Bitmapa: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m Beno przeniósł stronę Pixmapa do Bitmapa: nazwa częściej używana w Polsce i na świecie
Linia 1: Linia 1:
{{dopracować|źródła=2013-01 }}
{{dopracować|źródła=2013-01}}
'''Pixmapa''', mapa pikseliplik wykorzystujący [[grafika rastrowa|rastrowy]] sposób reprezentacji komputerowej [[grafika komputerowa|grafiki]] dwuwymiarowej polegający na określeniu położenia każdego [[piksel]]a obrazu oraz przypisaniu mu wartości określającej [[Barwa|kolor]] w danym [[tryb koloru|trybie koloru]].
'''Bitmapa''', mapa bitowaobraz w postaci pliku wykorzystującego [[grafika rastrowa|rastrowy]] sposób reprezentacji komputerowej [[grafika komputerowa|grafiki]] dwuwymiarowej polegający na określeniu położenia każdego [[piksel]]a obrazu oraz przypisaniu mu wartości określającej [[Barwa|kolor]] w danym [[tryb koloru|trybie koloru]].


W węższym znaczeniu pixmapą bywa nazywany jedynie sam obraz pozbawiony ewentualnej kompresji i innych elementów dołączonych do pliku, jak np. ścieżki, profile koloru, opis tekstowy pliku itp.
W węższym znaczeniu bitmapą bywa nazywany jedynie sam obraz pozbawiony ewentualnej kompresji i innych elementów dołączonych do pliku, jak np. ścieżki, profile koloru, opis tekstowy pliku itp.


W grafice całotonalnej (jednokolorowej) pixmapa przypisuje kolejnym pikselom stan ''zapalony'' lub ''wygaszony'', co jest zapisywane w postaci pojedynczego bitu. Taka grafika zwykle daje się dobrze kompresować metodami [[kompresja bezstratna|bezstratnymi]] (np. [[LZW]], [[Kodowanie Huffmana|Huffman]], CCITT). Pixmapę, której elementy przyjmują wartości binarne nazywamy '''bitmapą''' (mapą bitową).
W grafice całotonalnej (jednokolorowej) bitmapa przypisuje kolejnym pikselom stan ''zapalony'' lub ''wygaszony'', co jest zapisywane w postaci pojedynczego bitu. Taka grafika zwykle daje się dobrze kompresować metodami [[kompresja bezstratna|bezstratnymi]] (np. [[LZW]], [[Kodowanie Huffmana|Huffman]], CCITT).


W grafice wielotonalnej pixmapa określa dokładny kolor (np. z gamy kolorów [[CIELab]], [[RGB]], [[CMYK]]) i położenie każdego piksela, co przy braku zastosowania kompresji powoduje, że jest ona bardzo dokładna i wyraźna (w porównaniu z np. formatem [[JPEG]]), ale pliki takie są bardzo duże oraz można uzyskać większą dokładność, pod warunkiem, że dane podlegają łatwej wektoryzacji, przy zastosowaniu [[Grafika wektorowa|formatu wektorowego]] np. [[SVG]]. Mimo to nieskompresowana pixmapa jest dzisiaj wykorzystywana bardzo często, zwłaszcza wewnątrz programów komputerowych, ponieważ nie wymaga przetwarzania przez żadne algorytmy. Najczęściej stosowana jest do prostych [[Teksturowanie|tekstur]].
W grafice wielotonalnej bitmapa określa dokładny kolor (np. z gamy kolorów [[CIELab]], [[RGB]], [[CMYK]]) i położenie każdego piksela, co przy braku zastosowania kompresji powoduje, że jest ona bardzo dokładna i wyraźna (w porównaniu np. z formatem [[JPEG]]), ale pliki takie są bardzo duże oraz można uzyskać większą dokładność, pod warunkiem, że dane podlegają łatwej wektoryzacji, przy zastosowaniu [[Grafika wektorowa|formatu wektorowego]] np. [[Scalable Vector Graphics|SVG]]. Mimo to nieskompresowana bitmapa jest dzisiaj wykorzystywana bardzo często, zwłaszcza wewnątrz programów komputerowych, ponieważ nie wymaga przetwarzania przez żadne algorytmy. Najczęściej stosowana jest do prostych [[Teksturowanie|tekstur]].


Kompresja pixmapy może być bezstratna (odwracalna), gdy po dekompresji uzyskuje się obraz identyczny z oryginałem, lub [[kompresja stratna|stratna]], gdy z obrazu usuwane są pewne informacje w celu zmniejszenia objętości pliku. Metodami bezstratnej kompresji są np. [[RLE]] używana w plikach BMP, LZW lub ZIP używane w plikach [[TIFF]], [[deflate]] (LZ77) – w plikach [[PNG]], czy tryb bezstratny [[JPEG 2000]]. Kompresję stratną osiąga się zwykle przez ograniczenie palety kolorów, dzięki czemu pojedynczy piksel można opisać mniejszą liczbą bitów. Takie rozwiązanie oferują pliki [[GIF]], a także stratne tryby TIFF. Inną formą kompresji stratnej jest usuwanie słabo zauważalnych szczegółów w celu poprawienia współczynnika kompresji, jak w przypadku stopniowalnych algorytmów JPEG ([[DCT]]) czy JPEG 2000 ([[kompresja falkowa]]). Uproszczone dane zwykle są poddawane dalszej, bezstratnej już kompresji (w przypadku JPEG algorytmem Huffmana, w przypadku GIF – LZW).
Kompresja bitmapy może być bezstratna (odwracalna), gdy po dekompresji uzyskuje się obraz identyczny z oryginałem, lub [[kompresja stratna|stratna]], gdy z obrazu usuwane są pewne informacje w celu zmniejszenia objętości pliku. Metodami bezstratnej kompresji są np. [[RLE]] używana w plikach BMP, LZW lub ZIP używane w plikach [[Tagged Image File Format|TIFF]], [[deflate]] (LZ77) – w plikach [[Portable Network Graphics|PNG]], czy tryb bezstratny [[JPEG 2000]]. Kompresję stratną osiąga się zwykle przez ograniczenie palety kolorów, dzięki czemu pojedynczy piksel można opisać mniejszą liczbą bitów. Takie rozwiązanie oferują pliki [[Graphics Interchange Format|GIF]], a także stratne tryby TIFF. Inną formą kompresji stratnej jest usuwanie słabo zauważalnych szczegółów w celu poprawienia współczynnika kompresji, jak w przypadku stopniowalnych algorytmów JPEG ([[Dyskretna transformacja kosinusowa|DCT]]) czy JPEG 2000 ([[kompresja falkowa]]). Uproszczone dane zwykle są poddawane dalszej, bezstratnej już kompresji (w przypadku JPEG algorytmem Huffmana, w przypadku GIF – LZW).


[[Kategoria:Grafika komputerowa]]
[[Kategoria:Grafika komputerowa]]

Wersja z 15:26, 2 mar 2018

Bitmapa, mapa bitowa – obraz w postaci pliku wykorzystującego rastrowy sposób reprezentacji komputerowej grafiki dwuwymiarowej polegający na określeniu położenia każdego piksela obrazu oraz przypisaniu mu wartości określającej kolor w danym trybie koloru.

W węższym znaczeniu bitmapą bywa nazywany jedynie sam obraz pozbawiony ewentualnej kompresji i innych elementów dołączonych do pliku, jak np. ścieżki, profile koloru, opis tekstowy pliku itp.

W grafice całotonalnej (jednokolorowej) bitmapa przypisuje kolejnym pikselom stan zapalony lub wygaszony, co jest zapisywane w postaci pojedynczego bitu. Taka grafika zwykle daje się dobrze kompresować metodami bezstratnymi (np. LZW, Huffman, CCITT).

W grafice wielotonalnej bitmapa określa dokładny kolor (np. z gamy kolorów CIELab, RGB, CMYK) i położenie każdego piksela, co przy braku zastosowania kompresji powoduje, że jest ona bardzo dokładna i wyraźna (w porównaniu np. z formatem JPEG), ale pliki takie są bardzo duże oraz można uzyskać większą dokładność, pod warunkiem, że dane podlegają łatwej wektoryzacji, przy zastosowaniu formatu wektorowego np. SVG. Mimo to nieskompresowana bitmapa jest dzisiaj wykorzystywana bardzo często, zwłaszcza wewnątrz programów komputerowych, ponieważ nie wymaga przetwarzania przez żadne algorytmy. Najczęściej stosowana jest do prostych tekstur.

Kompresja bitmapy może być bezstratna (odwracalna), gdy po dekompresji uzyskuje się obraz identyczny z oryginałem, lub stratna, gdy z obrazu usuwane są pewne informacje w celu zmniejszenia objętości pliku. Metodami bezstratnej kompresji są np. RLE używana w plikach BMP, LZW lub ZIP używane w plikach TIFF, deflate (LZ77) – w plikach PNG, czy tryb bezstratny JPEG 2000. Kompresję stratną osiąga się zwykle przez ograniczenie palety kolorów, dzięki czemu pojedynczy piksel można opisać mniejszą liczbą bitów. Takie rozwiązanie oferują pliki GIF, a także stratne tryby TIFF. Inną formą kompresji stratnej jest usuwanie słabo zauważalnych szczegółów w celu poprawienia współczynnika kompresji, jak w przypadku stopniowalnych algorytmów JPEG (DCT) czy JPEG 2000 (kompresja falkowa). Uproszczone dane zwykle są poddawane dalszej, bezstratnej już kompresji (w przypadku JPEG algorytmem Huffmana, w przypadku GIF – LZW).