Ryan Day: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
drobne redakcyjne |
||
| Linia 30: | Linia 30: | ||
W [[2001]] roku został zwycięzcą nierankingowego turnieju [[Benson and Hedges Championship|Benson & Hedges Championship]]. Został wtedy uznany za najbardziej wyróżniającego się młodego gracza [[Sezon snookera 2000/2001|sezonu 2000/2001]]. Zakwalifikował się do turnieju [[Masters (snooker)|Masters]] w 2002, jednak przegrał pierwszy mecz ze [[Stephen Hendry|Stephenem Hendrym]]. |
W [[2001]] roku został zwycięzcą nierankingowego turnieju [[Benson and Hedges Championship|Benson & Hedges Championship]]. Został wtedy uznany za najbardziej wyróżniającego się młodego gracza [[Sezon snookera 2000/2001|sezonu 2000/2001]]. Zakwalifikował się do turnieju [[Masters (snooker)|Masters]] w 2002, jednak przegrał pierwszy mecz ze [[Stephen Hendry|Stephenem Hendrym]]. |
||
W [[Sezon snookera 2003/2004|sezonie 2003/2004]] zanotował efektowny występ podczas pierwszej rundy [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2004|Mistrzostw Świata]], kiedy to jako pierwszy (i jedyny do tej pory) w historii uzyskał trzy 100-punktowe breaki w jednym meczu. |
W [[Sezon snookera 2003/2004|sezonie 2003/2004]] zanotował efektowny występ podczas pierwszej rundy [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2004|Mistrzostw Świata]], kiedy to jako pierwszy (i jedyny do tej pory) w historii uzyskał trzy 100-punktowe breaki w jednym meczu. W całym spotkaniu pokonał go [[John Higgins]]. |
||
W [[Sezon snookera 2005/2006|sezonie 2005/06]] dotarł do ćwierćfinału [[Welsh Open]], zaś w [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2006|Mistrzostwach Świata]] osiągnął 2. rundę, gdzie przegrał z [[Ronnie O’Sullivan]]em. W rankingu zanotował znaczny awans |
W [[Sezon snookera 2005/2006|sezonie 2005/06]] dotarł do ćwierćfinału [[Welsh Open]], zaś w [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2006|Mistrzostwach Świata]] osiągnął 2. rundę, gdzie przegrał z [[Ronnie O’Sullivan]]em. W rankingu zanotował znaczny awans – wspiął się z miejsca 33. na 17. |
||
[[Sezon snookera 2006/2007|Sezon 2006/07]] był najlepszym do tej pory sezonem dla Ryana. Dotarł do ćwierćfinałów [[Northern Ireland Trophy]] [[2006]] oraz do finału [[Malta Cup 2007]] gdzie przegrał z [[Shaun Murphy|Shaunem Murphy]]. Podczas [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2007|Mistrzostw Świata 2007]] po raz setny zdobył 100-punktowego [[break snookerowy|breaka]] (najwyższy break tego zawodnika to 145 punktów podczas [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2004|Mistrzostw Świata w 2004 roku]]). |
[[Sezon snookera 2006/2007|Sezon 2006/07]] był najlepszym do tej pory sezonem dla Ryana. Dotarł do ćwierćfinałów [[Northern Ireland Trophy]] [[2006]] oraz do finału [[Malta Cup 2007]] gdzie przegrał z [[Shaun Murphy|Shaunem Murphy]]. Podczas [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2007|Mistrzostw Świata 2007]] po raz setny zdobył 100-punktowego [[break snookerowy|breaka]] (najwyższy break tego zawodnika to 145 punktów podczas [[Mistrzostwa Świata w Snookerze 2004|Mistrzostw Świata w 2004 roku]]). |
||
Wersja z 21:29, 16 maj 2020
 |
Ten artykuł od 2014-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
_2015-02-05_01.jpg)
|
Ryan Day (ur. 23 marca 1980 w Pontycymer w Walii) − snookerzysta walijski. W gronie profesjonalistów od 1999 roku. Plasuje się na 15 miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 374[1].
Kariera
W 2001 roku został zwycięzcą nierankingowego turnieju Benson & Hedges Championship. Został wtedy uznany za najbardziej wyróżniającego się młodego gracza sezonu 2000/2001. Zakwalifikował się do turnieju Masters w 2002, jednak przegrał pierwszy mecz ze Stephenem Hendrym.
W sezonie 2003/2004 zanotował efektowny występ podczas pierwszej rundy Mistrzostw Świata, kiedy to jako pierwszy (i jedyny do tej pory) w historii uzyskał trzy 100-punktowe breaki w jednym meczu. W całym spotkaniu pokonał go John Higgins.
W sezonie 2005/06 dotarł do ćwierćfinału Welsh Open, zaś w Mistrzostwach Świata osiągnął 2. rundę, gdzie przegrał z Ronnie O’Sullivanem. W rankingu zanotował znaczny awans – wspiął się z miejsca 33. na 17.
Sezon 2006/07 był najlepszym do tej pory sezonem dla Ryana. Dotarł do ćwierćfinałów Northern Ireland Trophy 2006 oraz do finału Malta Cup 2007 gdzie przegrał z Shaunem Murphy. Podczas Mistrzostw Świata 2007 po raz setny zdobył 100-punktowego breaka (najwyższy break tego zawodnika to 145 punktów podczas Mistrzostw Świata w 2004 roku).
W sezonie 2007/08 znalazł się na 16. pozycji w rankingu, jedno miejsce wyżej niż poprzednio. Jako członek Top 16 jest więc automatycznie zakwalifikowany do zasadniczej części wszystkich turniejów. Sezon rozpoczął zajęciem 2. miejsca w turnieju Shanghai Masters 2007. Dotarł potem do półfinału w China Open oraz ćwierćfinału w Mistrzostwach Świata. Sezon skończył na 8. miejscu w rankingu.
Sezon 2008/09 rozpoczął od ćwierćfinału Shanghai Masters oraz finału Grand Prix, w którym został pokonany przez Johna Higginsa. Po tych sukcesach przesunął się na 3. miejsce rankingu.
Do końca sezonu 2013/2014, na swoim koncie zapisał 219 breaków stupunktowych.
Dnia 23 października 2014 wbił swojego pierwszego brejka maksymalnego. Dokonał tego w spotkaniu z Cao Yupeng w Asian Tour 2014/2015 – Turniej 2.
Życie prywatne
Ma żonę Lynsey i córkę Francescę, urodzoną 2 sierpnia 2006 roku.
Wraz z ojcem prowadzi Pontycymer Snooker Club. Ojciec Ryana jest żonaty ze starszą siostrą jego żony Lynsey.
Jego młodszy brat, Rhys, grał w klubach piłkarskich Manchester City oraz Mansfield Town, a także był kapitanem walijskiej drużyny U-21.
Przypisy
- ↑ 100+ Centuries, snookerinfo(ang.)
