V8 (silnik): Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 12:36, 15 lut 2013

V8 – silnik widlasty o ośmiu cylindrach umieszczonych w dwóch rzędach w skrzyni korbowej, kąt rozwarcia między nimi wynosi najczęściej 90°, istnieją także konstrukcję o mniejszym rozwarciu. Wszystkie osiem tłoków przekazuje siłę nacisku na wspólny wał korbowy^[1]. Kolejność zapłonu dla czterosuwowego silnika V8 to 1-5-4-8-6-3-7-2^[2].

W najprostszej postaci są to dwie jednostki R4 dzielące wspólny wał korbowy. Rozwiązanie to dzieli jednak wady mniejszych silników R4 związane z wyważeniem jednostki - wraz ze wzrostem pojemności skokowej wzrastają drgania generowane w związku z siłami drugiego rzędu. Z tego powodu od lat 20. XX wieku stosuje się bardziej skomplikowane wały korbowe z wykorbieniami o dwóch płaszczyznach (z ang. crossplane) wyposażone w przeciwciężary. Dzięki temu motor V8 pracuje płynniej niż V6 będąc tańszym niż V12. Większość silników V8 stosowanych w sporcie samochodowym wykorzystuje jednak płaski wał korbowy (z ang. flat-plane) co pozwala na szybsze przyspieszanie i efektywniejszą pracę układu wydechowego^[3].

Amerykańskie silniki V8 były używane jako podstawowe jednostki napędowe tzw. "muscle cars" (Ford Mustang, Dodge Challenger), jednak z powodzeniem są wykorzystywane również w pojazdach użytkowych, np. typu pick-up. W Europie silniki V8 są stosowane przez producentów samochodów luksusowych i sportowych: m.in. Aston Martin, Audi, BMW, Ferrari, Jaguar, Mercedes, Porsche.

Produkcja seryjna silników V8 w USA odbywa się od lat 40. XX wieku do dzisiaj. Większość zbudowana jest pod kątem 90°.

Obecnie silniki V8 o pojemności 2,4 l są stosowane również w Formule 1.

↑ Malcolm James Nunney: Light and Heavy Vehicle Technology, Fourth Edition. Butterworth-Heinemann, 2006, s. 13–14. ISBN 0-7506-8037-7. (ang.).
↑ Jan Aleksander Wajand, Jan Tomasz Wajand: Tłokowe silniki spalinowe średnio- i szybkoobrotowe. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techinczne, 2005, s. 436. ISBN 83-204-3054-2.
↑ Karl Ludvigsen: Classic Racing Engines. Haynes Publishing, 2001. ISBN 1-85960-649-0.

Linki zewnętrzne

V8 Silnik

[1] Malcolm James Nunney: Light and Heavy Vehicle Technology, Fourth Edition. Butterworth-Heinemann, 2006, s. 13–14. ISBN 0-7506-8037-7. (ang.).

[Wajand-2] Jan Aleksander Wajand, Jan Tomasz Wajand: Tłokowe silniki spalinowe średnio- i szybkoobrotowe. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techinczne, 2005, s. 436. ISBN 83-204-3054-2.

[3] Karl Ludvigsen: Classic Racing Engines. Haynes Publishing, 2001. ISBN 1-85960-649-0.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 2: / Linia 2: @@
 [[Plik:BMW S65 Engine Model.JPG|250px|thumb|Silnik samochodowy S65]]
 [[Plik:Ebmw15.JPG|thumb|250px|[[Kolejowy silnik spalinowy|Silnik kolejowy]] [[a8C22]]]]
-'''V8''' – [[silnik widlasty]] o ośmiu [[cylinder (mechanika)|cylindrach]] umieszczonych w dwóch rzędach w skrzyni korbowej, kąt rozwarcia między nimi wynosi najczęściej 90°, istnieją także konstrukcję o mniejszym rozwarciu. Wszystkie osiem [[tłok]]ów przekazuje siłę nacisku na wspólny [[wał korbowy]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Nunney | imię = Malcolm James | tytuł = Light and Heavy Vehicle Technology, Fourth Edition | wydawca = Butterworth-Heinemann | rok = 2006 | strony = 13–14 | isbn = 0750680377 | język = en }}</ref>.
+'''V8''' – [[silnik widlasty]] o ośmiu [[cylinder (mechanika)|cylindrach]] umieszczonych w dwóch rzędach w skrzyni korbowej, kąt rozwarcia między nimi wynosi najczęściej 90°, istnieją także konstrukcję o mniejszym rozwarciu. Wszystkie osiem [[tłok]]ów przekazuje siłę nacisku na wspólny [[wał korbowy]]<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Nunney | imię = Malcolm James | tytuł = Light and Heavy Vehicle Technology, Fourth Edition | wydawca = Butterworth-Heinemann | rok = 2006 | strony = 13–14 | isbn = 0750680377 | język = en }}</ref>. Kolejność zapłonu dla czterosuwowego silnika V8 to 1-5-4-8-6-3-7-2<ref name="Wajand">{{cytuj książkę|tytuł=Tłokowe silniki spalinowe średnio- i szybkoobrotowe|imię=Jan Aleksander|nazwisko=Wajand|imię2=Jan Tomasz|nazwisko2=Wajand|wydawca=Wydawnictwa Naukowo-Techinczne|miejsce=Warszawa|isbn=8320430542|rok=2005|strony=436}}</ref>.
 W najprostszej postaci są to dwie jednostki [[R4 (silnik)|R4]] dzielące wspólny wał korbowy. Rozwiązanie to dzieli jednak wady mniejszych silników R4 związane z wyważeniem jednostki - wraz ze wzrostem pojemności skokowej wzrastają drgania generowane w związku z siłami drugiego rzędu. Z tego powodu od lat 20. XX wieku stosuje się bardziej skomplikowane wały korbowe z wykorbieniami o dwóch płaszczyznach (z ang. crossplane) wyposażone w przeciwciężary. Dzięki temu motor V8 pracuje płynniej niż [[V6 (silnik)|V6]] będąc tańszym niż [[V12]]. Większość silników V8 stosowanych w sporcie samochodowym wykorzystuje jednak płaski wał korbowy (z ang. flat-plane) co pozwala na szybsze przyspieszanie i efektywniejszą pracę układu wydechowego<ref>{{Cytuj książkę | nazwisko = Ludvigsen | imię = Karl | tytuł = Classic Racing Engines | wydawca = Haynes Publishing | rok = 2001 | isbn = 1859606490 }}</ref>.