Walkie-talkie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
obrazik:) |
m poprawa linków |
||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
W lipcu [[1941]] firma [[Motorola]] dostarczyła [[US Army]] radiostację [[SCR-536]] nazwaną przez wojsko ''[[handie-talkie]]'' - masa ok. 2,5 kg z modulacją [[modulacja amplitudy|AM]] umożliwiała jej ręczne użycie i komunikację radiową na szczeblu [[pluton (wojsko)|pluton]]u i [[kompania|kompanii]]. Na początku roku [[1943]] do użycia wprowadzono [[plecak]]ową radiostację o wadze około 16 kg [[Motorola|Motoroli]] typu [[SCR-300]] (zaprojektowaną przez Polaka [[Henryk Magnuski|Henryka Magnuskiego]] z modulacją [[FM]], nazwaną przez żołnierzy właśnie ''walkie-talkie''. Po wojnie znalazły one szersze zastosowanie. |
W lipcu [[1941]] firma [[Motorola]] dostarczyła [[US Army]] radiostację [[SCR-536]] nazwaną przez wojsko ''[[handie-talkie]]'' - masa ok. 2,5 kg z modulacją [[modulacja amplitudy|AM]] umożliwiała jej ręczne użycie i komunikację radiową na szczeblu [[pluton (wojsko)|pluton]]u i [[kompania|kompanii]]. Na początku roku [[1943]] do użycia wprowadzono [[plecak]]ową radiostację o wadze około 16 kg [[Motorola|Motoroli]] typu [[SCR-300]] (zaprojektowaną przez Polaka [[Henryk Magnuski|Henryka Magnuskiego]] z modulacją [[FM]], nazwaną przez żołnierzy właśnie ''walkie-talkie''. Po wojnie znalazły one szersze zastosowanie. |
||
Cechy charakterystyczne to praca w [[Dupleks|półdupleksie]] i [[Push to talk|system przyciskowy]] umożliwiający mówienie i nadawanie. Obecnie jako ''walkie-talkie'' uznawane są właśnie pierwotne doręczne ''handie-talkie'', nazwa która została opatentowana przez Motorolę w [[1951]] roku. Najbardziej popularne modele w zastosowaniach cywilnych to tzw. [[PMR (radio)|PMR]]y (ang. ''Private Mobile Radio''). |
Cechy charakterystyczne to praca w [[Dupleks (telekomunikacja)|półdupleksie]] i [[Push to talk|system przyciskowy]] umożliwiający mówienie i nadawanie. Obecnie jako ''walkie-talkie'' uznawane są właśnie pierwotne doręczne ''handie-talkie'', nazwa która została opatentowana przez Motorolę w [[1951]] roku. Najbardziej popularne modele w zastosowaniach cywilnych to tzw. [[PMR (radio)|PMR]]y (ang. ''Private Mobile Radio''). |
||
{{radio stub}} |
{{radio stub}} |
||
Wersja z 17:25, 24 cze 2009
Walkie-talkie - rodzaj radiotelefonu o małej mocy, zwykle w postaci terminalu ręcznego. Pierwsze tego typu urządzenia znalazły zastosowanie w czasie II wojny światowej.
W lipcu 1941 firma Motorola dostarczyła US Army radiostację SCR-536 nazwaną przez wojsko handie-talkie - masa ok. 2,5 kg z modulacją AM umożliwiała jej ręczne użycie i komunikację radiową na szczeblu plutonu i kompanii. Na początku roku 1943 do użycia wprowadzono plecakową radiostację o wadze około 16 kg Motoroli typu SCR-300 (zaprojektowaną przez Polaka Henryka Magnuskiego z modulacją FM, nazwaną przez żołnierzy właśnie walkie-talkie. Po wojnie znalazły one szersze zastosowanie.
Cechy charakterystyczne to praca w półdupleksie i system przyciskowy umożliwiający mówienie i nadawanie. Obecnie jako walkie-talkie uznawane są właśnie pierwotne doręczne handie-talkie, nazwa która została opatentowana przez Motorolę w 1951 roku. Najbardziej popularne modele w zastosowaniach cywilnych to tzw. PMRy (ang. Private Mobile Radio).