Amunicja przeciwpancerna

Amunicja przeciwpancerna – termin określający ogół pocisków artyleryjskich, rakiet, min, granatów oraz pocisków wystrzeliwanych z broni strzeleckiej przeznaczonych do rażenia celów opancerzonych - czołgów, opancerzonych wozów bojowych oraz umocnień. Celem tego rodzaju pocisków jest przebicie jak najmocniejszego pancerza. Głównym czynnikiem rażącym większości rodzajów amunicji przeciwpancernej jest ich energia kinetyczna.

Rodzaje pocisków przeciwpancernych

przeciwpancerny

• ang. AP, Armor Piercing
• Najprostsza odmiana amunicji przeciwpancernej, pocisk zbudowany jest ze specjalnie utwardzonego metalu, którego zadaniem jest przebicie pancerza. Podstawową wadą takiej amunicji jest to, że bardzo twarde, ale kruche, pociski mogą się łamać, rozpryskiwać na pancerzu, nie przebijając go.

przeciwpancerny z czepcem

• ang. APC, Armor Piercing Cap
• Aby zapobiegać ewentualnemu rozpryskiwaniu się pocisku na pancerzu, jego nos jest pokryty czepcem z miękkiego metalu, którego zadaniem jest osłabienie pierwszego szoku uderzenia w pancerz.

przeciwpancerny z czepcem balisycznym

• ang. APBC, Armor Piercing Ballistic Cap
• Ulepszony pocisk przeciwpancerny z dodatkowym czepcem balistycznym, zadaniem tego czepca było poprawienie właściwości balistycznych pocisku.

przeciwpancerny z czepcem oraz czepcem balistycznym

• ang. APCBC, Armor Piercing Cap Ballistic Cap
• Połączenie pocisku APC i APBC.

przeciwpancerny z twardym rdzeniem (podkalibrowy)

• ang. APCR, Armor Piercing Composite Rigid
• Odmiana pocisku przeciwpancernego opracowana nieco wcześniej niż , ale z zewnątrz przypominająca zwykłe pociski przeciwpancerne. Wykonany z twardego i ciężkiego metalu rdzeń otoczony jest miękkim, lekkim płaszczem, który nie jest odrzucany w locie. Podczas lotu oraz w momencie uderzenia w cel warstwa zewnętrzna spełnia podobną rolę jak czepiec i czepiec balistyczny.

przeciwpancerny z ładunkiem wybuchowym

• ang. APHE, Armor Piercing High Explosive
• Przeciwpancerny z ładunkiem wybuchowym - jego zadaniem było przebic się przez pancerz i wybuchnąć w środku (niezawsze tak było - często wybuchał przed przebiciem przez pancerz).

przeciwpancerny z ładunkiem wybuchowym oraz czepcem balistycznym

• ang. APHEBC, Armor Piercing High Explosive Ballistic Cap
• Przeciwpancerny z ładunkiem wybuchowym i dodanym czepcem balistycznym.

kumulacyjny

Radziecki pocisk kumulacyjny BK14M kalibru 125 mm

• ang. HEAT, High Explosive Anti-Tank
• Idea ładunku kumulacyjnego wymyślona w XIX w. została zastosowana w praktyce w pociskach używanych podczas II wojny światowej. Pociski z ładunkiem kumulacyjnym mogą być wystrzeliwane z działa lub dostarczane do celu przy użyciu napędu rakietowego lub niewielkiego ładunku miotającego. Najbardziej znane uzbrojenie wykorzystujące efekt kumulacyjny to niemieckie Panzerfaust i Panzerschreck, brytyjskie PIAT, polski RPG-76 Komar, sowiecki RPG-7 czy amerykańskie Bazooka i LAW. W przypadku stosowania pocisków kumulacyjnych nie można stosować stabilizacji ruchem obrotowym, gdyż znacznie zmniejsza to ich skuteczność, ruch wirowy bowiem powoduje rozpraszanie się wiązki kumulacyjnej. Stosuje się stabilizację aerodynamiczną albo inne środki stabilizacji toru lotu. Środkiem obronnym jest stosowanie pancerzy wielowarstwowych, odpowiednie kształtowanie pancerza aby rozproszyć wyzwoloną energię, jak i pancerzy reaktywnych (np. stosowany w czołgu PT-91 pancerz ERAWA). Obecnie stosowane są pociski kumulacyjne w układzie tandemowym, które są znacznie skuteczniejsze przeciw pancerzowi reaktywnemu.