Władysław Bojarski (prawnik): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
nowy |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
'''Władysław Bojarski''' (ur. [[21 maja]] [[1931]] w [[Wołochy (woj. tarnopolskie)|Wołochach]]; zm. [[27 marca]] [[2000]] w [[Toruń|Toruniu]]) |
'''Władysław Bojarski''' (ur. [[21 maja]] [[1931]] w [[Wołochy (woj. tarnopolskie)|Wołochach]]; zm. [[27 marca]] [[2000]] w [[Toruń|Toruniu]]) – [[Polska|polski]] [[profesor]] [[nauki prawne|nauk prawnych]],zajmujący się prawem kanonicznym, prawem rzymskim i prawem rzeczowym. |
||
==Biografia== |
== Biografia == |
||
W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w [[Jarosław]]iu. Maturę zdał w 1959 roku w [[Kraków|Krakowie]]. Studiował filozofię prawa w [[Kolegium Filozoficzno – Teologiczne OO. Dominikanów|Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów]] w latach 1952-1959, a następnie prawo na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] (1959-1962) i [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. Stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] otrzymał w 1964 roku za rozprawę zatytułowaną ''Podstawy prawne "in integrum restitutio" jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym''. W 1971 [[habilitacja|habilitował]] się pracą pt. ''Emfitenza według prawa rzymskiego''. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991. |
W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w [[Jarosław]]iu. Maturę zdał w 1959 roku w [[Kraków|Krakowie]]. Studiował filozofię prawa w [[Kolegium Filozoficzno – Teologiczne OO. Dominikanów|Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów]] w latach 1952-1959, a następnie prawo na [[Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II|Katolickim Uniwersytecie Lubelskim]] (1959-1962) i [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytecie Jagiellońskim]]. Stopień [[doktor (stopień naukowy)|doktora]] otrzymał w 1964 roku za rozprawę zatytułowaną ''Podstawy prawne "in integrum restitutio" jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym''. W 1971 [[habilitacja|habilitował]] się pracą pt. ''Emfitenza według prawa rzymskiego''. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991. |
||
| Linia 14: | Linia 14: | ||
* {{ludzie nauki|29238}} |
* {{ludzie nauki|29238}} |
||
}} |
}} |
||
{{DEFAULTSORT:Bojarski, Władysław}} |
|||
[[Kategoria:Urodzeni w 1931]] |
|||
[[Kategoria:Zmarli w 2000]] |
|||
[[Kategoria:Wykładowcy UMK]] |
|||
[[Kategoria:Wykładowcy Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu]] |
|||
[[Kategoria:Odznaczeni Medalem Komisji Edukacji Narodowej]] |
|||
[[Kategoria:Polscy prawnicy]] |
|||
Wersja z 21:15, 7 kwi 2012
Władysław Bojarski (ur. 21 maja 1931 w Wołochach; zm. 27 marca 2000 w Toruniu) – polski profesor nauk prawnych,zajmujący się prawem kanonicznym, prawem rzymskim i prawem rzeczowym.
Biografia
W 1949 ukończył Gimnazjum i Liceum w Jarosławiu. Maturę zdał w 1959 roku w Krakowie. Studiował filozofię prawa w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym OO. Dominikanów w latach 1952-1959, a następnie prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1959-1962) i Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień doktora otrzymał w 1964 roku za rozprawę zatytułowaną Podstawy prawne "in integrum restitutio" jako nadzwyczajnego środka odwoławczego od wyroków w prawie kanonicznym. W 1971 habilitował się pracą pt. Emfitenza według prawa rzymskiego. Tytuł profesora otrzymał w roku 1991.
Był członkiem Polskiej Akademii Nauk, Towarzystwa Naukowego w Toruniu, Polskiego Towarzystwa Historycznego i Polskiego Towarzystwa Filologicznego. Odbywał staże naukowe we Włoszech, na uniwersytetach w Rzymie, Padwie i Neapolu. W latach 1966-2000 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie pełnił funkcję prorektora (1981-1982) i prodziekana Wydziału Prawa i Administracji (1975-1978). Kierował także Katedrą Prawa Rzymskiego w latach 1972-2000.