Fosfor biały

Tetraedryczna cząsteczka fosforu białego

Plik:USS Alabama (BB-8) 1921.jpg

USS Alabama jako cel podczas prób zapalających bomb fosforowych (1921)

Fosfor biały (fosfor żółty) - najaktywniejsza odmiana alotropowa fosforu. Biała, lepka, woskowata substancja o temperaturze topnienia 44°C i wrzenia 280°C; gęstość 1,8 g/cm³. Tworzy dwie formy krystaliczne, α (układ regularny), stabilna w warunkach normalnych oraz β (układ heksagonalny), stabilna poniżej -80°C.

Otrzymuje się go przez kondensację jego par powstających podczas prażenia bez dostępu powietrza fosforanu wapnia z koksem i piaskiem. Jego cząsteczka składa się z czterech atomów ułożonych w czworościan foremny (tetraedr).

Fosfor biały przechowuje się pod wodą. Na powietrzu szybko się utlenia, z widoczną w ciemności zielonkawą poświatą (stąd termin fosforescencja). Łatwo ulega samozapłonowi, jest trudny do ugaszenia (nie należy gasić go wodą). Palący się biały fosfor rozgrzewa się do 1 300°C i wydziela dużą ilość żrącego dymu (pięciotlenek fosforu).

Fosfor biały jest silnie trujący. Dawka śmiertelna dla dorosłego człowieka wynosi ok. 0,1 g.

Stosowany jest jako substancja aktywna w broni zapalającej.