Meklemburgia: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
poprawa linków |
m robot dodaje: sr:Мекленбург |
||
Linia 56: | Linia 56: | ||
[[ro:Mecklenburg]] |
[[ro:Mecklenburg]] |
||
[[ru:Мекленбург]] |
[[ru:Мекленбург]] |
||
[[sr:Мекленбург]] |
|||
[[fi:Mecklenburg]] |
[[fi:Mecklenburg]] |
||
[[sv:Mecklenburg]] |
[[sv:Mecklenburg]] |
Wersja z 04:45, 17 gru 2009
Meklemburgia (niem. Mecklenburg - kalka obodrzyckiej nazwy Weligard, staroniem. mikile - wielki) to kraina historyczna położona pomiędzy rzekami Łabą a Recknitz, zajmuje płaskie i faliste tereny Pojezierza Meklemburskiego. Obecnie jest to zachodnia i największa część kraju związkowego Meklemburgia-Pomorze Przednie (Mecklenburg-Vorpommern) w RFN.
Historia
Meklemburgia powstała na dawnych ziemiach zachodniosłowiańskich jako kontynuacja plemiennego księstwa Obodrzyców z ośrodkiem o charakterze miejskim (Mechlin) leżącym wówczas pomiędzy obecnym Wismarem a Schwerinem. Na zachód od nich zamieszkiwali Połabianie wokół grodu Racibórz, należącego obecnie do Holsztyna.
Wiadomości o zasiedleniu wczesnośredniowiecznym i historii oraz wprowadzaniu chrześcijaństwa na terenach północnej Europy przekazał Adam z Bremy zwany również Adamem Bremeńskim, niemiecki kronikarz, kanonik bremeński. Ludność miejscowa, a zwłaszcza Obodrzycy, czynnie sprzeciwiali się wprowadzaniu nowych porządków.
Dopiero Henryk Lew 1129-1195, syn księcia bawarskiego Henryka Pysznego z niemieckiego rodu Welfów, wnuk cesarza Lotara III w latach 1160-1163 ostatecznie podbił i skolonizował ziemie Obodrzyców i odnowił biskupstwo w Ratzeburgu.
W XIII i XIV wieku Meklemburgia została skolonizowana przez ludność niemiecką i w większości zgermanizowana, jednak całkowicie zniemczona dynastia meklemburska książąt obodrzyckich zachowała tron do roku 1918. Dziś są tytularnymi Wielkimi Książętami Meklemburgii.
W średniowieczu główne miasta należały do Związku Hanzeatyckiego.
W roku 1701 nastąpił podział na dwa księstwa: Meklemburgia-Schwerin i Meklemburgia-Strelitz.
Gospodarka
Największymi miastami są
- Rostock - miasto portowe,
- Schwerin,
- Neubrandenburg,
- Wismar - również miasto portowe.
Jest to obszar o najmniejszej gęstości zaludnienia w Niemczech, klasyczny kraj rolniczy, wielkie posiadłości ziemskie (dawne latyfundia junkierskie), tylko w większych miastach powstało trochę zakładów przemysłowych i handlowych.
Obecnie jedyną dziedziną wykazującą rozwój jest turystyka na wybrzeżu Bałtyku oraz nad licznymi jeziorami Pojezierza Meklemburskiego.
Ludność miejscowa mówi językiem dolnoniemieckim (plattdeutsch), jednak w miarę potrzeby posługuje się powszechnie używanym językiem niemieckim.