Prawo Moseleya: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
kat. |
|||
Linia 26: | Linia 26: | ||
[[Kategoria:Prawa i równania chemiczne]] |
[[Kategoria:Prawa i równania chemiczne]] |
||
[[Kategoria:Fizyka materii skondensowanej]] |
[[Kategoria:Fizyka materii skondensowanej]] |
||
[[ar:قانون موزلي]] |
|||
[[de:Moseleysches Gesetz]] |
|||
[[en:Moseley's law]] |
|||
[[fr:Loi de Moseley]] |
|||
[[no:Moseleys lov]] |
Wersja z 20:04, 29 sty 2008
Prawo Moseleya stwierdza, że pierwiastki kwadratowe z częstości linii widm rentgenowskiego ν' pierwiastków chemicznych różniących się liczbą atomową Z układają się na linii prostej:
gdzie:
- - częstość promieniowania rentgenowskiego
- - długość fali promieniowania
- - częstotliwość promieniowania, gdzie szybkość światła
- - ładunek jądra (liczba atomowa)
- - stałe dla danej linii widmowej
Prawo powyższe zostało odkryte w 1913 roku przez Henry'ego Moseleya.
Można je też zapisać dla częstotliwości promieniowania jako
- gdzie
lub dla energii kwantów promieniowania rentgenowskiego (odpowiada energii przejść elektronowych w atomie):
- gdzie
gdzie:
- - stała Plancka, .
Widma rentgenowskie pierwiastków chemicznych, tzw. widma charakterystyczne, układają się w charakterystyczne serie nazywane K, L, M ... (seria K odpowiada największej energii), których najbardziej energetyczne linie oznaczane są odpowiednio Kα1, Lα1 Mα1.
- Dla serii K, σ = 1
- Dla serii L, σ = 7,4 (w przybliżeniu)
Prawo Moseleya było wykorzystane do odkrycia "brakujących pierwiastków", np. Hf prawie identyczny chemicznie z cyrkonem Zr został zidentyfikowany w 1923 roku dzięki swojemu widmu rentgenowskiemu przez Holendra Dirka Costera i Węgra György von Hevesy'ego.