Gustav Noske

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}

{{Biogram infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | data urodzenia = | imię i nazwisko = | opis grafiki = | miejsce śmierci = | grafika = | data śmierci = | miejsce urodzenia = | odznaczenia = Nieznane pola: "zmarl", "data_urodzin", "wielkość_grafiki", "miejsce_urodzin", "ona", "miejsce_smierci", "Nazwa_grafiki", "data_smierci", "opis_grafiki" oraz "Biogram_osoby".

Gustav Noske (ur. 9 lipca 1868 roku w Brandenburgu - zm. 30 listopada 1946 roku w Hanowerze) niemiecki działacz polityczny (SPD) i minister rządu Rzeszy.

W latach 1919-20 był Ministrem Obrony Narodowej Niemiec, zarazem pierwszym ministrem obrony Republiki Weimarskiej. Urodził się w Brandenburgu nad Hawelą. Z zawodu był mistrzem rzeźnictwa. Z polityką związał się poprzez działalność w związku zawodowym. Należał do Partii Sojaldemokratycznej (Sozialdemokratische Partei Deutschlands). W roku 1906 dostał się do Reichstagu. Pozostał posłem w czasie I wojny światowej. Interesował się sprawami wojskowymi oraz kwestiami kolonialnymi. Można go zakwalifikować do prawego skrzydła socjalistów. Najbardziej wsławił się poprzez stłumienie powstania komunistów i żywiołów lewicowych w początkach 1919 roku. Ze względu na ten fakt Noske jest postacią kontrowersyjną. Aby zdusić ruchy anarchistyczne w zarodku, zezwolił na powołanie skrajnie prawicowej organizacji Freikorpsów. W dniach 10-17 stycznia 1919 Freikorpsy wraz żołnierzami Reichswehry pod dowództwem generała von Lüttwitza stłumiły tzw. powstanie spartakusa, którego przywódcy - Róża Luxemburg i Karl Liebknecht - zginęli. Z drugiej strony, spacyfikował rewolucję listopadową w 1918 r. bez jednego wystrzału. Był jednym z nielicznych przedstawicieli Partii Socjalistycznej, którzy nie mieli nic przeciwko współpracy z dawną kadrą oficerską, sprawującą nadal kontrolę nad armią. Między innymi dzięki niemu udało się uniknąć wybuchu niemieckiej wersji rewolucji bolszewickiej. Niemniej jednak był zaskoczony, gdy na podstawie rozmowy z gen. Hansem von Seecktem zdał sobie sprawę, że armia posłuszna jest przede wszystkim swojemu dowództwu, a nie państwu. Noske pełnił funkcję prezydenta Hanoweru od roku 1920. Został zdymisjonowany przez rząd kanclerza Adolfa Hitlera po przejęciu władzy przez NSDAP w trybie tzw. niem. gleichschaltung (pol. "ujednolicenie"), czyli wprowadzenia komisarycznych rządów kontrolowanych przez NSDAP w krajach związkowych Rzeszy wiosną 1933, na podobieństwo komisarycznego rządu Prus wprowadzonego przez kanclerza Rzeszy von Papena latem 1932. Po odsunięciu od władzy Noske nie został poddany represjom i regularnie pobierał rentę państwową w pełnym wymiarze należnym emerytowanemu prezydentowi Hanoweru. W sierpniu 1944 został aresztowany przez Gestapo za domniemany udział w zamachu na życie Hitlera (20 lipca 1944 w kwaterze w Wilczym Szańcu w Gierłoży). Noske został uwolniony przez wkraczające do Niemiec oddziały alianckie. Po wojnie mieszkał w Hanowerze. Zmarł podczas przygotowań do wykładów w Stanach Zjednoczonych.