Parowiec: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m r2.7.3) (Robot dodał tr:Vapur |
|||
Linia 33: | Linia 33: | ||
[[Kategoria:Parowce| ]] |
[[Kategoria:Parowce| ]] |
||
[[ar:سفينة بخارية]] |
|||
[[az:Buxar gəmisi]] |
|||
[[bg:Параход]] |
|||
[[bs:Parobrod]] |
|||
[[ca:Vaixell de vapor]] |
|||
[[cs:Parník]] |
|||
[[da:Dampskib]] |
|||
[[de:Dampfschiff]] |
|||
[[et:Aurik]] |
|||
[[el:Ατμόπλοιο]] |
|||
[[en:Steamboat]] |
|||
[[es:Barco de vapor]] |
|||
[[eo:Vaporŝipo]] |
|||
[[fr:Bateau à vapeur]] |
|||
[[fy:Stoomskip]] |
|||
[[gd:Bàta-smùid]] |
|||
[[ko:증기선]] |
|||
[[hi:स्टीमर]] |
|||
[[hr:Parobrod]] |
|||
[[id:Kapal uap]] |
|||
[[is:Gufuskip]] |
|||
[[it:Nave a vapore]] |
|||
[[jv:Kapal uwab]] |
|||
[[lt:Garlaivis]] |
|||
[[hu:Gőzhajó]] |
|||
[[nl:Stoomboot]] |
|||
[[ja:蒸気船]] |
|||
[[no:Dampskip]] |
|||
[[nn:Dampbåt]] |
|||
[[pt:Barco a vapor]] |
|||
[[ru:Пароход]] |
|||
[[sco:Steamers]] |
|||
[[scn:Vapuri (trasportu marittimu)]] |
|||
[[simple:Steamboat]] |
|||
[[sk:Parník]] |
|||
[[sl:Parnik]] |
|||
[[sr:Пароброд]] |
|||
[[sh:Parobrod]] |
|||
[[fi:Höyrylaiva]] |
|||
[[sv:Ångfartyg]] |
|||
[[ta:நீராவிக் கப்பல்]] |
|||
[[th:เรือจักรไอน้ำ]] |
|||
[[chy:Ho'êstásémo]] |
|||
[[tr:Vapur]] |
|||
[[uk:Пароплав]] |
|||
[[war:Pinapaasohan nga barko]] |
|||
[[zh:蒸汽船]] |
Wersja z 22:37, 12 mar 2013
Parowiec – statek lub okręt o napędzie parowym, napędzany tłokową maszyną parową (SS) lub turbiną parową (TSS).
Historia
W 1783 francuski arystokrata, markiz Claude François Jouffroy d'Abbans (1751-1832), zbudował łódź, której wiosła były napędzane maszyną parową. Wynalazca nazwał łódź Pyroscaphe (ognisty statek) i pomyślnie przeprowadził na rzece próby pierwszego parowca.
Pierwszy parowiec wypłynął w rejs w 1807 roku. Początkowo parowce były dość niebezpieczne, gdyż często zdarzały się eksplozje niewystarczająco wytrzymałych kotłów. Udoskonalono je w drugiej połowie XIX wieku i wtedy rejsy parowcami stały się regularne.
Paliwa
Początkowo, gdy parowce wchodziły do użytku, kotły wytwarzające parę ogrzewane były przez spalanie najpopularniejszego opału czyli węgla lub drewna. Po skonstruowaniu palników zasilanych paliwem płynnym, zaczęto budować parowce z kotłami na różne frakcje ropy naftowej (olej opałowy). Pozwoliło to na lepsze wykorzystanie przestrzeni na statkach, gdyż paliwa płynne można umieszczać w zbiornikach dennych a miejsce zajmowane przez zasobnie na węgiel przeznaczyć na ładunek. Kolejną zmianę przyniosło wprowadzenie energii atomowej. Statki na których źródłem ciepła jest reaktor atomowy mają niespotykaną w innych rozwiązaniach autonomiczność (mogą nie uzupełniać paliwa przez kilka lat), ale są bardzo drogie w budowie i eksploatacji, więc napęd ten jest stosowany na okrętach i lodołamaczach.
Współcześnie
W drugiej połowie XX wieku ilość parowców zaczęła się zmniejszać gdyż lepszy okazał się napęd spalinowy. Obecnie, poza statkami o napędzie nuklearnym, napęd turbiną parową wykorzystuje się sporadycznie na tankowcach transportujących ropę naftową, ze względu na dostępność taniego paliwa w portach załadunkowych oraz na statkach pasażerskich, gdyż turbiny pracują ciszej i powodują mniej wibracji niż silniki spalinowe.
Parowce jako muzea
- SS Sołdek w Gdańsku - maszyna parowa z kotłami opalanymi węglem
- ORP Błyskawica w Gdyni - turbiny parowe z kotłami opalanymi mazutem
Zobacz też
- Napęd kołowy statku
- Śruba okrętowa
- SS Warszawa
- TSS Stefan Batory
- SS (lub RMS) Titanic
- SS (lub RMS) Olympic
- SS (lub RMS) Carpathia
- RMS Lusitania