Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”

Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej”
Медаль «Партизану Отечественной войны»

Awers I i II klasa
Rewers medalu I klasy
Baretka I klasa
Baretka II klasa
Ustanowiono	2 lutego 1943
Wielkość	średnica 32 mm
Kruszec	srebro (I klasa) mosiądz (II klasa)
Wydano	I klasa - 56.883 II klasa - 70.992
Powyżej	Medal Za Pracowniczą Wybitność
Poniżej	Medal za Wybitne zasługi w ochronie granic państwowych ZSRR

Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” (ros. Медаль «Партизану Отечественной войны») – radzieckie odznaczenie wojskowe.

Historia

Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” został ustanowiony dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR w dniu 2 lutego 1943 w celu nagrodzenia uczestników ruchu partyzanckiego podczas II wojny światowej. W tym dniu ustanowiono regulamin medalu oraz opis odznaki, w dniu 19 czerwca 1943 dokonano poprawek w opisie odznaki, a w dniu 26 lutego 1947 – poprawek regulaminu.

Medal posiadał dwie klasy i był nadawany przez Prezydium Rady Najwyższej ZSRR. Był pierwszym radzieckim medalem podzielonym na klasy.

Zasady nadawania

Zgodnie z regulaminem, medalem nagradza się: „partyzantów wielkiej wojny ojczyźnianej, dowódców oddziałów partyzanckich i organizatorów ruchu partyzanckiego, którzy wykazali się odwagą, wytrwałością i męstwem w partyzanckiej walce za Ojczyznę na tyłach przeciw niemiecko-faszystowskiemu najeźdźcy”.

Medalem nagradzano partyzantów, dowódców i organizatorów ruchu partyzanckiego:

• pierwszej klasy: za szczególne zasługi w dziele organizacji ruchu partyzanckiego, odwagę, bohaterstwo i wybitne sukcesy w partyzanckiej walce
• drugiej klasy: za bojowe zasługi w wykonywaniu rozkazów dowódców i zadań bojowych, za aktywną pomoc w partyzanckiej walce.

Pierwsze 70 medali nadano 18 listopada 1943 partyzantom obwodu kalinińskiego. Według innych danych pierwsze medale nadano partyzantom z Białorusi z rozkazu gen. Piotra Kalinina w marcu 1943. Nadano wówczas 99 medali (63 medale I kalsy i 36 II klasy).

Medalem I klasy nagrodzono 56 883 osoby, II klasy – 70 992 osoby (stan na 1995). Jedynie sporadycznie medal nadawano dwukrotnie.

Opis odznaki

Odznakę medalu stanowi wykonany ze srebra próby 925 – dla I klasy i z mosiądzu – dla II klasy krążek o średnicy 32 mm, na którym na awersie zostały umieszczone popiersia na pierwszym planie Józefa Stalina, na drugim Włodzimierza Lenina, z lewego profilu. Popiersia okala zwieńczona u dołu wstęga szerokości 4 mm, na której znajduje się w dolnej części gwiazda z sierpem i młotem oraz napisem CC * CP (pol.: ZS * RR), a w górnej części napis po obwodzie: * ПАРТИЗАНУ ОТЕЧЕСТВЕННОЙ ВОЙИЫ * (pol.: PARTYZANTOWI WOJNY OJCZYŹNIANEJ). Na rewersie znajduje się napis: ЗА НАШУ / СОВЕТСКУЮ / РОДИНУ (pol. „ZA NASZĄ RADZIECKĄ OJCZYZNĘ”), a nad napisem – symbol ZSRR sierp i młot. Wszystkie napisy i rysunki są wypukłe. Medal I klasy zawiera 20,792 g srebra. Autor projektu: malarz N. Moskalew.

Medal zawieszany jest na pięciokątnej blaszce obciągniętej wstążką koloru jasnozielonego szerokości 24 mm z wąskim paskiem pośrodku szerokości 2 mm, dla I klasy – koloru czerwonego, dla II klasy – koloru granatowego.

Medal noszony był na lewej piersi, w kolejności po medalu „Za Pracowniczą Wybitność”.

Zobacz też

• Krzyż Partyzancki

Bibliografia

• Михаил Музалевский, Сергей Шишков: Ордена и медали СССР 1918–1991. Ворон, 1996.brak strony w książce

Linki zewnętrzne

• Opis i zdjęcia wersji medalu (ros.)