Jerzy Miatkowski: Różnice pomiędzy wersjami

Jerzy Miatkowski
Zawada
	porucznik
Data i miejsce urodzenia	8 czerwca 1923 ; Jabłonna
Data i miejsce śmierci	7 marca 1949 ; Więzienie mokotowskie w Warszawie
	Przebieg służby
Lata służby	od 1943
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; AK,; powstanie warszawskie,; podziemie antykomunistyczne
	Odznaczenia

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:03, 1 mar 2014

Jerzy Miatkowski ps. „Zawada” (ur. 8 czerwca 1923 w Jabłonnie k. Warszawy, 7 marca 1949 w więzieniu mokotowskim) – porucznik, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego, członek Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość” w okresie powojennym, adiutant Hieronima Dekutowskiego „Zapory”.

Życiorys

Był synem Józefa i Janiny z domu Śmieciszewskiej. Ukończył cztery klasy gimnazjum. W 1943 r. wstąpił do AK. Był uczestnikiem Powstania Warszawskiego – walczył w Śródmieściu w oddziale porucznika „Tadeusza”. Po upadku Powstania trafił do niemieckiego obozu jenieckiego Stalag 344 Lamsdorf w Lamsdorf (Łambinowice), skąd później został ewakuowany nad Ren, gdzie transport wyzwolony został przez wojska amerykańskie. Do Polski powrócił w grudniu 1945.

W styczniu 1946 r. został przyjęty do pododdziału Jana Szaciłowa (ps. „Renek”) należącego do odziału Hieronima Dekutowskiego „Zapory”, podlegającego Inspektoratowi Lublin Zrzeszenia „Wolność i Niezawisłość”. Nosił pseudonim „Zawada”. W lipcu 1946 „Zapora” mianował go swoim adiutantem i od tego czasu przebywał z komendantem.

Wiosną 1947 r. ujawnił się w czasie tzw. amnestii dla podziemia niepodległościowego, został urlopowany z oddziału i zamieszkał u rodziców w Warszawie. Jesienią 1947 r. zdecydował się na próbę ucieczki na Zachód wraz z grupą żołnierzy mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory” zagrożonych aresztowaniem. Jednak w wyniku zdrady i prowokacji zorganizowanej przez UB z Katowic wszyscy oni zostali podstępnie aresztowani w punkcie kontaktowym w Nysie. Jerzy Miatkowski został tam zatrzymany 15 lub 16 września 1947 roku. Następnie trafił do centralnego więzienia MBP w Warszawie na Mokotowie.

Wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w Warszawie z 15 listopada 1948 r. został przez sędziów: majora Józefa Badeckiego, kapitana Józefa Kanteckiego i kaprala Ryszarda Wasilewskiego skazany na karę śmierci. Wyrok podtrzymał Najwyższy Sąd Wojskowy w składzie pułkownik Józef Dziowe, podpułkownik Alfred Janowski i pułkownik Józef Warecki, a prezydent Bierut decyzją 28 lutego 1949 nie skorzystał z prawa łaski.

Porucznik Jerzy Miatkowski został stracony 7 marca 1949 r. razem z sześcioma towarzyszami walki: majorem Hieronimem Dekutowskim, Romanem Grońskim, Stanisławem Łukasikiem, Tadeuszem Pelakiem, Edmundem Tudrujem i Arkadiuszem Wasilewskim w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Pochowany w tajemnicy na Cmentarzu Wojskowym w Kwaterze „na Łączce”^[1]. W 1994 i 1995 został zrehabilitowany wyrokami Sądu Wojskowego w Warszawie.

Identyfikację szczątków odnalezionych na kwaterze "Ł" przeprowadza Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie przy współpracy z Instytutem Ekspertyz Sądowych w Krakowie w ramach Polskiej Bazy Genetycznej Ofiar Totalitaryzmów pod kierownictwem dr. Andrzeja Ossowskiego.

Order

Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 15 listopada 2007 r., w 59. rocznicę skazania przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę śmierci siedmiu „Żołnierzy Wyklętych, został za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2]^[3].

Zobacz też

Hieronim Dekutowski

↑ IPN ujawnia nazwiska 12 ofiar z "Łączki". TVN Warszawa. [dostęp 28.2.14].
↑ „Żołnierze Wyklęci” odznaczeni w 59. rocznicę skazania ich na karę śmierci. prezydent.pl, 15 listopada 2007. [dostęp 2012-12-12].
↑ M.P. z 2008 r. nr 16, poz. 169

Bibliografia

Indeks represjonowanych w PRL z powodów politycznych. Kwestionariusz osoby represjonowanej: Miatkowski Jerzy. ipn.gov.pl. [dostęp 2012-12-12].
Tadeusz Swat: „...Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944–1956. (seria „Słowniki”, t. 2). Wyd. Warszawa: IPN KŚZPNP, 2003. (s. 117)
Małgorzata Szejnert: Śród żywych duchów. Wyd. Londyn: „Aneks”, 1990.
Krzysztof Szwagrzyk: „Księga najwyższego wymiaru kary”, [w:] Zbrodnie w majestacie prawa 1944-1955. Wyd. ABC Future, Warszawa, 2000. (s. 223-224)
Andrzej Zagórski, „Zeszyty Historyczne WiN-u”, nr 9, s. 149-221

[1] IPN ujawnia nazwiska 12 ofiar z "Łączki". TVN Warszawa. [dostęp 28.2.14].

[2] „Żołnierze Wyklęci” odznaczeni w 59. rocznicę skazania ich na karę śmierci. prezydent.pl, 15 listopada 2007. [dostęp 2012-12-12].

[3] M.P. z 2008 r. nr 16, poz. 169

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 34: / Linia 34: @@
 Porucznik Jerzy Miatkowski został stracony [[7 marca]] [[1949]] r. razem z sześcioma towarzyszami walki: majorem [[Hieronim Dekutowski|Hieronimem Dekutowskim]], [[Roman Groński|Romanem Grońskim]], [[Stanisław Łukasik|Stanisławem Łukasikiem]], [[Tadeusz Pelak|Tadeuszem Pelakiem]], [[Edmund Tudruj|Edmundem Tudrujem]] i [[Arkadiusz Wasilewski|Arkadiuszem Wasilewskim]] w [[Areszt Śledczy Warszawa-Mokotów|więzieniu mokotowskim]] przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Pochowany w tajemnicy na [[Cmentarz Wojskowy na Powązkach|Cmentarzu Wojskowym]] w [[Kwatera na Łączce|Kwaterze „na Łączce”]]<ref>{{cytuj stronę|url=http://tvnwarszawa.tvn24.pl/informacje,news,ipn-ujawnia-nazwiska-12-ofiar-z-laczki,114994.html|tytuł=IPN ujawnia nazwiska 12 ofiar z "Łączki"|opublikowany=TVN Warszawa|data dostępu=28.2.14|strony=}}</ref>. W 1994 i 1995 został zrehabilitowany wyrokami [[Sądy wojskowe (Polska)|Sądu Wojskowego]] w Warszawie.
+Identyfikację szczątków odnalezionych na kwaterze "Ł" przeprowadza Pomorski Uniwersytet Medyczny w Szczecinie przy współpracy z Instytutem Ekspertyz Sądowych w Krakowie w ramach Polskiej Bazy Genetycznej Ofiar Totalitaryzmów pod kierownictwem dr. Andrzeja Ossowskiego.
 == Order ==