Jules Massenet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jules Massenet
ilustracja
Imię i nazwisko

Jules Émile Frédéric Massenet

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1842
Saint-Étienne

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

13 sierpnia 1912
Paryż

Instrumenty

fortepian, organy

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista

Odznaczenia
Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
podpis
Multimedia w Wikimedia Commons

Jules Émile Frédéric Massenet (ur. 12 maja 1842 w Saint-Étienne, zm. 13 sierpnia 1912 w Paryżu)[1] – francuski kompozytor i pianista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego ojciec był przemysłowcem, matka pianistką i pierwszą nauczycielką muzyki. W 1848 został przyjęty do paryskiego Konserwatorium; studiował tam grę fortepianową u A. Laurenta, grę na organach u F. Benoista oraz kompozycję u A. Thomasa, którą ukończył w 1859 zdobywając główną nagrodę w konkursie absolwentów Konserwatorium. W trakcie studiów okazjonalnie grał zarobkowo na perkusji w orkiestrach Théâtre Lyrique i Opéra de Paris. W 1863 otrzymał stypendium Prix de Rome za swą kantatę David Rizzio[1].

Podczas pobytu w Rzymie Massenet poznał Franciszka Liszta, u którego przez kolejne trzy lata pobierał nauki, doskonaląc swe umiejętności pianistyczne. W 1866 powrócił do Paryża, gdzie zaczął odnosić sukcesy dzięki swym operom takim jak La grand'Tante, Don César de Bazan, Marie-Magdeleine i Le Roi de Lahore. W 1878 został profesorem Konserwatorium Paryskiego; wykładał kontrapunkt, fugę i kompozycję[2].

Kawaler (1876), oficer (1887) i komandor (1899) Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)[3].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Wpływ na muzykę Masseneta mieli Giuseppe Verdi i Richard Wagner, zaś wpływy muzyki Masseneta można odnaleźć w twórczości włoskich werystów, Ruggero Leoncavalla i Pietro Mascagniego.

Massene skomponował 25 oper, które stanowią trzon jego dorobku artystycznego. Najbardziej znaną jest Manon (1884), z librettem H. Meilhaca i Ph. Gille’a wg powieści ojca Prévosta Historia Manon Lescaut i Kawalera de Grieux[2]. Komponował także kantaty, oratoria, suity i pieśni.

Ważniejsze opery[edytuj | edytuj kod]

(podano rok premiery)

  • Król z Lahore, 1877
  • Herodiada (Hérodiade), 1881
  • Manon, 1884
  • Le Cid, 1885
  • Esclarmonde, 1889
  • Werther, 1893
  • Thaïs, 1894
  • Portret Manon (Le Portrait de Manon), 1894
  • Sapho, 1897
  • ’’Cendrillon’’ 1899
  • Kuglarz Madonny (Le Jongleur de Notre Dame), 1902
  • Don Quichotte, 1910

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Konieczna 2000 ↓, s. 124.
  2. ↑ a b Konieczna 2000 ↓, s. 125.
  3. ↑ Jules Emile Frédéric Massenet (LH/1778/38). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Aleksandra Konieczna: Massenet Jules. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 6: M część biograficzna. Kraków: PWM, 2000, s. 124-127. ISBN 83-224-0656-8. (pol.).
  • Józef Kański: Przewodnik operowy, Warszawa: PWM, 1978

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jules_Massenet&oldid=69356591”