Jacques Toubon: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
zdj. |
m Bot: Przenoszę linki interwiki (8) do Wikidata, są teraz dostępne do edycji na d:q1379752 |
||
Linia 43: | Linia 43: | ||
[[Kategoria:Urodzeni w 1941]] |
[[Kategoria:Urodzeni w 1941]] |
||
[[Kategoria:Politycy Zgromadzenia na rzecz Republiki]] |
[[Kategoria:Politycy Zgromadzenia na rzecz Republiki]] |
||
[[br:Jacques Toubon]] |
|||
[[de:Jacques Toubon]] |
|||
[[en:Jacques Toubon]] |
|||
[[fr:Jacques Toubon]] |
|||
[[it:Jacques Toubon]] |
|||
[[ja:ジャック・ツーボン]] |
|||
[[ro:Jacques Toubon]] |
|||
[[tr:Jacques Toubon]] |
Wersja z 04:44, 16 mar 2013
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Minister sprawiedliwości Francji | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Jacques Toubon (ur. 29 czerwca 1941 w Nicei) – francuski polityk, były minister w kilku rządach i zastępca mera Paryża, eurodeputowany.
Życiorys
Ukończył studia licencjackie z zakresu prawa publicznego. Absolwent Instytutu Studiów Politycznych w Lyonie. W 1965 uzyskał promocję w École nationale d'administration.
Pracował jako urzędnik w administracji publicznej. W drugiej połowie lat 60. był dyrektorem biura prefekta departamentu Pireneje Atlantyckie. Następnie wchodził w skład gabinetów politycznych różnych ministrów, w latach 1974-1976 był doradcą premiera Jacques'a Chiraca. Ponownie pełnił tę funkcję w okresie jego prezydentury w 1997.
W połowie lat 70. przystąpił do nowo powołanego gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Był krajowym przedstawicielem RPR ds. wyborów, zastępcą sekretarza generalnego, a w latach 1984-1988 sekretarzem generalnym tej partii.
Od 1983 do 2001 zajmował stanowisko zastępcy burmistrza Paryża i jednocześnie mera 13. dzielnicy. Od 1981 do 1993 pełnił funkcję deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Z mandatu zrezygnował w związku z objęciem w rządzie Édouarda Balladura stanowiska ministra ds. kultury i frankofonii. Później, w obu gabinetach Alaina Juppé (1995-1997), sprawował urząd ministra sprawiedliwości.
Bez powodzenia kandydował w wyborach parlamentarnych w 1997 i w 2002, przegrywając z przedstawicielem socjalistów. W 2004 z ramienia Unii na rzecz Ruchu Ludowego został wybrany w skład Parlamentu Europejskiego[1]. Nie ubiegał się o reelekcję.