Promieniowanie beta: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Absorpcja promieniowania beta: -wygłupy |
|||
Linia 49: | Linia 49: | ||
{{link GA|de}} |
{{link GA|de}} |
||
[[af:Betadeeltjie]] |
|||
[[ar:جسيم بيتا]] |
|||
[[an:Particla beta]] |
|||
[[ast:Partícula beta]] |
|||
[[bn:বিটা কণিকা]] |
|||
[[bg:Бета частица]] |
|||
[[bs:Beta-zraci]] |
|||
[[ca:Partícula beta]] |
|||
[[cs:Záření beta]] |
|||
[[da:Betastråling]] |
|||
[[de:Betastrahlung]] |
|||
[[et:Beetaosake]] |
|||
[[en:Beta particle]] |
|||
[[es:Partícula beta]] |
|||
[[eu:Beta partikula]] |
|||
[[fa:ذرات بتا]] |
|||
[[fr:Particule β]] |
|||
[[ko:베타 입자]] |
|||
[[hr:Beta-čestica]] |
|||
[[id:Partikel Beta]] |
|||
[[it:Particella beta]] |
|||
[[kn:ಬೀಟ ಕಣ]] |
|||
[[ht:Patikil beta]] |
|||
[[ku:Perçoka beta]] |
|||
[[lt:Beta dalelė]] |
|||
[[hu:Béta-sugárzás]] |
|||
[[ml:ബീറ്റാ കണം]] |
|||
[[ms:Zarah beta]] |
|||
[[nl:Bètastraling]] |
|||
[[ja:ベータ粒子]] |
|||
[[no:Betapartikkel]] |
|||
[[nn:Betapartikkel]] |
|||
[[pnb:بیٹا پارٹیکل]] |
|||
[[nds:Betaverfall]] |
|||
[[pt:Partícula beta]] |
|||
[[ro:Radiație beta]] |
|||
[[ru:Бета-частица]] |
|||
[[si:බීටා අංශු]] |
|||
[[simple:Beta particle]] |
|||
[[sk:Žiarenie beta]] |
|||
[[sl:Delec beta]] |
|||
[[sr:Бета честица]] |
|||
[[sv:Betastrålning]] |
|||
[[ta:பீட்டா துகள்]] |
|||
[[th:อนุภาคบีตา]] |
|||
[[tr:Beta parçacığı]] |
|||
[[uk:Бета-частинки]] |
|||
[[vi:Hạt beta]] |
|||
[[zh-yue:乙種射綫]] |
|||
[[zh:Β粒子]] |
Wersja z 19:33, 12 mar 2013
Promieniowanie beta (promieniowanie β) – rodzaj promieniowania jonizującego wysyłanego przez promieniotwórcze jądra atomowe podczas przemiany jądrowej. Nazwa ma znaczenie historyczne – powstała, by odróżnić to promieniowanie od mniej przenikliwego promieniowania alfa. Promieniowanie beta i alfa zarejestrowane były po raz pierwszy przez Becquerela, który opisał swoje wyniki w serii publikacji w latach 1896–1897
[1]. Oba rodzaje promieniowania badał następnie Rutherford i w roku 1899 opisał ich różny charakter[2]. Promieniowanie beta powstaje podczas rozpadu β. W zależności od rodzaju tego rozpadu, jest ono strumieniem elektronów (z rozpadu β−) lub pozytonów (z rozpadu β+) poruszających się z prędkością porównywalną z prędkością światła. Promieniowanie to jest silnie pochłaniane przez materię.
Przykład przemiany, w której następuje emisja promieniowania beta:
Absorpcja promieniowania beta
Promieniowanie beta jest bardziej przenikliwe niż promieniowanie alfa o porównywalnej energii, natomiast jego absorpcja jest słabsza w porównaniu z promieniowaniem gamma. Zasięg promieniowania beta zależy od energii elektronów i gęstości substancji pochłaniającej. Energia z kolei zależy od rodzaju źródła. Ilustruje to poniższa tabela:
nuklid | energia maksymalna |
powietrze | plexiglas | szkło |
---|---|---|---|---|
3H | 19 keV | 8 cm | – | – |
14C | 156 keV | 65 cm | – | – |
35S | 167 keV | 70 cm | – | – |
131I | 600 keV | 250 cm | 2,6 mm | – |
32P | 1,71 MeV | 710 cm | 7,2 mm | 4 mm |
Zobacz też
- promieniowanie gamma
- promieniowanie katodowe
- promieniowanie przenikliwe
- spektrometr beta
- działo elektronowe
- wychwyt elektronu
- ↑ Henri Becquerel. Sur les radiations émises par phosphorescence. „Comptes Rendus”. 122, 1896. (fr.).
- ↑ E. Rutherford. Uranium radiation and the electrical conduction produced by it. „Philosophical Magazine”. 47 (284), s. 109–163, 1899. (ang.).
Bibliografia
- Adam Strzałkowski: Wstęp do fizyki jądra atomowego. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978.