Parafia Najczystszego Serca Maryi w Warszawie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia kościoła: Dodano informację o tytule kościoła |
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne |
||
Linia 33: | Linia 33: | ||
|www = https://www.parafia-szembeka.waw.pl/ |
|www = https://www.parafia-szembeka.waw.pl/ |
||
}} |
}} |
||
'''Parafia Najczystszego Serca Maryi w Warszawie''' – parafia [[Kościół łaciński|rzymskokatolicka]] w [[Warszawa|Warszawie]]. |
'''Parafia Najczystszego Serca Maryi w Warszawie''' – parafia [[Kościół łaciński|rzymskokatolicka]] w [[Warszawa|Warszawie]]. Znajduje się w [[diecezja warszawsko-praska|diecezji warszawsko-praskiej]], w [[dekanat grochowski|dekanacie grochowskim]], w dzielnicy [[Praga-Południe]]. |
||
== Historia kościoła == |
== Historia kościoła == |
Wersja z 20:22, 20 kwi 2020
Kościół Najczystszego Serca Maryi | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Adres |
ul. Chłopickiego 2 |
Data powołania |
1925 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diecezja | |
Dekanat | |
Proboszcz |
ks. prałat Krzysztof Ukleja |
Wspomnienie liturgiczne |
Najczystszego Serca Maryi (I sobota po oktawie Bożego Ciała) Niepokalanego Serca Maryi – sobota po uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa, wspomnienie. |
Położenie na mapie Warszawy | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
52°14′40″N 21°06′12″E/52,244444 21,103333 | |
Strona internetowa |
Parafia Najczystszego Serca Maryi w Warszawie – parafia rzymskokatolicka w Warszawie. Znajduje się w diecezji warszawsko-praskiej, w dekanacie grochowskim, w dzielnicy Praga-Południe.
Historia kościoła
Pierwsza wzmianka o kościele, dotyczy drewnianej świątyni zbudowanej w końcu 1924 r., przez pierwszego proboszcza księdza Jana Sztukę. Parafię erygował 25 lutego 1925, kardynał Aleksander Kakowski. Obszerny plac pod budowę ofiarował mieszkaniec Grochowa, Jan Łaski – przedsiębiorca budowlany, prezes Spółki Seryjnej Budowy Domów. Drewniana świątynia została postawiona w 6 tygodni i przetrwała do 12 września 1944. Spłonęła, kiedy wojska radzieckie zajmowały Pragę.
Tytuł kościoła nadała Księżna Maria Radziwiłłowa. W Kronice parafialnej zapisano:
Księżna Maria Radziwiłłowa obrała tytuł kościoła „Najczystsze Serce Maryi”, ofiarowała parę koni, wóz, sporo bali okrągłych a po poświeceniu Kaplicy (pierwszego kościółka drewnianego) ofiarowała parę ornatów, kap, alb i komeż.
Nie są do końca znane motywy nadania kościołowi właśnie tego tytułu. Być może Księżna - fundatorka kościoła pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego na Michałowie (dzisiejsza ulica Kawęczyńska) - chciała mieć w bliskim sąsiedztwie na Grochowie bliźniaczy kościół Serca Maryi. Według innej wersji, księżna jako osoba religijna, o szerokich kontaktach zagranicznych, mogła znać Objawienia Fatimskie, a tym samym jeden z warunków Matki Bożej - nabożeństwo do Serca Maryi - Jej Serca.
Szybki przyrost ludności na Grochowie spowodował konieczność budowy większej świątyni. Członkowie Towarzystwa Przyjaciół Grochowa zdecydowali o budowie kościoła – pomnika dla uczczenia pamięci bohaterów poległych w bitwie pod Olszynką Grochowską. Jednocześnie w 1931 r., w setną rocznicę powstania listopadowego, Komitet Budowy Kościoła – Pomnika poległych za Ojczyznę, podjął działania w celu gromadzenia funduszy i materiałów. Wystosowano odezwę do narodu o wsparcie finansowe. Organizowano uroczyste akademie i występy artystów polskich. Urządzano loterie i zabawy, a parafianie kwestowali z puszkami na ulicy. Wreszcie, 10 czerwca 1934, poświęcono kamień węgielny, a budowę w stanie surowym, według projektu architekta Andrzeja Boniego, ukończono w 1941 r. Boni był także twórcą projektu konkatedry pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny w Sokołowie Podlaskim (oba kościoły są bardzo podobne).
Organizatorem, budowniczym i pierwszym proboszczem parafii był, aż do swojej śmierci 26 grudnia 1970, ksiądz Jan Sztuka. W czasie okupacji trwały prace wykończeniowe przy świątyni. Zostały one przerwane w momencie wybuchu powstania warszawskiego. Kościół, na szczęście, nie ucierpiał wiele w czasie wojny. Jedyne straty to nieznacznie uszkodzony dach i mury od strony północnej. Niemcy planowali wysadzenie budynku – nie zdążyli jednak zrealizować swoich planów. Konsekracji kościoła dokonał Prymas Polski arcybiskup Stefan Wyszyński 30 października 1949. Miejsce wiecznego spoczynku w wybudowanym przez siebie kościele, znalazł także proboszcz, ksiądz Jan Sztuka. Jego krypta grobowa znajduje się pod kaplicą nawy bocznej, przy ołtarzu Matki Boskiej Częstochowskiej.
Kiedy tworzono diecezję warszawsko-praską, kościół Najczystszego Serca Maryi typowany był na diecezjalną katedrę, głównie ze względu na jego piękno i okazałość. Duże znaczenie miało też położenie – tuż przy dużej arterii, jaką jest ulica Grochowska.
Proboszczowie parafii
- ks. prałat Jan Sztuka,
- ks. Franciszek Foks,
- ks. prałat Eugeniusz Bączyk,
- ks. prałat Krzysztof Ukleja.
Opis
Obecnie wnętrze kościoła wypełniają liczne ołtarze z marmuru: główny z 3-metrową figurą Serca Matki Bożej nad tabernakulum, ofiarny wykonany w 2001 r., i sześć ołtarzy bocznych, z których trzy poświęcone są Patronce kościoła: Ołtarz Matki Boskiej Fatimskiej, Matki Boskiej Częstochowskiej w kaplicy nawy bocznej, oraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Pozostałe to: Ołtarz Świętej Rodziny, Miłosierdzia Bożego ze sprowadzonymi w 2003 r. relikwiami św. Faustyny, i św. Antoniego Padewskiego. Polichromię kościoła zaprojektowali plastycy p. Baran i p. Sławiński. Na chórze znajdują się 56-głosowe organy, w 2002 r. przebudowane przez firmę Zych, a na potężnej wieży umieszczone są trzy dzwony, które ostatnio zyskały elektryczno-magnetyczny napęd. W dniu 5 listopada 2006 r. została uruchomiona iluminacja kościoła. W kościele pracują siostry orionistki. W kościele jest wielu ministrantów i kandydatów na ministrantów.
W latach 70 i 80 w kościele działała bardzo duża grupa bielanek, prowadzona przez siostrę Janinę, potem siostrę Naomi. Bielanki uczestniczyły niemal we wszystkich mszach, czasami dwa razy dziennie. W Wielkanoc, podczas mszy rezurekcyjnej, jak również w Boże Ciało, bielanki brały udział w procesjach wokół kościoła i na okolicznych ulicach. Chętnych dziewczynek było tak dużo, że w kościele brakowało sztandarów i poduszek, które mogłyby trzymać. Grupa sypiąca suszone płatki kwiatów przed monstrancją liczyła niekiedy po 60 dziewczynek. Około 100 niosło poduszki i trzymały szarfy sztandarów. Siostra Janina nawet własnoręcznie szyła białe suknie dla dziewcząt. Wiele matek szyło stroje krakowskie. Były również piękne stroje łowickie. W kościele działała także Kościelna Służba Porządkowa , która zajmowała się przygotowaniem kościoła do uroczystości i pilnowała porządku.