veto, zrywając w 1652 r. Sejm warszawski.
- Dzwonnica czworoboczna z 2 poł. XIX wieku.
- Na cmentarzu przykościelnym kaplica grobowa z tabliczką ,,GRÓB FAMILIJNY TOWGINÓW" oraz nagrobki miejscowych ziemian i drobnej szlachty z XIX i I poł. XX w. Nazwiska m.in.: Witort, Rymwid - Mickiewiczowie, Totwenowie, Semelewicz, Domaszewicz, Straszewiczowa, Wilczyńska, Waszkiewiczówna, Szabuniewiczowa, Szwojnicki, Mejerowie.
Linki zewnętrzne
- Upita, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 813.
- ↑ Rozdział 30. W: Henryk Sienkiewicz: Potop. T. III. (pol.).