Jan Konopka (wojskowy)

Jan Konopka (ur. 1777 w Skołodyczach koło Słonimia, zm. 20 XII 1814 w Warszawie) – generał brygady armii Księstwa Warszawskiego.

Był synem Franciszka, majora wojsk litewskich i jego żony Anny. Od 1792 podporucznik w 6 Brygadzie Kawalerii Narodowej, uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1792, odznaczył się pod Zieleńcami. W powstaniu kościuszkowskim walczył już jako porucznik; ranny pod Maciejowicami.

Po powstaniu pojechał do Francji i służył w jej armii. Od 1797 w Legionach Polskich we Włoszech w stopniu kapitana. Brał udział we wszystkich ich kampaniach. Po rozwiązaniu formacji powrócił do służby francuskiej. Major z 1807, wkrótce dowódca pułku w Legii Nadwiślańskiej. Walczył w kampanii pruskiej. Uczestnik interwencji francuskiej w Hiszpanii; za bitwę pod Tudelą uzyskał Legię Honorową. W 1811 generał francuski z tytułem barona cesarstwa. W tymże roku w bitwie pod Albuerą pułk Konopki rozbił całkowicie całą brygadę angielskiej piechoty i zagarnął 5 sztandarów wroga. W bitwie tej pułk polski stracił aż 22% składu osobowego, a żołnierze Konopki otrzymali 10 Legii Honorowych.

W kampanii napoleońskiej 1812 dowódca 3 pułku gwardii litewskiej. Wskutek lekkomyślności dał się zaskoczyć gen. Eufemiuszowi Czaplicowi pod Słonimem, rozbity, ranny dostał się do niewoli. Internowany w Chersoniu. W 1814 po uwolnieniu z niewoli mianowany dowódcą 1 Brygady Jazdy w armii Królestwa Polskiego, ale funkcji tej nie podjął. Wyniszczony ranami i niewolą, zmarł w Warszawie.

W czasach Księstwa Warszawskiego został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari.

Zobacz też

• Dywizja Ułanów Królestwa Kongresowego
• Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Bibliografia

H. P. Kosk, Generalicja polska, t.1, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1998

Linki zewnętrzne

• Jan Konopka (1775-1814)