Kult lunarny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
niektóre bóstwa lunarne, źródła/przypisy, |
→Geneza: błąd: róg a nie półksiężyc |
||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
== Geneza == |
== Geneza == |
||
Kulty lunarne są jednymi z najstarszych form [[kult religijny|kultu religijnego]] na świecie. Dowodzi tego choćby przedstawienie |
Kulty lunarne są jednymi z najstarszych form [[kult religijny|kultu religijnego]] na świecie. Dowodzi tego choćby przedstawienie w dłoni tzw. ''[[Wenus z Laussel]]'' z [[Paleolit późny|późnego paleolitu]], [[Róg (biologia)|rogu]] [[żubr]]a z 13 nacięciami, których liczbę interpretuje się jako liczbę [[Faza Księżyca|faz Księżyca]] w ciągu roku (co także ma związek z liczbą [[Cykl miesiączkowy|cykli menstruacyjnych]] kobiety). |
||
== Bóstwa lunarne == |
== Bóstwa lunarne == |
||
Wersja z 08:39, 5 kwi 2013
Kult lunarny (od łac. luna – „księżyc”) – jedna z form kultów uranicznych polegająca na oddawaniu czci Księżycowi, zjawiskom zaćmień Księżyca, fazom Księżyca jako przejawom sacrum.
Geneza
Kulty lunarne są jednymi z najstarszych form kultu religijnego na świecie. Dowodzi tego choćby przedstawienie w dłoni tzw. Wenus z Laussel z późnego paleolitu, rogu żubra z 13 nacięciami, których liczbę interpretuje się jako liczbę faz Księżyca w ciągu roku (co także ma związek z liczbą cykli menstruacyjnych kobiety).
Bóstwa lunarne
Niektóre spośród bóstw lunarnych to:
- Nanna, sumeryjski bóg Księżyca
- Thot, egipski bóg Księżyca i patron mądrości uważany za wynalazcę hieroglifów, kalendarza, a także arytmetyki, geometrii, muzyki, liczby i rysunków
- Chonsu (Wędrowiec) – tebański bóg Księżyca, u schyłku Nowego Państwa zyskał aspekt boga-uzdrowiciela
- w mitologii greckiej boginią i uosobieniem Księżyca była Selene, utożsamiana z rzymską Luną[1][2],
- Metztli – w mitologii azteckiej bóg księżyca, nocy i rolników,
- Tsukuyomi – w mitologii japońskiej bóg księżyca panujący nad nocą, przypływami i odpływami[3].
Zobacz też
- ↑ Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 406–407. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
- ↑ Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 669. ISBN 83-01-03529-3.
- ↑ Wiesław Kotański: Japońskie opowieści o bogach. s. 98-99.
<ref> o nazwie „stopień”, zdefiniowany w <references>, nie był użyty wcześniej w treści.BŁĄD PRZYPISÓW
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy. Bibliografia
- Mircea Eliade, Traktat o historii religii, rozdz. 4, Książka i Wiedza, Warszawa 1966.
- Marjorie Leach, Uniwersalny leksykon bóstw, Oficyna Wydawnicza Atena, Poznań 1998.
- A.H. Krappe, La genése des myhes, Paris 1938.
- Konrad Theodor Preuss, Das Problem der Mondmythologie im Lichte der lokalen Spezialforschung, „Archiv der Religionswissenschaft”, t. 23, 1925, s. 1-14.
- W. Roscher, Ūber Selene und Vewndtes, Leipzig 1890.
- C. Heintze, Mythes et symboles lunaires, Anvers 1932.