Konstantan: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 20 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q898429
Linia 29: Linia 29:
[[Kategoria:Elektrotermia]]
[[Kategoria:Elektrotermia]]
[[Kategoria:Stopy metali nieżelaznych]]
[[Kategoria:Stopy metali nieżelaznych]]

[[bg:Константан]]
[[ca:Constantà]]
[[cs:Konstantan]]
[[de:Konstantan]]
[[et:Konstantaan]]
[[en:Constantan]]
[[es:Constantán]]
[[fr:Constantan]]
[[it:Costantana]]
[[nl:Constantaan]]
[[ja:コンスタンタン]]
[[no:Konstantan]]
[[pt:Constantan]]
[[ru:Константан]]
[[sk:Konštantán]]
[[sl:Konstantan]]
[[fi:Konstantaani]]
[[sv:Konstantan]]
[[uk:Константан]]
[[zh:康銅]]

Wersja z 23:29, 12 mar 2013

Konstantanstop miedzi 60% i niklu 40%, charakteryzujący się stałą rezystywnością (znikomą zależnością oporu od temperatury)[1]. Używany jako drut oporowy w niskich temperaturach, jako jeden z drutów termopar typu E i typu T; do wyrobu tensometrów drutowych.

Rezystywność (opór właściwy) 0,5·10-6 Ω·m.
Liniowy współczynnik rozszerzalności cieplnej: 10-5 K-1
Gęstość: 8,9 g/cm3
Ciepło właściwe: 0,41 kJ/(kg·K)
Temperatura topnienia: 1225–1300 °C

Spotyka się też stopy niklu i miedzi o innym składzie, np. isotan (60% Cu, 40% Ni), który jest używany do wyrobu termopar typu U.

Zobacz też

  1. Podręczny słownik chemiczny, Romuald Hassa (red.), Janusz Mrzigod (red.), Janusz Nowakowski (red.), Katowice: Videograf II, 2004, s. 198, ISBN 83-7183-240-0.
{{Przypisy}} Nieprawidłowe pola: przypisy.