I wojna opiumowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Removing Link GA template (handled by wikidata) |
|||
Linia 4: | Linia 4: | ||
|konflikt = [[wojny opiumowe]] |
|konflikt = [[wojny opiumowe]] |
||
|grafika = Destroying Chinese war junks, by E. Duncan (1843).jpg |
|grafika = Destroying Chinese war junks, by E. Duncan (1843).jpg |
||
|opis = Żelazna fregata HEIC |
|opis = Żelazna fregata HEIC „Nemesis”, pod dowództwem W. H. Halla, wraz z łodziami z okrętów „Sulphur”, „Calliope”, „Larne” i „Starling” niszczy chińskie dżonki w Zatoce Ansona, 7 stycznia 1841. Było to jedno z pierwszych starć w pierwszej wojnie opiumowej w Chinach. |
||
|data = [[18 marca]] [[1839]] |
|data = [[18 marca]] [[1839]] – [[29 sierpnia]] [[1842]] |
||
|miejsce = [[Chiny]] |
|miejsce = [[Chiny]] |
||
|wynik = zwycięstwo Brytyjczyków,<br />[[traktat nankiński]] |
|wynik = zwycięstwo Brytyjczyków,<br />[[traktat nankiński]] |
||
Linia 14: | Linia 14: | ||
|dowódca1 = [[Charles Elliot]]<br />[[George Elliot (1784–1863)|George Elliot]]<br />[[James Bremer]]<br />[[Hugh Gough, 1. wicehrabia Gough|Hugh Gough]]<br />[[Henry Pottinger]]<br />[[Sir William Parker, 1. Baron Shenstone|William Parker]] |
|dowódca1 = [[Charles Elliot]]<br />[[George Elliot (1784–1863)|George Elliot]]<br />[[James Bremer]]<br />[[Hugh Gough, 1. wicehrabia Gough|Hugh Gough]]<br />[[Henry Pottinger]]<br />[[Sir William Parker, 1. Baron Shenstone|William Parker]] |
||
|dowódca2 = [[Daoguang]]<br />[[Lin Zexu]]<br />[[Guan Tianpei]]† |
|dowódca2 = [[Daoguang]]<br />[[Lin Zexu]]<br />[[Guan Tianpei]]† |
||
|siły1 = 19 |
|siły1 = 19 tys. żołnierzy |
||
|siły2 = nieznane |
|siły2 = nieznane |
||
|straty1 = 69 zabitych<br />451 rannych |
|straty1 = 69 zabitych<br />451 rannych |
||
|straty2 = 18 |
|straty2 = 18 tys. – 20 tys. zabitych, rannych, zaginionych lub pojmanych |
||
}} |
}} |
||
{{Wojny w epoce Qing}} |
{{Wojny w epoce Qing}} |
||
'''Pierwsza wojna opiumowa''' znana także jako '''I wojna chińsko-brytyjska''' (1839-1842) została rozegrana między [[Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii|Wielką Brytanią]] a chińską [[Dynastia Qing|dynastią Qing]]. |
'''Pierwsza wojna opiumowa''' znana także jako '''I wojna chińsko-brytyjska''' (1839-1842) została rozegrana między [[Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii|Wielką Brytanią]] a chińską [[Dynastia Qing|dynastią Qing]]. |
||
Na początku [[XIX wiek]]u panujący w [[Chiny|Chinach]] [[Mandżurowie]] (dynastia Qing), kierując się własnymi zyskami, ograniczyli handel z zagranicą do kilku monopolistycznych organizacji kupieckich, znajdujących się pod ich nadzorem. Protestowali przeciwko temu kupcy [[Europa|europejscy]], zwłaszcza brytyjscy i [[Francja|francuscy]], którzy działali w ramach ekspansywnych [[Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska|Kompanii Wschodnioindyjskich]]. Proponowali oni przede wszystkim otwarcie wielkiego chińskiego rynku zbytu dla swych towarów. Kupując w dużych ilościach [[herbata|herbatę]], [[jedwab]], [[ryż]] i wytwory rzemiosła, musieli płacić za te towary srebrem, z braku zgody na wwóz do Chin własnych towarów. Dla zrównoważenia więc bilansu płatniczego, kupcy angielscy zaczęli do Chin dostarczać w dużych ilościach [[opium]] z upraw w [[Indie Brytyjskie|Indiach Brytyjskich]]. Palenie opium bardzo się w Chinach rozpowszechniło, mimo szkodliwego jego działania na zdrowie palących, a handel nim przybrał formę [[przemyt|kontrabandy]]. |
Na początku [[XIX wiek]]u panujący w [[Chiny|Chinach]] [[Mandżurowie]] (dynastia Qing), kierując się własnymi zyskami, ograniczyli handel z zagranicą do kilku monopolistycznych organizacji kupieckich, znajdujących się pod ich nadzorem. Protestowali przeciwko temu kupcy [[Europa|europejscy]], zwłaszcza brytyjscy i [[Francja|francuscy]], którzy działali w ramach ekspansywnych [[Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska|Kompanii Wschodnioindyjskich]]. Proponowali oni przede wszystkim otwarcie wielkiego chińskiego rynku zbytu dla swych towarów. Kupując w dużych ilościach [[herbata|herbatę]], [[jedwab]], [[ryż]] i wytwory rzemiosła, musieli płacić za te towary srebrem, z braku zgody na wwóz do Chin własnych towarów. Dla zrównoważenia więc bilansu płatniczego, kupcy angielscy zaczęli do Chin dostarczać w dużych ilościach [[opium]] z upraw w [[Indie Brytyjskie|Indiach Brytyjskich]]. Palenie opium bardzo się w Chinach rozpowszechniło, mimo szkodliwego jego działania na zdrowie palących, a handel nim przybrał formę [[przemyt|kontrabandy]]. |
||
Na polecenie cesarza [[Daoguang]]a, jego specjalny wysłannik w [[Kanton (Chiny)|Kantonie]], [[Lin Zexu]], nakazał blokadę faktorii angielskich i zniszczył 20 |
Na polecenie cesarza [[Daoguang]]a, jego specjalny wysłannik w [[Kanton (Chiny)|Kantonie]], [[Lin Zexu]], nakazał blokadę faktorii angielskich i zniszczył 20 tys. skrzyń z zarekwirowanym opium, zmieszawszy je z wapnem, solą i wodą i w tej postaci spuściwszy do morza; niszczenie narkotyku trwało 22 dni. Rząd Wlk. Brytanii uznał to za pretekst do wszczęcia karnej wojny (1839-1842) przeciwko Chinom. Eskadra okrętów brytyjskich zaatakowała Kanton, a oddziały desantowe piechoty zajęły ten port, później także szereg innych miast przybrzeżnych, łącznie z [[Szanghaj]]em. Rząd Qingów musiał skapitulować, gdyż Brytyjczycy dysponowali znacznie nowocześniejszym uzbrojeniem, któremu Chińczycy nie potrafili się przeciwstawić. |
||
Finałem wojny było podpisanie [[Traktat nankiński|traktatu nankińskiego]]. |
Finałem wojny było podpisanie [[Traktat nankiński|traktatu nankińskiego]]. |
Wersja z 22:14, 19 sty 2015
wojny opiumowe | |||
{{{opis grafiki}}} | |||
Czas |
{{{czas}}} | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
zwycięstwo Brytyjczyków, | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}} | |||
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|} |
Pierwsza wojna opiumowa znana także jako I wojna chińsko-brytyjska (1839-1842) została rozegrana między Wielką Brytanią a chińską dynastią Qing.
Na początku XIX wieku panujący w Chinach Mandżurowie (dynastia Qing), kierując się własnymi zyskami, ograniczyli handel z zagranicą do kilku monopolistycznych organizacji kupieckich, znajdujących się pod ich nadzorem. Protestowali przeciwko temu kupcy europejscy, zwłaszcza brytyjscy i francuscy, którzy działali w ramach ekspansywnych Kompanii Wschodnioindyjskich. Proponowali oni przede wszystkim otwarcie wielkiego chińskiego rynku zbytu dla swych towarów. Kupując w dużych ilościach herbatę, jedwab, ryż i wytwory rzemiosła, musieli płacić za te towary srebrem, z braku zgody na wwóz do Chin własnych towarów. Dla zrównoważenia więc bilansu płatniczego, kupcy angielscy zaczęli do Chin dostarczać w dużych ilościach opium z upraw w Indiach Brytyjskich. Palenie opium bardzo się w Chinach rozpowszechniło, mimo szkodliwego jego działania na zdrowie palących, a handel nim przybrał formę kontrabandy.
Na polecenie cesarza Daoguanga, jego specjalny wysłannik w Kantonie, Lin Zexu, nakazał blokadę faktorii angielskich i zniszczył 20 tys. skrzyń z zarekwirowanym opium, zmieszawszy je z wapnem, solą i wodą i w tej postaci spuściwszy do morza; niszczenie narkotyku trwało 22 dni. Rząd Wlk. Brytanii uznał to za pretekst do wszczęcia karnej wojny (1839-1842) przeciwko Chinom. Eskadra okrętów brytyjskich zaatakowała Kanton, a oddziały desantowe piechoty zajęły ten port, później także szereg innych miast przybrzeżnych, łącznie z Szanghajem. Rząd Qingów musiał skapitulować, gdyż Brytyjczycy dysponowali znacznie nowocześniejszym uzbrojeniem, któremu Chińczycy nie potrafili się przeciwstawić.
Finałem wojny było podpisanie traktatu nankińskiego.