Pomnik konny

Pomnik konny Marka Aureliusza w Rzymie, kopia (2007)

Pomnik konny – rodzaj pomnika wykształcony w antyku greko-rzymskim, odrodzony w renesansie włoskim, kontynuowany w epoce baroku oraz nowoczesności. Jednym z pierwszych posągów konnych jest późnoarchaiczna rzeźba jeźdźca z Akropolu w Atenach z końca VI wieku p.n.e. W następnych stuleciach memoratywne wzorce greckie kontynuowali Rzymianie, poprzez bardzo liczne pomniki konne wodzów i augustów umieszczane w miastach Imperium rzymskiego. Do naszych czasów szczęśliwie przetrwał, jako jedyny, pomnik Marka Aureliusza z Kapitolu w Rzymie, w czasie średniowiecza uznany za podobiznę Konstantyna Wielkiego (obecnie na placu stoi jedynie kopia, oryginalny posąg znajduje się w Muzeum Pałacu Konserwatorów).

Rzeźbiarskie odrodzenie pomników konnych następuje w epoce renesansu, za sprawą Donatella, który w latach 1447-1450 tworzy statuę Gattamelaty, ustawioną na Piazza del Santo w Padwie. Nieco później kolejną odsłoną jest pomnik Bartolomeo Colleoniego w Wenecji, dzieło Verrocchia z roku 1481 (ukończony po śmierci mistrza przez Alessandro Leopardiego w roku 1496).

• 
  Złoty Jeździec w Dreżnie, 1736, fragment
• 
  Pomnik Tysiąclecia Jazdy Polskiej w Warszawie, 1994

Bibliografia

• Joachim Poeschke, Thomas Weigel, Britta Kusch-Arnhold (Hgg.), Praemium Virtutis III – Reiterstandbilder von der Antike bis zum Klassizismus. Rhema-Verlag, Münster 2008, ISBN 978-3-930454-59-4