Piotr Szubarczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
EmptyBot (dyskusja | edycje)
m podmiana linków na prawidłowe
+ kat.
Linia 52: Linia 52:
[[Kategoria:Polscy nauczyciele]]
[[Kategoria:Polscy nauczyciele]]
[[Kategoria:Polscy publicyści]]
[[Kategoria:Polscy publicyści]]
[[Kategoria:Polscy pisarze współcześni]]
[[Kategoria:Polscy radni rad gmin]]
[[Kategoria:Polscy radni rad gmin]]
[[Kategoria:Urodzeni w XX wieku]]
[[Kategoria:Urodzeni w XX wieku]]

Wersja z 11:41, 14 mar 2016

Piotr Szubarczyk
Zawód, zajęcie

historyk

Narodowość

 Polska

Alma Mater

Uniwersytet Gdański

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Piotr Szubarczykpolski historyk, nauczyciel, publicysta.

Życiorys

W młodości trenował biegi średniodystansowe w klubie Spójnia Gdańsk. Uzyskał II kategorię szachową. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1976 był uczestnikiem opozycji demokratycznej w PRL. Działał w ramach Studenckiego Komitetu Solidarności, Ruchu Młodej Polski, Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela. W 1978 na uniwersytecie był organizatorem spotkań na temat cenzury tematyki zbrodni katyńskiej. Pracował jako nauczyciel szkoły średniej w Bolesławowie. Został delegatem na I Zjazd Regionalny „Solidarności”. Następnie jako nauczyciel był zatrudniony w szkole podstawowej w Goręczynie, gdzie w 1990 został radnym i przewodniczącym rady gminy Goręczyno. W latach 1986-1991 pracował jako nauczyciel w LO w Kartuzach. Po 1990 publikował w „Gazecie Kartuskiej”, został wybrany przewodniczącym Rady Konsultacyjnej Stowarzyszenia Prasy Lokalnej w Polsce. Został publicystą w dziedzinie historii, głównie czasów najnowszych. Autor kilkuset artykułów, które ukazywały się m.in. w „Naszym Dzienniku”. Od 2001 do 2012 pracował w Biurze Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku.

Był konsultantem przy produkcji spektaklu Teatru Telewizji pt. Inka 1946 z 2007 autorstwa Wojciecha Tomczyka, w reżyserii Natalii Korynckiej-Gruz, poświęconego Danucie Siedzikównie ps. „Inka”[1] oraz filmu dokumentalnego pt. Dywizja nastolatków z 2008 w reżyserii Aliny Czerniakowskiej.

Na wniosek byłych więźniów politycznych Prezydent RP przyznał mu 1 kwietnia 2011 Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w upowszechnianiu wiedzy o najnowszej historii Polski”[2][3].

Jego żoną została Hanna, z którą ma synów Stefana i Tadeusza oraz córkę Katarzynę.

Publikacje

  • Sierakowice na Kaszubach (2006, współautor: Czesław Pobłocki)
  • "Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba...": Danuta Siedzikówna „Inka” (*3 IX 1928 +28 VIII 1946) (2008)
  • W cieniu czerwonej gwiazdy. Zbrodnie sowieckie na Polakach 1917-1956 (2010)
  • Czerwona apokalipsa. Agresja Związku Sowieckiego na Polskę i jej konsekwencje (2014)
  1. INKA 1946. filmpolski.pl. [dostęp 2012-02-28]. (pol.).
  2. M.P. z 2011 r. nr 63, poz. 595
  3. Odznaczenia dla młodocianych więźniów politycznych 1944-56. prezydent.pl, 3 października 2011. [dostęp 25 marca 2015].

Bibliografia