Karabin maszynowy M134 Minigun: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zmieniony czas |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 26: | Linia 26: | ||
|Vo = |
|Vo = |
||
|Eo = |
|Eo = |
||
|szybk_teoret = |
|szybk_teoret = ponad 1000 pociskow na minute |
||
|szybk_prakt = możliwość wyboru 2000 i 4000 rpm |
|szybk_prakt = możliwość wyboru 2000 i 4000 rpm |
||
|zasięg_max = 1200 m |
|zasięg_max = 1200 m |
Wersja z 20:22, 20 lis 2014
Państwo |
{{{państwo}}} |
---|---|
Producent | |
Rodzaj | |
Dane techniczne | |
Kaliber |
7,62 mm |
Nabój |
7.62x51 mm NATO (wersja podstawowa M134 możliwa do przystosowania do strzelania amunicją 5.56x45 mm NATO) |
Wymiary | |
Długość |
801 mm |
Szerokość |
559 mm |
M134 Minigun – 6-lufowy karabin maszynowy w systemie Gatlinga skonstruowany na potrzeby Armii USA w czasie wojny wietnamskiej. Powstał w oparciu o działko M61 Vulcan. Występuje wiele wersji różniących się przede wszystkim szybkostrzelnością i „napędem” (elektrycznym, hydraulicznym lub pneumatycznym). Używany jest jako pokładowy karabin maszynowy montowany w drzwiach takich helikopterów jak UH-1 Iroquois czy UH-60 Black Hawk.
W 2013 r. 10 szt. M134G zostało przyjętych na stan uzbrojenia Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Jest to broń pokładowa Mi-17.
Zobacz też
- ↑ Miniguny w końcu kupione – Altair Agencja Lotnicza. Altair Agencja Lotnicza, 2013-01-11. (pol.).