Jacques Toubon: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
infobox
Linia 31: Linia 31:


{{DEFAULTSORT:Toubon, Jacques}}
{{DEFAULTSORT:Toubon, Jacques}}
[[Kategoria:Francuscy ministrowie kultury]]
[[Kategoria:Francuscy ministrowie (V Republika)]]
[[Kategoria:Francuscy ministrowie (V Republika)]]
[[Kategoria:Francuscy parlamentarzyści (V Republika)]]
[[Kategoria:Francuscy parlamentarzyści (V Republika)]]

Wersja z 00:58, 11 gru 2010

Jacques Toubon
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1941
Nicea

Minister sprawiedliwości Francji
Okres

od 18 maja 1995
do 2 czerwca 1997

Przynależność polityczna

Zgromadzenie na rzecz Republiki

Poprzednik

Pierre Méhaignerie

Następca

Élisabeth Guigou

Jacques Toubon (ur. 29 czerwca 1941 w Nicei) – francuski polityk, były minister w kilku rządach i zastępca mera Paryża, eurodeputowany.

Życiorys

Ukończył studia licencjackie z zakresu prawa publicznego. Absolwent Instytutu Studiów Politycznych w Lyonie. W 1965 uzyskał promocję w École nationale d'administration.

Pracował jako urzędnik w administracji publicznej. W drugiej połowie lat 60. był dyrektorem biura prefekta departamentu Pireneje Atlantyckie. Następnie wchodził w skład gabinetów politycznych różnych ministrów, w latach 1974-1976 był doradcą premiera Jacques'a Chiraca. Ponownie pełnił tę funkcję w okresie jego prezydentury w 1997.

W połowie lat 70. przystąpił do nowo powołanego gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Był krajowym przedstawicielem RPR ds. wyborów, zastępcą sekretarza generalnego, a w latach 1984-1988 sekretarzem generalnym tej partii.

Od 1983 do 2001 zajmował stanowisko zastępcy burmistrza Paryża i jednocześnie mera 13. dzielnicy. Od 1981 do 1993 pełnił funkcję deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Z mandatu zrezygnował w związku z objęciem w rządzie Édouarda Balladura stanowiska ministra ds. kultury i frankofonii. Później, w obu gabinetach Alaina Juppé (1995-1997), sprawował urząd ministra sprawiedliwości.

Bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w 1997 i w 2002, przegrywając z przedstawicielem socjalistów. W 2004 z ramienia Unii na rzecz Ruchu Ludowego został wybrany w skład Parlamentu Europejskiego[1]. Nie ubiegał się o reelekcję.