Marceli Wiechowicz: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m →Przypisy: zmiana nazwy kategorii, pisownia nazw cmentarzy przy użyciu AWB |
→Życiorys: drobne redakcyjne |
||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
Gdy w 1936 roku sytuacja w Cechu Piekarzy – w wyniku konfliktów wewnętrznych – stała się tak napięta, że musiało interweniować państwo, komisarz rządu na Warszawę rozwiązał zarząd cechu i mianował na tymczasowego zarządcę byłego już wtedy senatora Wiechowicza. |
Gdy w 1936 roku sytuacja w Cechu Piekarzy – w wyniku konfliktów wewnętrznych – stała się tak napięta, że musiało interweniować państwo, komisarz rządu na Warszawę rozwiązał zarząd cechu i mianował na tymczasowego zarządcę byłego już wtedy senatora Wiechowicza. |
||
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Marceli Wiechowicz został aresztowany przez [[III Rzesza|Niemców]] i był więziony na [[Pawiak]]u. Stamtąd został przewieziony do [[Lublin (KL)|obozu koncentracyjnego na Majdanku]], gdzie zmarł 2 marca{{r|BS}} albo 1 kwietnia{{r|GW}} 1943 roku. Jego grób symboliczny znajduje się na [[Cmentarz Bródnowski|cmentarzu |
W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Marceli Wiechowicz został aresztowany przez [[III Rzesza|Niemców]] i był więziony na [[Pawiak]]u. Stamtąd został przewieziony do [[Lublin (KL)|obozu koncentracyjnego na Majdanku]], gdzie zmarł 2 marca{{r|BS}} albo 1 kwietnia{{r|GW}} 1943 roku. Jego grób symboliczny znajduje się na [[Cmentarz Bródnowski|cmentarzu Bródnowskim]] w Warszawie (kw. 21D-1-1). |
||
[[Plik:Grób Marcelego Wiechowicza.jpg|mały|grób symboliczny Marcelego Wiechowicza]] |
[[Plik:Grób Marcelego Wiechowicza.jpg|mały|grób symboliczny Marcelego Wiechowicza]] |
||
== Piekarnia == |
== Piekarnia == |
||
Marceli Wiechowicz był w 1939 roku właścicielem posesji przy ul. Stolarskiej 2 i 4 w Warszawie. Na pierwszej z nich mieściła się piekarnia, na drugiej – dwupiętrowa kamieniczka, w której mieszkał. |
Marceli Wiechowicz był w 1939 roku właścicielem posesji przy ul. Stolarskiej 2 i 4 w Warszawie. Na pierwszej z nich mieściła się piekarnia, na drugiej – dwupiętrowa kamieniczka, w której mieszkał. |
||
Wersja z 22:55, 3 paź 2021
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 marca albo 1 kwietnia 1943 |
| Senator III kadencji (II RP) | |
| Okres | |
Marceli Stefan Wiechowicz (ur. 15 sierpnia 1885 w Boćkach, zm. 2 marca albo 1 kwietnia 1943 w obozie koncentracyjnym na Majdanku) – warszawski piekarz, działacz społeczny, senator III kadencji w II RP.
Życiorys
Był – wspólnie ze Stanisławem Morawskim – właścicielem III Warszawskiej Piekarni Mechanicznej. Wiechowicz i Morawski byli majstrami piekarskimi. Obydwaj zajmowali się również działalnością społeczną. Stanisław Morawski był w latach 1928–1930 podstarszym Cechu Piekarzy m.st. Warszawy.
Marceli Wiechowicz w wyborach parlamentarnych w 1930 roku został senatorem III kadencji (1930–1935)[1].
Gdy w 1936 roku sytuacja w Cechu Piekarzy – w wyniku konfliktów wewnętrznych – stała się tak napięta, że musiało interweniować państwo, komisarz rządu na Warszawę rozwiązał zarząd cechu i mianował na tymczasowego zarządcę byłego już wtedy senatora Wiechowicza.
W czasie II wojny światowej Marceli Wiechowicz został aresztowany przez Niemców i był więziony na Pawiaku. Stamtąd został przewieziony do obozu koncentracyjnego na Majdanku, gdzie zmarł 2 marca[1] albo 1 kwietnia[2] 1943 roku. Jego grób symboliczny znajduje się na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kw. 21D-1-1).
Piekarnia
Marceli Wiechowicz był w 1939 roku właścicielem posesji przy ul. Stolarskiej 2 i 4 w Warszawie. Na pierwszej z nich mieściła się piekarnia, na drugiej – dwupiętrowa kamieniczka, w której mieszkał.
Piekarnia przy Stolarskiej przetrwała II wojnę światową i działała przez kilkadziesiąt lat powojennych. Doskonale zachowała się część jej wyposażenia. W zabytkowej piekarni na Nowej Pradze rozważane jest urządzenie Muzeum Warszawskiego Piekarnictwa[2].
Przypisy
- ↑ a b Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Marceli Stefan Wiechowicz. [dostęp 2012-06-15].
- ↑ a b Jerzy Stanisław Majewski. Warszawa nieodbudowana: Jak piekarz został senatorem. „Gazeta Wyborcza”, 2010-11-26. [dostęp 2012-06-15].