Jules Massenet

	Jules Massenet
	Jules Massenet
Imię i nazwisko	Jules Émile Frédéric Massenet
Data i miejsce urodzenia	12 maja 1842 ; Saint-Étienne
Pochodzenie	francuskie
Data i miejsce śmierci	13 sierpnia 1912 ; Paryż
Instrumenty	fortepian, organy
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	kompozytor, pianista
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jules Émile Frédéric Massenet (ur. 12 maja 1842 w Saint-Étienne, zm. 13 sierpnia 1912 w Paryżu)^[1] – francuski kompozytor i pianista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec był przemysłowcem, matka pianistką i pierwszą nauczycielką muzyki. W 1848 został przyjęty do paryskiego Konserwatorium; studiował tam grę fortepianową u A. Laurenta, grę na organach u F. Benoista oraz kompozycję u A. Thomasa, którą ukończył w 1859 zdobywając główną nagrodę w konkursie absolwentów Konserwatorium. W trakcie studiów okazjonalnie grał zarobkowo na perkusji w orkiestrach Théâtre Lyrique i Opéra de Paris. W 1863 otrzymał stypendium Prix de Rome za swą kantatę David Rizzio^[1].

Podczas pobytu w Rzymie Massenet poznał Franciszka Liszta, u którego przez kolejne trzy lata pobierał nauki, doskonaląc swe umiejętności pianistyczne. W 1866 powrócił do Paryża, gdzie zaczął odnosić sukcesy dzięki swym operom takim jak La grand'Tante, Don César de Bazan, Marie-Magdeleine i Le Roi de Lahore. W 1878 został profesorem Konserwatorium Paryskiego; wykładał kontrapunkt, fugę i kompozycję^[2].

Kawaler (1876), oficer (1887) i komandor (1899) Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)^[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Wpływ na muzykę Masseneta mieli Giuseppe Verdi i Ryszard Wagner, zaś wpływy muzyki Masseneta można odnaleźć w twórczości włoskich werystów, Ruggero Leoncavalla i Pietro Mascagniego.

Massene skomponował 25 oper, które stanowią trzon jego dorobku artystycznego. Najbardziej znaną jest Manon (1884), z librettem H. Meilhaca i Ph. Gille’a wg powieści ojca Prévosta Historia Manon Lescaut i Kawalera de Grieux^[2]. Komponował także kantaty, oratoria, suity i pieśni.

Ważniejsze opery[edytuj | edytuj kod]

(podano rok premiery)

Król z Lahore, 1877
Herodiada (Hérodiade), 1881
Manon, 1884
Le Cid, 1885
Esclarmonde, 1889
Werther, 1893
Thaïs, 1894
Portret Manon (Le Portrait de Manon), 1894
Sapho, 1897
Kuglarz Madonny (Le Jongleur de Notre Dame), 1902
Don Quichotte, 1910

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Konieczna 2000 ↓, s. 124.
↑ ^a ^b Konieczna 2000 ↓, s. 125.
↑ Jules Emile Frédéric Massenet (LH/1778/38). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Aleksandra Konieczna: Massenet Jules. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 6: M część biograficzna. Kraków: PWM, 2000, s. 124-127. ISBN 83-224-0656-8. (pol.)
Józef Kański: Przewodnik operowy, Warszawa: PWM, 1978

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Jules Massenet w AllMusic (ang.)

[CITEREFKonieczna2000124-1] Konieczna 2000 ↓, s. 124.

[CITEREFKonieczna2000125-2] Konieczna 2000 ↓, s. 125.

[LH-3] Jules Emile Frédéric Massenet (LH/1778/38). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)

[1]

[2]

[3]