Siergiej Jegorow: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
link do treści książki |
|||
Linia 7: | Linia 7: | ||
Od 5 marca do 11 października 1939 zastępca naczelnika Zarządu komunistycznych obozów koncentracyjnych [[Gułag]] NKWD ZSRR w stopniu starszego majora bezpieczeństwa państwowego, od 11 października 1939 do 12 maja 1945 I zastępca szefa Dalstroja (Zarządu Budownictwa na Dalekiej Północy) NKWD ZSRR, 14 lutego 1943 awansowany na komisarza bezpieczeństwa państwowego, od 12 marca do 15 września 1945 szef Zarządu 9 i zastępca szefa Głównego Zarządu Obozów Przedsiębiorstw Górniczo-Metalurgicznych NKWD ZSRR, 9 lipca 1945 mianowany generałem majorem. Od 15 września 1945 do 30 października 1946 szef Zarządu 2 Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, od 30 października do 12 listopada 1936 zastępca szefa Zarządu 1 Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, od 16 kwietnia 1949 do 12 stycznia 1952 1 zastępca szefa Głównego Zarządu Jenisejstroja [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ZSRR|MWD ZSRR]], od 12 stycznia 1952 do 26 marca 1954 szef Zarządu Budownictwa nr 508 i Poprawczego [[łagier|Obozu Pracy]] MWD w [[Sowiecka Gawań|Sowieckiej Gawani]], od 26 marca 1954 do 28 kwietnia 1956 zastępca ministra spraw wewnętrznych ZSRR, równocześnie od 5 października 1954 do 4 kwietnia 1956 szef Gułagu MWD ZSRR. |
Od 5 marca do 11 października 1939 zastępca naczelnika Zarządu komunistycznych obozów koncentracyjnych [[Gułag]] NKWD ZSRR w stopniu starszego majora bezpieczeństwa państwowego, od 11 października 1939 do 12 maja 1945 I zastępca szefa Dalstroja (Zarządu Budownictwa na Dalekiej Północy) NKWD ZSRR, 14 lutego 1943 awansowany na komisarza bezpieczeństwa państwowego, od 12 marca do 15 września 1945 szef Zarządu 9 i zastępca szefa Głównego Zarządu Obozów Przedsiębiorstw Górniczo-Metalurgicznych NKWD ZSRR, 9 lipca 1945 mianowany generałem majorem. Od 15 września 1945 do 30 października 1946 szef Zarządu 2 Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, od 30 października do 12 listopada 1936 zastępca szefa Zarządu 1 Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, od 16 kwietnia 1949 do 12 stycznia 1952 1 zastępca szefa Głównego Zarządu Jenisejstroja [[Ministerstwo Spraw Wewnętrznych ZSRR|MWD ZSRR]], od 12 stycznia 1952 do 26 marca 1954 szef Zarządu Budownictwa nr 508 i Poprawczego [[łagier|Obozu Pracy]] MWD w [[Sowiecka Gawań|Sowieckiej Gawani]], od 26 marca 1954 do 28 kwietnia 1956 zastępca ministra spraw wewnętrznych ZSRR, równocześnie od 5 października 1954 do 4 kwietnia 1956 szef Gułagu MWD ZSRR. |
||
Jeden z głównych organizatorów krwawego stłumienia [[Powstanie więźniów w Kengirze|powstania więźniów w obozie koncentracyjnym w Kengirze]] w maju-czerwcu 1954 |
Jeden z głównych organizatorów krwawego stłumienia [[Powstanie więźniów w Kengirze|powstania więźniów w obozie koncentracyjnym w Kengirze]] w maju-czerwcu 1954<ref>{{Cytuj |tytuł = Танки врезались прямо в толпу |data = 2012-12-10 |data dostępu = 2020-02-13 |opublikowany = Новая газета - Novayagazeta.ru |url = https://www.novayagazeta.ru/articles/2012/12/10/52719-tanki-vrezalis-pryamo-v-tolpu |język = ru}}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = План мероприятий по наведению порядка в 3-м лагерном отделении Степного лагеря на период работы комиссии из представителей МВД и Прокуратуры СССР // История Сталинского ГУЛАГа. Восстания, бунты и забастовки заключенных. Т. 6. — М.: РОССПЭН. — С. 602-605. |data = }}</ref><ref>{{Cytuj |autor = |tytuł = Акт комиссии МВД и Прокуратуры СССР о проведении войсковой операции по подавлению массового неповиновения заключенных Степного лагеря // История Сталинского ГУЛАГа. Восстания, бунты и забастовки заключенных. Т. 6. — М.: РОССПЭН. — С. 620-627. |data = }}</ref>. |
||
Od 1956 na wyższych stanowiskach w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych ZSRR oraz Obrony Przeciwlotniczej Okręgu Moskiewskiego. |
Od 1956 na wyższych stanowiskach w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych ZSRR oraz Obrony Przeciwlotniczej Okręgu Moskiewskiego. |
||
Zmarł w 1959 w Moskwie. Pochowany na [[Cmentarz Nowodziewiczy|cmentarzu Nowodziewiczym]] (kwatera 1-40-5) |
Zmarł w 1959 w Moskwie. Pochowany na [[Cmentarz Nowodziewiczy|cmentarzu Nowodziewiczym]] (kwatera 1-40-5)<ref>{{Cytuj |tytuł = Е |data dostępu = 2020-02-13 |opublikowany = novodevichiynecropol.narod.ru |url = http://novodevichiynecropol.narod.ru/letter_e.htm}}</ref>. |
||
== Odznaczenia == |
== Odznaczenia == |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
* [[Order Znak Honoru]] (26 kwietnia 1940) |
* [[Order Znak Honoru]] (26 kwietnia 1940) |
||
I 4 medale. |
I 4 medale. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
Wersja z 13:45, 14 lut 2020
Siergiej Jegorowicz Jegorow (ros. Сергей Егорович Егоров, ur. 11 sierpnia 1905 w Jarcewie, zm. 3 lipca 1959 w Moskwie) – radziecki wiceminister spraw wewnętrznych (1954-1956), generał major, szef Zarządu obozów Gułag NKWD w okresie od 5 października 1954 do 4 kwietnia 1956.
Życiorys
Urodzony w rodzinie rosyjskiego tkacza, pracował jako pastuch, od września 1924 członek partii komunistycznej RKP(b)/WKP(b), 1931 ukończył Instytut Chemiczno-Technologiczny w Moskwie, na którym potem był pracownikiem naukowym. Od maja 1932 do lutego 1938 w Armii Czerwonej, szef sekcji szkoleniowej i p.o. kierownika wydziału Akademii Wojskowo-Chemicznej Armii Czerwonej, od lutego 1938 do marca 1939 zastępca kierownika Wydziału Przemysłowego KC WKP(b).
Od 5 marca do 11 października 1939 zastępca naczelnika Zarządu komunistycznych obozów koncentracyjnych Gułag NKWD ZSRR w stopniu starszego majora bezpieczeństwa państwowego, od 11 października 1939 do 12 maja 1945 I zastępca szefa Dalstroja (Zarządu Budownictwa na Dalekiej Północy) NKWD ZSRR, 14 lutego 1943 awansowany na komisarza bezpieczeństwa państwowego, od 12 marca do 15 września 1945 szef Zarządu 9 i zastępca szefa Głównego Zarządu Obozów Przedsiębiorstw Górniczo-Metalurgicznych NKWD ZSRR, 9 lipca 1945 mianowany generałem majorem. Od 15 września 1945 do 30 października 1946 szef Zarządu 2 Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, od 30 października do 12 listopada 1936 zastępca szefa Zarządu 1 Pierwszego Głównego Zarządu przy Radzie Ministrów ZSRR, od 16 kwietnia 1949 do 12 stycznia 1952 1 zastępca szefa Głównego Zarządu Jenisejstroja MWD ZSRR, od 12 stycznia 1952 do 26 marca 1954 szef Zarządu Budownictwa nr 508 i Poprawczego Obozu Pracy MWD w Sowieckiej Gawani, od 26 marca 1954 do 28 kwietnia 1956 zastępca ministra spraw wewnętrznych ZSRR, równocześnie od 5 października 1954 do 4 kwietnia 1956 szef Gułagu MWD ZSRR.
Jeden z głównych organizatorów krwawego stłumienia powstania więźniów w obozie koncentracyjnym w Kengirze w maju-czerwcu 1954[1][2][3].
Od 1956 na wyższych stanowiskach w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych ZSRR oraz Obrony Przeciwlotniczej Okręgu Moskiewskiego.
Zmarł w 1959 w Moskwie. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym (kwatera 1-40-5)[4].
Odznaczenia
- Order Lenina (17 października 1943)
- Order Czerwonego Sztandaru (25 czerwca 1954)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie - 11 stycznia 1941 i 24 lutego 1945)
- Order Czerwonej Gwiazdy (6 sierpnia 1949)
- Order Znak Honoru (26 kwietnia 1940)
I 4 medale.
Przypisy
- ↑ Танки врезались прямо в толпу [online], Новая газета - Novayagazeta.ru, 10 grudnia 2012 [dostęp 2020-02-13] (ros.).
- ↑ План мероприятий по наведению порядка в 3-м лагерном отделении Степного лагеря на период работы комиссии из представителей МВД и Прокуратуры СССР // История Сталинского ГУЛАГа. Восстания, бунты и забастовки заключенных. Т. 6. — М.: РОССПЭН. — С. 602-605.
- ↑ Акт комиссии МВД и Прокуратуры СССР о проведении войсковой операции по подавлению массового неповиновения заключенных Степного лагеря // История Сталинского ГУЛАГа. Восстания, бунты и забастовки заключенных. Т. 6. — М.: РОССПЭН. — С. 620-627.
- ↑ Е [online], novodevichiynecropol.narod.ru [dostęp 2020-02-13] .
Bibliografia
- Funkcjonariusze NKWD
- Generałowie majorowie Sił Zbrojnych ZSRR
- Gułag
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy
- Odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Odznaczeni Orderem Lenina
- Odznaczeni Orderem „Znak Honoru”
- Pochowani na Cmentarzu Nowodziewiczym w Moskwie
- Urodzeni w 1905
- Zmarli w 1959