Domarat z Pierzchna

Domarat z Pierzchna, z Iwna (herbu Grzymała), starosta wielkopolski. Pochodził z wielkopolskiego rodu Grzymałów. Starosta międzyrzecki od 1377 roku. Kasztelan poznański od 15 lipca 1381 roku. Starosta generalny Wielkopolski od 1387 roku do 1399 roku.

Syn Jarosława z Iwna, kasztelana poznańskiego, wojewody poznańskiego, wieloletniego zaufanego współpracownika Kazimierza III Wielkiego. Po raz pierwszy Domarat z Iwna wzmiankowany jest jako poseł arcybiskupa gnieźnieńskiego Janusza Suchywilka do Awinionu w 1373 roku. Po śmierci Elżbiety Łokietkówny w 1380 roku, Domarat znalazł się w radzie wielkorządców Królestwa Polskiego powołanej przez Ludwika Węgierskiego. Przeciwko niemu występowała opozycja przeciwników króla Ludwika. W 1381 stanął na czele wyprawy przeciwko Bartoszowi Wezenborgowi, który stał na czele stronnictwa popierającego Siemowita IV mazowieckiego, a od 1384 kierował działaniami zbrojnymi przeciwko tej opozycji (tzw. wojna Grzymalitów z Nałęczami).

Ostatni raz Domarat z Iwna odnotowany jest w źródłach pod datą 26 maja 1399 roku, a nie żył już 23 stycznia 1400 roku, ponieważ wówczas przed sądem stanęła wdowa po Domaracie Hanka wraz z nieletnimi dziećmi.

Bibliografia

• Paweł Jasienica, Polska Jagiellonów, PIW, 1988, ISBM 83-06-01 796-X
• Polski Słownik Biograficzny t. 5 s. 305 DOMARAT z Pierzchna (XIV w.) starosta generalny wielkopolski

Zobacz też

• Historia Polski - bezkrólewie
• Wojna Grzymalitów z Nałęczami