Karabin maszynowy M134 Minigun: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
zmieniony czas
Nie podano opisu zmian
Linia 26: Linia 26:
|Vo =
|Vo =
|Eo =
|Eo =
|szybk_teoret = maksymalnie 6000 rpm
|szybk_teoret = ponad 1000 pociskow na minute
|szybk_prakt = możliwość wyboru 2000 i 4000 rpm
|szybk_prakt = możliwość wyboru 2000 i 4000 rpm
|zasięg_max = 1200 m
|zasięg_max = 1200 m

Wersja z 20:22, 20 lis 2014

M134 Minigun
Ilustracja
Państwo

{{{państwo}}}

Producent

General Electric

Rodzaj

karabin maszynowy w systemie Gatlinga

Dane techniczne
Kaliber

7,62 mm

Nabój

7.62x51 mm NATO (wersja podstawowa M134 możliwa do przystosowania do strzelania amunicją 5.56x45 mm NATO)

Wymiary
Długość

801 mm

Szerokość

559 mm

M134 Minigun – 6-lufowy karabin maszynowy w systemie Gatlinga skonstruowany na potrzeby Armii USA w czasie wojny wietnamskiej. Powstał w oparciu o działko M61 Vulcan. Występuje wiele wersji różniących się przede wszystkim szybkostrzelnością i „napędem” (elektrycznym, hydraulicznym lub pneumatycznym). Używany jest jako pokładowy karabin maszynowy montowany w drzwiach takich helikopterów jak UH-1 Iroquois czy UH-60 Black Hawk.

W 2013 r. 10 szt. M134G zostało przyjętych na stan uzbrojenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Jest to broń pokładowa Mi-17.

Członek załogi lotniskowca strzelający pociskami smugowymi z M134
Członek załogi śmigłowca HH-3F Pelican strzelający z M134 podczas misji ratunkowej w Wietnamie

Zobacz też

  1. Miniguny w końcu kupione – Altair Agencja Lotnicza. Altair Agencja Lotnicza, 2013-01-11. (pol.).

Linki zewnętrzne