Kordyt: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 22:12, 29 lip 2012

Kordyt – rodzaj prochu bezdymnego stosowany jako materiał miotający^[a]. Został wynaleziony przez Fredericka Abla oraz Jamesa Dewara w 1889 roku.

Główne składniki kordytu to nitroceluloza o wysokiej zawartości azotu (12,9–13,3%) oraz nitrogliceryna, która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo dodaje się plastyfikatory, substancje smarujące, flegmatyzujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej, mało plastycznej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – aceton, co odróżnia prawdziwy kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę eteru z alkoholem.

Kordyt produkowano i stosowano głównie w Wielkiej Brytanii, szczególnie podczas II Wojny Światowej, jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt zawiera: ok. 58% nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% centralitu, ok. 5,5% dinitrotoluenu, ok. 2% wazeliny i ok. 0,5% wody. Do zmiękczania kordytu zużywano ok. 0,8% acetonu, który po nadaniu odpowiedniego kształtu ziarnu prochowemu, powolnie usuwano - utwardzając tym samym proch i utrwalając jego strukturę. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na rzecz balistytów.

Szablon:Biografia 1. "Chemia Stosowane, materiały wybuchowe, teoria, technologia, zastosowanie", A. Maranda, J. Nowaczewski, J. Statuch, M. Syczewski, B. Zygmunt, WAT-Warszawa 1985.

Błąd w przypisach: Istnieje znacznik <ref> dla grupy o nazwie „uwaga”, ale nie odnaleziono odpowiedniego znacznika <references group="uwaga"/>

BŁĄD PRZYPISÓW

[a]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Kordyt''' – rodzaj [[proch nitroglicerynowy|prochu nitroglicerynowego]], wynaleziony przez [[Frederick Abel|Fredericka Abela]] oraz [[James Dewar|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku.
+'''Kordyt''' – rodzaj [[proch bezdymny|prochu bezdymnego]] stosowany jako [[materiał miotający]]<ref group = uwaga>W Polsce ''kordytami'' nazywa się grupę [[proch koloidalny|prochów koloidalnych]] opartych na rozpuszczalnikach mieszanych. </ref>. Został wynaleziony przez [[Frederick Abel|Fredericka Abla]] oraz [[James Dewar|Jamesa Dewara]] w [[1889]] roku.
-Jest to [[proch bezdymny]] składający się głównie z [[nitroceluloza|nitrocelulozy]] o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9–13,2%) oraz [[nitrogliceryna|nitrogliceryny]], która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje; kordyt zawiera także mniejsze ilości innych substancji, m.in. [[wazelina|wazelinę]] jako [[flegmatyzator]]. Przy wyrobie kordytu do [[żel]]owania nitrocelulozy stosuje się dodatek [[aceton]]u, który w późniejszych etapach usuwa się z produktu (w przeciwieństwie do [[balistyt]]ów, które wytwarza się bez rozpuszczalników). Obecnie kordyty mają małe znaczenie<ref name = Encyklopedia>{{cytuj książkę|tytuł=Encyklopedia techniki CHEMIA|wydawca=[[Wydawnictwa Naukowo-Techniczne|WNT]]|miejsce=Warszawa |data=1965}}</ref>.
+Główne składniki kordytu to [[nitroceluloza]] o wysokiej zawartości [[azot]]u (12,9–13,3%) oraz [[nitrogliceryna]], która rozpuszcza nitrocelulozę i ją żeluje. Dodatkowo dodaje się [[plastyfikator]]y, substancje smarujące, flegmatyzujące, konserwujące i stabilizujące. Do zmiękczenia tak powstałej dość twardej, mało plastycznej masy prochowej stosuje się lotny rozpuszczalnik – [[aceton]], co odróżnia prawdziwy kordyt od zwykłego prochu bezdymnego, gdzie stosuje się mieszaninę [[eter dietylowy|eteru]] z [[alkohole]]m.
-Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] jako proch do broni strzeleckiej i artyleryjskiej. Typowy kordyt składa się w 58% z nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 7,5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 1% wazeliny i ok. 0,5% wilgoci{{fakt|data=2012-07}}.
+Kordyt produkowano i stosowano głównie w [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]], szczególnie podczas II Wojny Światowej, jako proch do broni artyleryjskiej. Typowy kordyt zawiera: ok. 58% nitrocelulozy, ok. 30% nitrogliceryny, ok. 3% [[centralit]]u, ok. 5,5% [[dinitrotoluen]]u, ok. 2% [[wazelina|wazeliny]] i ok. 0,5% [[woda|wody]]. Do zmiękczania kordytu zużywano ok. 0,8% [[aceton]]u, który po nadaniu odpowiedniego kształtu ziarnu prochowemu, powolnie usuwano - utwardzając tym samym proch i utrwalając jego strukturę. Obecnie jego znaczenie jako materiału miotającego znacznie zmalało na rzecz [[balistyt]]ów.
-{{Przypisy}}
+{{Biografia}}
+. "Chemia Stosowane, materiały wybuchowe, teoria, technologia, zastosowanie", A. Maranda, J. Nowaczewski, J. Statuch, M. Syczewski, B. Zygmunt, WAT-Warszawa 1985.
 [[Kategoria:Materiały wybuchowe]]