Andriej Woronichin: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
JarektBot (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne - zbędne twierdzenie o "związku z kultem", ten sobór po prostu jest pod wezwaniem Kazańskiej Ikony
Linia 15: Linia 15:
W roku [[1797]] Rada Akademii przyznała Woronichinowi godność akademika malarstwa perspektywicznego za obraz przedstawiający letnią rezydencję Stroganowa na Czornej Reczce w Petersburgu. W roku [[1800]] otrzymał tytuł akademika architektury za projekt kolumnady w Peterhofie. W roku [[1802]] został powołany na profesora Akademii Sztuk.
W roku [[1797]] Rada Akademii przyznała Woronichinowi godność akademika malarstwa perspektywicznego za obraz przedstawiający letnią rezydencję Stroganowa na Czornej Reczce w Petersburgu. W roku [[1800]] otrzymał tytuł akademika architektury za projekt kolumnady w Peterhofie. W roku [[1802]] został powołany na profesora Akademii Sztuk.


Za najwybitniejsze dzieło Woronichina uważana jest Katedra Kazańska (ros. Казанский собор) w Sankt Petersburgu, związana z kultem ikony [[Kazańska Ikona Matki Bożej|Matki Boskiej Kazańskiej]]. Budowa trwała od [[1801]] do [[1811]]. Budynek utrzymany jest w stylu palladiańskiego klasycyzmu z wysoką kopułą i szeroką kolumnadą.
Za najwybitniejsze dzieło Woronichina uważany jest [[sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu]]. Budowa trwała od [[1801]] do [[1811]]. Budynek utrzymany jest w stylu palladiańskiego klasycyzmu z wysoką kopułą i szeroką kolumnadą.


Budynek Instytutu Górniczego powstał w latach [[1806]]-[[1811]] w surowym stylu doryckim. Monumentalny dwunastokolumnowy portyk dominuje nad zespołem istniejących wcześniej budynków.
Budynek Instytutu Górniczego powstał w latach [[1806]]-[[1811]] w surowym stylu doryckim. Monumentalny dwunastokolumnowy portyk dominuje nad zespołem istniejących wcześniej budynków.
Linia 30: Linia 30:
<gallery perrow=2 widths="200px" heights="200px">
<gallery perrow=2 widths="200px" heights="200px">
Plik:gorny.jpg|Instytut Górniczy
Plik:gorny.jpg|Instytut Górniczy
Plik:Kazanskiy.jpg|Sobór Kazański<br />(foto z XIX w.)
Plik:Kazanskiy.jpg|Sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej<br />(foto z XIX w.)
Plik:Peterhof Grote Cascade.jpg|Kaskada w [[Peterhof]]ie
Plik:Peterhof Grote Cascade.jpg|Kaskada w [[Peterhof]]ie
Plik:Voronihin A VidNaStroganovu Dachu.jpg|Dacza Stroganowa
Plik:Voronihin A VidNaStroganovu Dachu.jpg|Dacza Stroganowa

Wersja z 14:38, 4 sie 2013

Andriej Nikiforowicz Woronichin

Andriej Woronichin (ros. Андре́й Ники́форович Ворони́хин) (ur. 17 października / 28 października 1759 we wsi Nowoje Usolje w Kraju Permskim, zm. 21 lutego / 5 marca 1814 w Sankt Petersburgu) – rosyjski architekt i malarz, twórca rosyjskiej odmiany stylu empire.

Urodził się w rodzinie chłopa pańszczyźnianego w dobrach hrabiego Aleksandra Stroganowa, wieloletniego prezesa Cesarskiej Akademii Sztuk w Sankt Petersburgu. .

Naukę malarstwa rozpoczął w pracowni ikon Gawriiła Juszkowa. Talent młodzieńca zwrócił uwagę Stroganowa, który w roku 1777 wysłał go na naukę do Moskwy. Mistrzami Woronichina byli prawdopodobnie architekci Wasilij Bażenow i Matwiej Kazakow. W roku 1779 Woronichin zamieszkał w Sankt Petersburgu.

W roku 1785 został uwolniony od statusu chłopa pańszczyźnianego. W latach 1786-1790 studiował architekturę, mechanikę i matematykę we Francji i Szwajcarii.

Od początku lat 1800-ch był wykładowcą Akademii.

Jednym z pierwszych realizacji Woronichina stały się wnętrza Pałacu Stroganowa (1793). Bogaty barokowy wystrój – dzieło Bartolomeo Rastrelli – Woronichin zastąpił wystrojem klasycystycznym, wyróżniającym się prostota i elegancją.

W roku 1797 Rada Akademii przyznała Woronichinowi godność akademika malarstwa perspektywicznego za obraz przedstawiający letnią rezydencję Stroganowa na Czornej Reczce w Petersburgu. W roku 1800 otrzymał tytuł akademika architektury za projekt kolumnady w Peterhofie. W roku 1802 został powołany na profesora Akademii Sztuk.

Za najwybitniejsze dzieło Woronichina uważany jest sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu. Budowa trwała od 1801 do 1811. Budynek utrzymany jest w stylu palladiańskiego klasycyzmu z wysoką kopułą i szeroką kolumnadą.

Budynek Instytutu Górniczego powstał w latach 1806-1811 w surowym stylu doryckim. Monumentalny dwunastokolumnowy portyk dominuje nad zespołem istniejących wcześniej budynków.

Również inne budynki projektu Woronichina – Gmach Skarbu Państwa, kolumnady i kaskady w Peterhofie, wnętrza pałaców i założenia parkowe w Gatczynie i Pawłowsku utrzymane były w surowym stylu Empire. Francuscy historycy architektury dopatrują się wpływu projektów Claude Nicolas Ledoux i Étienne-Louis Boullée.

Internet

Bibliografia

  • Лисовский В. Г., Андрей Воронихин. — Л.: Лениздат, 1971
  • Панов В. А., Архитектор А. Н. Воронихин, М., 1937;