George Enescu: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m kolejne wazne dzielo |
m 1904 |
||
Linia 41: | Linia 41: | ||
** ''I A-dur'' - najpopularniejszy utwór Enescu który, ku niezadowoleniu kompozytora, zdominował cały jego dorobek twórczy |
** ''I A-dur'' - najpopularniejszy utwór Enescu który, ku niezadowoleniu kompozytora, zdominował cały jego dorobek twórczy |
||
** ''II D-dur'' |
** ''II D-dur'' |
||
* ''Konzertstück na altówkę i orkiestrę'' Op. 12 |
* ''Konzertstück na altówkę i orkiestrę'' Op. 12 ([[1904]]) |
||
* ''I Symfonia Es-dur'', Op. 13 ([[1905]]) |
* ''I Symfonia Es-dur'', Op. 13 ([[1905]]) |
||
* ''II Symfonia A-dur'', Op. 17 ([[1914]]) |
* ''II Symfonia A-dur'', Op. 17 ([[1914]]) |
Wersja z 20:17, 10 paź 2008
Miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty |
skrzypce, fortepian |
Zawód |
kompozytor, skrzypek, pianista, dyrygent i pedagog |
George Enescu (ur. 19 sierpnia 1881 w Liveni, Rumunia - zm. 4 maja 1955 w Paryżu) to rumuński kompozytor, skrzypek, pianista, dyrygent i pedagog, jedna z najważniejszych postaci świata muzycznego w I połowie XX wieku. Twórca słynnych Rapsodii rumuńskich oraz nauczyciel takich muzyków jak Ivry Gitlis, Dinu Lipatti, Yehudi Menuhin czy Arthur Grumiaux.
Biografia
George Enescu urodził się 19 sierpnia 1881 w Liveni. Bardzo wcześnie zaczął wykazywać talent muzyczny i w wieku 7 lat został przyjęty do konserwatorium w Wiedniu, które ukończył w wieku 13 lat. W roku 1895 wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował naukę u Masseneta i Fauré.
Najważniejsze utwory
- Poème roumain, Op. 1 (1897-1898)
- Symfonia koncertująca na wiolonczelę i orkiestrę, Op. 8 (1901)
- I Suita orkiestrowa C-dur, Op. 9 (1903)
- Rapsodie rumuńskie, Op. 11 (1901-1903)
- I A-dur - najpopularniejszy utwór Enescu który, ku niezadowoleniu kompozytora, zdominował cały jego dorobek twórczy
- II D-dur
- Konzertstück na altówkę i orkiestrę Op. 12 (1904)
- I Symfonia Es-dur, Op. 13 (1905)
- II Symfonia A-dur, Op. 17 (1914)
- II Suita orkiestrowa C-dur, Op. 20 (1915)
- III Symfonia C-dur, Op. 21 (1918)
- Dwie sonaty na wiolonczelę i fortepian, Op. 26
- III Suita orkiestrowa D-dur "Villageoise", Op. 27 (1937-1938)
- Vox Maris, Op. 31 (data powstania nieznana, premiera w 1964) - poemat symfoniczny na sopran, tenor i orkiestrę